Το Χριστινάκι με την παρέα της επέστρεψε με άγριες διαθέσεις, ναι σωστά διακρίνετε ένα ενθουσιασμό στον λόγο μου. Οι Lacuna Coil κυκλοφόρησαν το δέκατο άλμπουμ της καριέρας τους, δεν υπολογίζουμε σε αυτά το “Comalies XX” γιατί δεν θεωρείται κανονικό άλμπουμ.
Μια δουλειά των Lacuna Coil που περίμενα με ανυπομονησία
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε μιλήσει αρκετά για τα singles που μας προετοίμασαν για το την καταιγίδα που ερχόταν. Έχοντας τον Richard Meiz πίσω από το drumkit από την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Black anima” και διατηρώντας το υπόλοιπο line up ίδιο από την εποχή του κορυφαίου “In a reverie”, δείχνουν να μην φοβούνται τίποτα. Η είσοδος των νέων στοιχείων εδώ και καιρό από τον χώρο του Alternative Metal και του Metalcore τους έχουν κάνει μια μπάντα που εξελίσσεται συνέχεια. Από το ντεμπούτο τους μέχρι και τώρα δεν έχουν κυκλοφορήσει πανομοιότυπο δίσκο. Τα comfort zones για τις γενιές των nineties δεν υφίστανται άλλωστε.
Το “Sleepless empire” των Lacuna Coil, ο δέκατος δίσκος τους
Το νέο άλμπουμ λοιπόν θα μπορούσαμε εύκολα να το χαρακτηρίσουμε ως την συνέχεια του “Black anima”. Το θεωρώ ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ από μια μπάντα που ξέρει τι να προσφέρει στο ακροατή για να έχει γεμάτα venues όπου σταθεί και βρεθεί. Τα “Siege” και “Oxygen” δείχνουν τα “δόντια” του άλμπουμ με τα “αιχμηρά” riffs που σε κατακλύζουν κατευθείαν.
Είναι ένα άλμπουμ γεμάτο hits χωρίς να κουράζει
Από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια είναι το “Scarecrow”, μια εισαγωγή που σε πωρώνει με ηγετική είσοδο των κιθάρων. Από την άλλη, το Χριστινάκι δίνει για άλλη μια φορά τον καλύτερο της εαυτό μαζί με τον εξαιρετικό και Rossoneri Andrea Ferro. Βασικά και οι δυο, παιδιά του San Siro είναι. Πολύ καλά refrain που σου μένουν στο μυαλό με κιθάρες που οι μελωδίες την μια έχουν την βάση τους στο alternative metal και την άλλη στο gothic. Για το “Gravity” είχαμε μιλήσει πρωτύτερα εδώ, όπως και για το “Oxygen” εδώ. Το “Gravity” είναι hit όπως πολλά μέσα στο δίσκο αυτό. Τα διάφορα φωνητικά sessions που ακούγονται όταν ερμηνεύουν οι Scabbia/Ferro τα κάνουν τα κομμάτια πιο ισχυρά.
Ανήκει στον “κόσμο” του “Black anima” σε πιο πειραματικά πεδία
Όσο ακούω το άλμπουμ, τόσο νιώθω ότι μιλάμε για μια θριαμβευτική συνέχεια του προηγούμενου τους άλμπουμ. Χωρίς το έντονο χαρακτηριστικό της παράνοιας που το διακατείχε. Δηλαδή συνθέσεις όπως το “Reckless”, δύσκολα θα βρείτε εδώ. Μετά από ένα ευχάριστο μελωδικό διάλειμμα με το “I wish you were dead”, πάμε στο καλπάζοντα “Hosting the shadow” στο οποίο συμμετέχει ο Randy Blythe των Lamb of god. Και μιας και συμμετέχει ο Randy, έκαναν ένα πιο thrashy up tempo κομμάτι με τα χαρακτηριστικά φωνητικά της Cristina και του Randy να κυριαρχούν.
Η συνέχεια του “Sleepless empire” δεν έχει skip tracks
Το “In nomine patris” μας γυρνάει αρκετά χρόνια πίσω, μιας και δεν είναι τόσο groovy όσο τα υπόλοιπα κομμάτια. Θα μας φέρει στο νου λίγο την εποχή “Karmacode”, χωρίς τις Korn αναφορές. Ακούγεται ευχάριστα και το βάζω δίπλα στο “I wish you were dead” εύκολα. Το ομώνυμο κομμάτια θα μας φέρει στα ηχοχρώματα των δυο πρώτων συνθέσεων. Οι groovy φάσεις με τα brutal φωνητικά του Ferro και τα μελωδικά της Scabbia κάνουν πετυχημένες εναλλαγές. Μέχρι τώρα στο άλμπουμ έχουμε αμείωτο ενδιαφέρον, η μπάντα είναι στον “κόσμο” του “Black anima” ξεκάθαρα.
Οι Lacuna Coil δεν ήταν ποτέ μπάντα των comfort zones
Το “Sleep paralysis” κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με το ομώνυμο με περισσότερα πειραματικά ηλεκτρονικά στοιχεία ενώ ερμηνεύει το Χριστινάκι. Ένα πολύ όμορφο κομμάτι με αργές μελωδίες και ίσως από τα πιο περίεργα φωνητικά της Scabbia. Το “In the mean time” για το οποίο είχαμε μιλήσει εδώ, είναι ξεκάθαρα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Στα επίπεδα με “Siege”, “Oxygen” και “Gravity” με τις κιθάρες στις γνωστές groovy φόρμες και ένα refrain από την Scabbia που σου μένει στο μυαλό. Εδώ συμμετέχει και η Ash Costello των New Years Day και The Haxans. Btw, μια χαρά φωνή έχει η τύπισσα.
Ο τέλειος επίλογος έχει όνομα, “New dawn”
Για κάποιο λόγο η τελευταία σύνθεση που κυκλοφόρησε και ως lyric video μου άρεσε πάρα πολύ. Άνετα μπαίνει στην κορυφή με τα 5-6 κομμάτια που τα θεωρώ hits για τον δίσκο. Σύνθεση με ατμοσφαιρική εισαγωγή και με εκρηκτικό rhythm section να σαρώνει τα πάντα με κιθάρες “ξυράφια”. Το “Never dawn” είναι ένα εφιαλτικό κομμάτι με εξαιρετικά φωνητικά από Scabbia και Ferro και θα μπορούσα να πω ότι είναι ότι πιο κοντινό μουσικά στο “Black anima”. Κομματάρα.
Στο Como της Ιταλίας λοιπόν
Έτσι λοιπόν τελειώνει ένα άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα SPVN Studios στο μαγευτικό Como της Ιταλίας. Θα πρέπει να νιώθει πολύ περήφανος για την παραγωγή που πραγματοποίησε ο Marco Coti Zelati. Ο Marco είναι ιδρυτικό μέλος των Lacuna Coil και έχει αναλάβει το μπάσο, τις κιθάρες και τα synths στο νέο άλμπουμ.
Οι Lacuna Coil συνεχίζουν ακάθεκτοι
Κοιτάξτε, τους Ιταλούς τους ακολουθώ πολλά χρόνια, για την ακρίβεια από την εποχή του “In a reverie”. Αυτό άλλωστε ήταν και το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα, το ντεμπούτο τους. Αργότερα τους ακολούθησα σε όλες τις αλλαγές τους και τα κομβικά σημεία τους. Εποχές όπως “Karmacode” και “Dark adrenaline” ήταν σημαντικές για την αλλαγή του ήχου τους.
Το “Black anima”, ένα κομβικό άλμπουμ για τους Lacuna Coil
Δεν εκτίμησα σε μεγάλο βαθμό το τελευταίο, όμως όταν έφτασε το “Black anima” τους έβαλα πάλι στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων μου. Είμαι “παιδί” άλλωστε των πρώτων άλμπουμ τους και του “Black anima” στη συνέχεια, έτσι λοιπόν το “Sleepless empire” το βάζω ένα σκαλοπάτι κάτω από αυτά. Είναι στην ουσία στο χώρο που κινείται το “Black anima” αλλά ποιοτικά λίγο πιο κάτω. Ο νέος δίσκος κυκλοφορεί από την Century media και αξίζει κάθε ευρώ.
