Με τους Mother of Millions κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια που λένε και στο χωριό μου στη Μεσσηνία. Πέρα από εμένα που τους ακολουθώ από την εποχή του “Artifacts” και μετά άκουσα και το υπέροχο “Sigma”, είχαμε πραγματοποιήσει μια συνέντευξη που μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ. Επίσης παρευρεθήκαμε στο live που παρέθεσαν στο Savino Live πέρσι περίπου τέτοια εποχή, του οποίου report μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Όπως άλλωστε, πριν λίγες ημέρες επίσης σας ενημερώσαμε για τις πληροφορίες του νέου τους άλμπουμ και μπορείτε να ρίξετε μια “ματιά” εδώ. Έτσι λοιπόν προχθές κυκλοφόρησε το νέο τους άλμπουμ, “Magna mater” από την ViciSolum Records.
Νέο άλμπουμ από τους Mother of Millions και από τις πρώτες ακροάσεις τριών συνθέσεων που είχαμε, μας είχαν δώσει μια ξεχωριστή γεύση. Διαπιστώσαμε ότι είναι μια μπάντα που συνεχώς εξελίσσεται και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να μείνει ποτέ στάσιμη. Ούτως ή άλλως, όπως ισχύει και στις βιολογικές επιστήμες, “ότι δεν εξελίσσεται, εξαφανίζεται”. Αυτό το δόγμα υπηρετούν με επιτυχία και σε αυτό το άλμπουμ οι Αθηναίοι progsters. Για παράδειγμα, το ομώνυμο είναι από τα πιο βαριά αν μπορούσαμε να ισχυριστούμε κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει. Όπως επίσης είναι ένα εντυπωσιακό video.
Τα “Inside” και “Feral” είναι και αυτά με την σειρά τους ξεχωριστά “παιδιά” των Mother of Millions. Το πρώτο “παντρεύει” την μελαγχολία με την επιθετικότητα με έναν υπέροχο τρόπο. Ουσιαστικά, μιας και είναι το εναρκτήριο κομμάτι, σε παίρνει από το χέρι στο “ταξίδι” του “Magna mater”.
Μπορεί στο “Inside” να ακούω κάτι “περάσματα” από τους αγαπημένους μου Pain of Salvation, αλλά με το που έρχεται το “Feral” έρχονται και οι Leprous στο μυαλό μου. Ερμηνεία, στίχοι, παραγωγή, όλα μέχρι τώρα είναι τέλεια στο άλμπουμ. Με έχει ενθουσιάσει και είμαστε στο τρίτο κομμάτι ακόμα.
Το “ταξίδι” αρχίζει…
Όταν ένα άλμπουμ σε πιάνει από το λαιμό από τα τρία πρώτα τραγούδια, τότε δεν στραβώνει κάτι στη συνέχεια. Στην περίπτωση μου ως κριτικός, σπάνια συμβαίνει. Το “Celestial” είναι πανέμορφο, τα κινηματογραφικά πλήκτρα και οι κιθάρες με τις ιδιαίτερες μελωδίες φτιάχνουν έναν υπέροχο “ψηφιδωτό” ήχων. Η ερμηνεία δε του Γιώργου Προκοπίου είναι μοναδική. Το “Liminal” ξεκινάει λες και ακούς τον Einar των Leprous με συνοδεία πλήκτρων. Μετά μπαίνουν οι κιθάρες και το κομμάτι απογειώνεται. Μεγάλο “κόλλημα” το “The line” με το αρχικό riff και τα πλήκτρα να δίνουν μια δόση παράνοιας. Οι ενορχηστρώσεις του άλμπουμ είναι πέρα για πέρα εμπνευσμένες και επαγγελματικές. Τα φωνητικά του Προκοπίου και τα πλήκτρα του Μπουκαούρη μπλέκονται συναρπαστικά και μαζί με τις κιθάρες και το μπάσο βγάζουν ένα τέλειο αποτέλεσμα. Ένα πραγματικά ξεχωριστό κομμάτι.
Θριαμβευτική η συνέχεια του “ταξιδιού”
Το “Halo” συνεχίζει το “ταξίδι” του δίσκου μέσα από έναν progressive metal “χείμαρρο” που εξαπολύει με τις ιδιαίτερες κιθάρες του Κωνσταντινίδη. Ίσως σε κάποια φάση σας έρθει στο νου ο Ολλανδός Arjen Lucassen, κυρίως στην ατμόσφαιρα με τα πλήκτρα και τα περίεργα φωνητικά. Το “Irae” σε μετάφραση από τα λατινικά σημαίνει η “ημέρα της οργής” ή “ημέρα της κρίσης”. Η μουσική και τα φωνητικά είναι χαρακτηριστικά αυτού του τίτλου. Φωνητικά από άλλη διάσταση πραγματικά και εκπληκτικοί ήχοι στα ξεσπάσματα. Στο τέλος που κορυφώνεται η φάση απλά σε στέλνει αδιάβαστο. Το “Space” ως τελευταία σύνθεση είναι βασισμένη στο πιάνο και τελειώνει πολύ ήρεμα ένα θαυμάσιο άλμπουμ.
Για το τέλος
Οι Mother of Millions δημιούργησαν ένα δίσκο που δεν είναι απλά ένα σκαλοπάτι, πραγματοποίησαν άλμα τόσο συνθετικά όσο και στην παραγωγή. Η παραγωγή είναι διαυγής, πραγματικά ακούς κάθε ήχο που χωρίς αυτόν μια σύνθεση θα ήταν ατελής. Οι Mother of Millions με το “Magna mater” έβαλαν τον πήχη πολύ ψηλά και το challenge για τον επόμενο δίσκο είναι μεγάλο όχι όμως αδύνατο. Το προτείνω ανεπιφύλακτα για τους λάτρεις της progressive metal μουσικής και όχι μόνο. Αυτό το άλμπουμ είναι ένα “ταξίδι”.
Παρακάτω ακολουθούν οι ημερομηνίες της επερχόμενης Ευρωπαϊκής περιοδείας τους:
Περισσότερα νέα σχετικά με την εμφάνιση τους στη Λάρνακα και το Savino Live μπορείτε να βρείτε στην agenda μας.
