Karma is a Bitch, λένε οι Αμερικάνοι και έχουν δίκιο. Άτιμο πράγμα το κάρμα, για να το φέρουμε στα μέτρα μας λοιπόν και να το κάνουμε πιο ελληνικό. Έτσι λοιπόν έρχεται να σου υπενθυμίσει πράγματα που λόγω καθημερινότητας ή ρουτίνας (διαλέχτε και πάρτε) έχεις ξεχάσει. Δεν ξέρω γιατί αλλά ακούγοντας τον νέο δίσκο του συγκροτήματος, έκανα ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο όταν ένα φιλαράκι μου πάσαρε ένα demo με τον τίτλο Κatara. Demo του μήνα στο αγγλικό Hammer μου είχε πει και μόλις το έβαλα να παίζει κατάλαβα το λόγο. Ένα μοναδικό κράμα ακραίου metal με φωνητικά που κλείνουν λαρύγγια. Μεγάλωσαν οι Karma μεγάλωσα και εγώ, μα κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Ειδικά όταν έχεις μάθει να αφοσιώνεσαι σε ότι αγαπάς δίχως να σκέφτεσαι το κόστος. Πλέον πιο ώριμοι από ποτέ, περνάνε στη μουσική τους ένα φίλτρο εξέλιξης, meshuggahειο μπορείς να το χαρακτηρίσεις όσο οι Μachine Head κιθάρες θερίζουν και οι μπασογραμμές γκρεμίζουν τους άμοιρους τοίχους του δωματίου μου. Souless Child & Floating In Sadness ξεχωρίζουν όσο τα απάνθρωπα growls σου βασανίζουν τα αυτιά (με την καλή έννοια που λέει και μια ψυχή). Πολύ καλή η παραγωγή και η ατμόσφαιρα του δίσκου με progressive χαρακτήρα χωρίς ανούσια κιθαριστικά μπλα μπλα. Θα πιαστώ από σχόλιο φίλου και θα πω πως το ακραίο metal στην Ελλάδα μεγαλώνει σωστά παιδιά. Σαν τους Karma Violens.
