Nightrage: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Τον Μάριο Ηλιόπουλο τον γνωρίζω από την εποχή που είχε τους Exhumation. Μια μπάντα, πραγματικά από το μακρινό παρελθόν ενός μουσικού που έβλεπε μπροστά για το μελωδικό Death Metal. Προσωπικά όλα τα άλμπουμ του με τους Exhumation με είχαν “κερδίσει”. Θα μπορούσαμε να συζητάμε για πολλή ώρα για τα “Seas of eternal silence”, “Dance across the past” και “Traumaticon”. Ειδικά το τελευταίο το είχα “λιώσει” όταν κυκλοφόρησε. Να τονίσουμε εδώ ότι η δραστηριότητα των Exhumation υπάρχει από το 1990 και το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1997. Ο Μάριος λοιπόν, σίγουρα πέρασε από χίλια κύματα για να κυκλοφορήσει αυτούς τους δίσκους οι οποίοι και θεωρούνται κλασσικοί στο εγχώριο και μη μελωδικό Death Metal.

Μετά έφυγε για την Σουηδία, την “μητέρα” του Μελωδικού Death Metal της Ευρώπης. Εκεί που κάθε προάστιο ή χωρίο έχει και μια μπάντα με συμβόλαιο. Οι Exhumation διέλυσαν το 2000 και άφησαν πίσω μόνο “διαμάντια”. “Γεννιούνται” οι Nightrage στο Gothenburg, κυκλοφορούν τρία demo και πέφτει η “βόμβα” “με το “Sweet vengeance”. Παραμιλάει ο κόσμος με Gus G στις δεύτερες κιθάρες και Thomas Lindberg στα φωνητικά(μην ρωτήσετε ποιος είναι, όλοι τον γνωρίζουμε) και στο μπάσο ο Brice Leclercq. Παραγωγή ο Nordstrom, artwork ο Niklas Sundin (πρώην και ιδρυτικό μέλος των Dark Tranquillity και υπεύθυνος για όλο το visualization της ιστορικής μπάντας). Η μπάντα, με ορισμένες αλλαγές από άλμπουμ σε άλμπουμ, μεγαλώνει και φτάνει στο πολύ αξιόλογο “Abyss rising”. Και έτσι έρχεται το “Remains of a dead world”.

Το “Remains of a dead world” μας έρχεται με νέο τραγουδιστή, τον Konstantinos Togas. Οι υπόλοιπη ομάδα παραμένει ίδια, συνταγή πετυχημένη, δεν αλλάζει. Το άλμπουμ αποτελείται από δέκα άσματα, το καθένα από τα οποία έχει τον σκοπό του. Ας πούμε το “Euphoria within chaos” σου δίνει ακριβώς τι είναι το “Remains of a dead world”.

Η συνέχεια με το “Persevere through adversity” σε πάει σε πιο μελωδικά μονοπάτια με κάποια “καθαρά” φωνητικά. Φοβερά solos από τους κιθαρίστες και ένα rhythm section που δείχνει τα δόντια του από νωρίς. Στο ίδιο μοτίβο και το “Nocturnal thorns”, εμπνευσμένες μελωδίες της σχολής Gothenburg και υπέροχα solo.

Η μελωδίες δίνουν και παίρνουν μέσα σε ένα πολύ ουσιώδες Σουηδικό Death Metal πλέγμα στο “A throne of melancholy”. Πάρα πολύ καλό κομμάτι με τρομερές μελωδίες από τις κιθάρες. Τα φωνητικά “σαρώνουν” και εδώ. Ο Konstantinos Togas ήταν ο frontman που χρειάζονταν για τον δίσκο.

Οι Nightrage στο “Remains of a dead world” σε μεταφέρουν στις αρχές του 2000 με τα “Dark light” και “Echoes of broken words”. Σεμιναριακό κοπάνημα της At The Gates σχολής. Μελωδικά solo, riffs Σουηδικής κατασκευής, δεν θες κάτι άλλο. Η εισαγωγή του “Deadliest sin” που έφερε λίγο στο νου τους Exhumation του τελευταίου δίσκου, ένα υπέροχο ατμοσφαιρικό κομμάτι που κάλλιστα θα μπορούσε να βρισκόταν στο “Traumaticon”. Η παραγωγή που έχει γίνει στα Devasoundz studios από τον Φώτη “κουμπώνει” τέλεια. Να σημειωθεί ακόμα ότι το mastering έχει γίνει από τον Γιώργο Νεράντζη.

Συνέχεια το “Pierce the soul” με το Slayer solo μπάσιμο και οι Nightrage κοιτάζουν προς ΗΠΑ μεριά. Ένα πραγματικά ξεχωριστό κομμάτι με υπέροχη ατμόσφαιρα. Στο “Obey the hand” οι ταχύτητες αυξάνονται, κοφτά riffs και φοβερό drumming από τον Stamoglou. Ο τελευταίος να σημειώσουμε ότι παίζει και στους Temor πια. Μια σύνθεση που θα κάνει χαμό στις εμφανίσεις τους. Το ομώνυμο και τελευταίο κομμάτι δίνει τρελά γκάζια, μελωδικό thrash/death metal στα καλύτερα του με μια γεύση από Hypocrisy στα riffs. Εντάξει οι βασικές μελωδίες είναι λες και παίχτηκαν στην Gotaplatsen (Η κεντρική πλατεία του Gothenburg όπου και βρίσκεται και ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός). Το άλμπουμ δεν θα μπορούσε να τελειώσει πιο ιδανικά.

Οι Nightrage λοιπόν είναι πιο εμπνευσμένοι, δημιουργικοί και δυναμικοί από ποτέ. Το “Remains of a dead world” σου δίνει μια δυστοπική νότα για τον κόσμο του σήμερα, ειδικά στο τελείωμα της ομώνυμης σύνθεσης. Η ομάδα έχει δέσει για τα καλά, ο νέος τραγουδιστής ακούγεται λες και βρίσκεται στην μπάντα χρόνια. Για τον Stamoglou θα μιλάμε στο μέλλον για το dumming του. Ο Marios συνεχίζει πολύ πετυχημένα αυτό που κάνει τα τελευταία 34 χρόνια με περίσσια τιμιότητα, μεράκι και αγάπη για ένα είδος που έχει μεγαλώσει γενιές. Το “Remains of a dead world” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ.