Οι My Dying Bride ανήκουν στην παρέα των Anathema, Paradise Lost και The Blood Divine. Τότε που στη Μεγάλη Βρετανία ήρθε το “κύμα” της Doom/Gothic Metal επέλασης. Οι Anathema με το “The silent enigma” και πρωτύτερα με το “Serenades” αλλά και μέχρι την αποχώρηση του Dunkan Paterson, προσέφεραν “διαμάντια” στον χώρο αυτό. Οι Paradise Lost όλοι γνωρίζουμε τι έχουν προσφέρει και την ύψιστη σημασία των τεσσάρων-πέντε πρώτων δίσκων. Οι The Blood Divine έγραψαν δυο δίσκους αριστουργήματα και εξαφανίστηκαν. Το project των Darren White, αδελφών Ryan, Was Sarginson και Steve Maloney αν συνέχιζε θα μας έδινε τεράστιους δίσκους πιθανότατα.
Και είναι και οι My Dying Bride, σταθεροί στον προσανατολισμό τους όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να παρεκκλίνουν ιδιαίτερα από αυτό που με τόση επιτυχία πρεσβεύουν. Για μένα είναι από τις πιο τίμιες μπάντες στο χώρο.
My Dying Bride: Μεγαλειώδεις στιγμές σε όλη τους την καριέρα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν.
Να κάτσω τώρα να εξηγώ πόσο δισκάρες είναι τα “Turn loose the swans” και “The light at the end of the world” είναι περιττό. Θα μπορούσα κάποια στιγμή να κάνω ένα αφιέρωμα για να εξηγώ την σημασία όλων των δίσκων, μιας από τις πιο σημαντικές μπάντες του Doom Death Metal. Μεγαλειώδεις στιγμές σε όλη τους την καριέρα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Η Peaceville είναι μεγάλη εταιρεία, από τις πιο σημαντικές στο χώρο μαζί με τις Osmose και Candlelight. Οι περισσότερες μπάντες εκεί υπέγραψαν και πραγματοποίησαν τεράστια καριέρα. Αποτελούν μεγάλες αδυναμίες οι κυκλοφορίες από αυτές τις εταιρείες γιατί μεγάλωσαν γενιές οπαδών. Τώρα οι My Dying Bride κυκλοφορούν τον δεύτερο τους δίσκο από την Nuclear Blast, το “A mortal binding”.
Το καλό της υπόθεσης με την μετακίνηση τους στη Nuclear Blast, είναι ότι δεν άλλαξαν καθόλου. Η αλήθεια είναι ότι όταν άκουσα για την προσχώρηση τους στους Γερμανούς, είχα τους ενδοιασμούς μου. Τέλος καλό, όλα καλά. Το “The ghost of orion” ήταν ένα πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ και δεν χρειάζεται να μπούμε σε συγκρίσεις με το παρελθόν. Κάθε άλμπουμ των Βρετανών, έχει και την “ταυτότητα” του. Τελεία και παύλα.
“A mortal binding”: “στάζει” σκότος, μελαγχολία και άλλα ακραία συναισθήματα.
Λοιπόν, το “A mortal binding” είναι ένας δίσκος που πρέπει να τον ακούσεις πολλάκις και εδώ δεν θα μιλήσουμε για αναφορές του άλμπουμ στο παρελθόν.
Tο νέο “τέκνο” της μπαντάρας από το Halifax του δυτικού Yorkshire, “στάζει” σκότος, μελαγχολία και άλλα ακραία συναισθήματα. Τo “Her dominion” που ανοίγει τον δίσκο σε βάζει κατευθείαν στον “βυθό” και την μεγαλοπρέπεια της μπάντας. Το μεγαλείο είναι εδώ, άφθαρτο. Τα riffs του Andrew Craighan και του νέου μέλους, Neil Blanchett είναι εμβληματικά και φέρουν τον χαρακτήρα μιας από τις πιο σημαντικές μπάντες στο χώρο της. Το επόμενο κομμάτι είναι το πρώτο video clip για το “A mortal binding”, το “Thornwyck hymn”. Θυμάμαι όταν μας παρουσιάστηκε από την μπάντα, καταλάβαμε ότι οι αξίες είναι εδώ. Δεν θα χαθούν ποτέ. “Καθαρά” φωνητικά από τον Aaron Stainthorpe και ένα κομμάτι γεμάτο πικρία και θρήνο.
Το “The 2nd of three bells” αποτελεί το δεύτερο επίσημο video clip της μπάντας για το “A mortal binding”. Κομμάτι που ξεκινάει ήρεμα και έναν Aaron να “φτύνει” στίχους με θρήνο. Αργότερα οι γεμάτες μελαγχολία μελωδίες κατακλύζουν το δωμάτιο που ακούς τον δίσκο. Ένα πραγματικά κλασσικό κομμάτι My Dying Bride, όλα στην τελειότητα.
“Unthroned creed”, ένα ελαφρά πομπώδες κομμάτι με τα πλήκτρα να δίνουν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και με τα “καθαρά” φωνητικά του Aaron να πρωταγωνιστούν. Για άλλη μια φορά οι κιθάρες είναι μια τελειότητα, με αρκετές αλλαγές μέσα στο κομμάτι. Έρχεται ένα μνημειώδες στιβαρό κομμάτι για την συνέχεια, “The apocalyptist” το οποίο ξεκινάει με ένα υπέροχο βιολί από τον Shaun MacGowan. Αυτό για λίγο, μετά έχουμε brutal φωνητικά από τον Aaron και τα χαρακτηριστικά riffs των Andrew και Nill. Πραγματικά, έχουμε να κάνουμε με ένα κομμάτι που έχει πολλές αλλαγές που καταδεικνύει την τεχνική κατάρτιση που έχουν όλα τα μέλη. Σπουδαία σύνθεση.
Σε άλλη διάσταση σε πάει με τον λυρισμό της η επόμενη σύνθεση, “A starving heart”. Για μια ακόμη φορά υπέροχα “καθαρά” φωνητικά από τον Aaron να εναλλάσσονται με τα Brutal και ένα drumming από τον Dan Mullins για σεμινάριο, όπως και οι κιθάρες άλλωστε. Πικρές και γεμάτες θρήνο μελωδίες και στο τελευταίο κομμάτι, “Crushed embers”. Μεγαλειώδης ερμηνεία και στο κύκνειο άσμα του “A mortal binding” από τον Aaron. Νομίζω ότι δεν θα υπήρχε και πιο κατάλληλο κομμάτι για να δώσει ένα τέλος σε αυτή την άριστη από κάθε άποψη δουλειά.
Συνεχίζουν την παράδοση που έχουν όλα αυτά τα χρόνια, να μας έχουν συνηθίσει σε αριστουργήματα.
Οι My Dying Bride για άλλη μια φορά μας πρόσφεραν έναν αψεγάδιαστο δίσκο.Συνεχίζουν την παράδοση που έχουν όλα αυτά τα χρόνια, να μας έχουν συνηθίσει σε αριστουργήματα. Και ναι, το “A mortal binding”, είναι ένα αριστούργημα που θα το ακούω για πολύ καιρό.
