Οι Glue Vessels είναι μια τριμελής indie-rock μπάντα από τη Θεσσαλονίκη η οποία απαρτίζεται από τους: Κωνσταντίνο Σοφή: κιθάρα, φωνή, στίχοι και μουσική, Νίκο Μοσκώφ: μπάσο, 2α φωνητικά, Δημήτρη Κυριακίδη: ντραμς. Οι Glue Vessels υπάρχουν ουσιαστικά από τον Αύγουστο του 2021 και το καλοκαίρι του 2022 ηχογραφήσανε τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο Alchemistry ο οποίος κυκλοφόρησε διαδικτυακά στις 5 Σεπτεμβρίου. Στο ιστορικό τους έχουνε μια ζωντανή εμφάνιση στις 9 Σεπτεμβρίου του 2022 στο Κιλκίς στο IN-fest όπου παίξανε κάποια από τα κομμάτια του δίσκου τους.
To Alchemistry
απαρτίζεται από 9 αυθεντικές συνθέσεις. Και σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας των μελών δείχνει όρεξη και πάθος. Δύο συστατικά που είναι απαραίτητα στον δύσκολο κόσμο της μουσικής. Ας πάρουμε τα κομμάτια σαν ενότητες. Το 3 Minute Song σε βαζει κατευθείαν στη φάση της μπάντας. Καθαρές κοφτές κιθάρες, riffs με ακόρντα και δεν μπορείς να ξεσηκωθείς. Σημειάκι και ρεφραίν με ρυθμικό που σε κόβει ψιλές φέτες και τραβάει το αυτί σου για τη συνέχεια. Το Ria Lies μπαίνει με βαριά κιθάρα και σκοτεινό riff, και οι Glue Vessels ξεκινάνε να λένε άλλη μια όμορφη ιστορία.
Το Barrel Minded
ξαναγυρνάει στη λογική των ακόρντων στη μελωδία . Ωραίες μελωδικές γραμμές και χρωματισμένο με εξύπνο σημείο στο κομμάτι που το οδηγούν σε ωραίο κρεσέντο με ιδιαίτερο σόλο και κλείσιμο. Το Optional Silence ξεκινάει με υποβλητικά drums και καθαρές κιθάρες. Εδώ το συγκρότημα εμένα μου θυμίζει πολύ Placebo. Αυτό βέβαια σε επίπεδο ύφους, γιατί οι μελωδίες είναι εντελώς δικές τους. Ερωτήσεις – απαντήσεις στα φωνητικά σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον για να σε μεταφέρουν σε ωραίο ρεφραινάκι . Υποβλητικό σημειάκι που σε κάνει να περιμένεις το ξέσπασμα αλλά σε ξεγελάνε έξυπνα. Θυμηθείτε τον τίτλο!
Το Fugitives
έχει την εισαγωγή του και εναλλαγές στη διάθεση. Στο Insecurity έχουμε μια α λα Jonathan Richman αισθητική που εμένα πολυ μου άρεσε και μια γλυκιά αισθητική που στο κουνάει το ποδαράκι θες δε θες. Και σε οδηγεί σε ένα ξεσπασματάκι με κοφτές κιθάρες έτσι για να θες λίγο ακόμα. Στο Plain Sway κιθάρα και φωνή το πάνε μαζί στη μελωδική γραμμή και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό σε σχέση με τα άλλα κομμάτια του δίσκου. Και λίγο high pitch φωνητικά και η μπάντα από πίσω τα σπάει σε μια απο τις πιο δυνατές στιγμές του δίσκου.
Το Apathy που ακολουθεί είναισ τα ίδια μοτίβα. Το ομώνυμο κομμάτι με τον τίτλο του δίσκου για κλείσιμο έχει μια ωραία εισαγωγή και χτίζει όσο μπάινουν τα όργανα με ξεκάθαρο ρόλο το καθένα. Παύση και ξανά ο ίδιο κύκλος. Στο τέλος του δεύτερου κύκλου όμως τα παιδιά πανέξυπνα αλλάζουνε ρότα και τελειώνουμε με ένα δυναμικό σημείο.
Γενικά
Πρόκειται για μια δουλειά προσεγμένη. Οι επιρροές της μπάντας δεν είναι κρυφές και αυτό μου αρέσει ακόμα περισσότερο . Indie rock, ολίγο post punk, φωνή με ταυτότητα. Αν σε μια πρώτη ακρόαση ο δίσκος σας φανεί απλός στη σύνθεση , να πω πως αυτό είναι και η ομορφιά του. Το συγκρότημα έχει τα riffs σε κάθε κομμάτι να το κάνουν να ξεχωρίζει. Επίσης παρόλο το νεαρό της ηλικίας των μελών, τα κομμάτια είναι προσεγμένα . Έχουν όμορφα σημεία και έκφραση. Και αν νομίζετε πως είναι εύκολο και απλό να βγάλεις δίσκο με περιορισμένα ηχοχρώματα κάνετε λάθος. Και αυτό οι Glue Vessels το κάνουν καλά. Πολύ καλά. Αναμένουμε τη συνέχεια για τους τρεις Θεσσαλονικείς και ευχόμαστε τα καλύτερα!
Ακούστε το και σεις εδώ
