Οι Heretoir είναι πολύ αγαπημένη μου μπάντα, την εκτιμάω σε τεράστιο βαθμό και το “The circle” όπως και το “Nightsphere” τα θεωρώ “διαμάντια” στο χώρο του Post-Black Metal. Για το “Nightsphere” σας είχα αναφέρει ότι αποτελούσε για το 2023 το καλύτερο άλμπουμ για το είδος. Μια κριτική μου που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Γενικά το Post-Black Metal αποτελεί την κυρίαρχη δύναμη στο χώρο του συγκεκριμένου είδους, ένα subgenre που συνεχώς εξελίσσεται και μας εκπλήσσει. Οι Arcturus και οι Ulver ήταν από τους πρώτους διδάξαντες και μετά το έπιασε και ο Ihsahn στις προσωπικές του δουλειές.
Το “Solastalgia” λοιπόν
Αφήνουμε πίσω την “διάλυση” του ψυχικού μας κόσμου από το “Nightsphere” και προχωράμε στο νέο τους άλμπουμ, “Solastalgia”. Ένα άλμπουμ που κυκλοφορεί στην έναρξη της φθινοπωρινής εποχής και κουβαλάει συναισθήματα όπως την θλίψη και την λύπη. Η θεματολογία του σε γενικότερο πλαίσιο ορίζεται ως η απώλεια του φυσικού κόσμου. Για αυτό άλλωστε και οι εικόνες με τα νεκρά πτηνά στο photoshooting της μπάντας για λογαριασμό του “Solastalgia”.
Η μουσική των Heretoir συνεχίζει να είναι εκθαμβωτική!
Δεν υπάρχει καμία υπερβολή σε αυτό που αναφέρω. Για τρίτο συνεχόμενο δίσκο μας βάζουν στον κόσμο τους και να δούμε την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια τους. Πέρα από τα ΜΜΕ και την σαπίλα εκεί έξω που μας τρέφει με αθλιότητες για έναν πανέμορφο κόσμο. Οι Heretoir μας προσφέρουν αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουν να δουν. Η μουσική τους είναι το “άρμα” για τον σκοπό τους. Νιώθω πολλές φορές πολύ τυχερός που ακολουθώ αυτού του είδους τις μπάντες και τα μηνύματα τους αποτελούν “οδηγό”.
Η μουσική τους “αγκαλιάζει” την σπουδαία κληρονομιά των Alcest και “αγκιστρώνει” περίτεχνα ότι χρειάζεται για τα οδηγήσει προς την τελειότητα. Ναι, βαριά λέξη είπα τώρα. Τελειότητα. Όμως μετά από καμιά δεκαριά ακούσματα, η λέξη αυτή έρχεται στο μυαλό ακόμα περισσότερο. Ταυτίζεται με την μουσική ιδιοφυΐα αυτών των πέντε Γερμανών. Κάθε λεπτομέρεια έχει τον λόγο της ύπαρξης της μέσα στη μουσική τους. Τα λιγοστά progressive περάσματα διανθίζουν ακόμα περισσότερο την ιδιαίτερη ακρότητα που διαθέτουν με την showgaze αισθητική. Δεν θα ακούσετε εδώ την extreme metal φάση όπως την έχετε συνηθίσει σε άλλες μπάντες. Ας πούμε το “The heart of December” δείχνει ποιος είναι ο προσανατολισμός τους ξεκάθαρα. Οι Pink Floyd είναι στο “αίμα” τους.
Οι Heretoir έχουν την γνώση να μην μπερδεύουν
Οι Γερμανοί ξέρουν και δεν το κάνουν complicated το όλο θέμα με την μουσική τους. Τα “Rain”, “Heart of December” και “Dreamgatherer” είναι στα μονοπάτια των Alcest σε μεγαλύτερο βαθμό. Ενώ στην αντίπερα όχθη και στο “Burial” ξεπετάγονται τα κοφτά extreme metal riffs, αν και το κομμάτι έχει ήρεμα περάσματα, σχεδόν κινηματογραφικά τα οποία από αιθέρια περνάνε στην κόλαση του blast beat. Τα Brutal φωνητικά του David Conrad όπως και τα καθαρά είναι εξαιρετικά και δεν υπάρχει κανένα drawback.
Το ομώνυμο κομμάτι είναι όλη η “ταυτότητα” του τέταρτου άλμπουμ των Heretoir. Για κάτι παραπάνω από εννιά λεπτά οπτικοποιούν έναν χαοτικό πίνακα ζωγραφικής, βάζοντας μέσα ότι τους έχεις χαρακτηρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Τα παρανοϊκά Black Metal riffs βρίσκουν τα ταχύτατα drums του Nils Groth και σε στέλνουν αδιάβαστο. Μέχρι που από την κόλαση σε πάνε στον παράδεισο με αιθέριες μελωδίες και “καθαρά” φωνητικά.
Να πω και κάτι τετριμμένο, έχω την εντύπωση ότι αυτό θα είναι το κορυφαίο άλμπουμ για το είδος για το 2025. Η πληθωρική μουσική επένδυση του άλμπουμ δεν μου αφήνει περιθώρια. Ο Conrad μαζί με τους υπόλοιπους διέπρεψαν πάλι. Όταν ακούω δηλαδή τα “You are the night” και “The Ashen falls” με την ακρότητα που τα διακατέχει και καταφέρνουν και ξεχωρίζουν από όλες τις κυκλοφορίες που έχω ακούσει μέσα στο χρόνο, αυτό κάτι λέει.
Το τέλος του άλμπουμ σηματοδοτείται από μια σύνθεση που θα σας φέρει στο νου σε ατμόσφαιρα το “Judgment” ή και το “A natural disaster” των Anathema. Διόλου κακό κατά την γνώμη μου, μιας και ταιριάζει υπέροχα με την όλη αισθητική του “Solastalgia”.
Για το τέλος.
Οι Heretoir για άλλη μια φορά και για την ακρίβεια για τρίτο συνεχόμενο δίσκο μας “διαλύουν”. Τους ακολουθώ από την εποχή του “The circle” και αυτό που κάνουν όλα αυτά τα χρόνια είναι να εξελίσσονται και να πηγαίνουν την μουσική τους σε δύσβατα αλλά όμορφα μονοπάτια. Μόνο θαυμασμός για τέτοιες πάντες και πρέπει να νιώθουμε πολύ τυχεροί που τους έχουμε. Το νέο άλμπουμ των Heretoir “χτυπάει” τριάδα για αυτόν τον χρόνο.
