Τώρα “χτύπησε” ευαίσθητη χορδή αυτή η κυκλοφορία, μιας και με Hammerfall και με ότι κυκλοφόρησε στο χώρου του επικού Heavy/Power Metal μεγάλωσα. Θυμάμαι όταν αγόρασα το “Legacy of kings” και μετά κατευθείαν άρπαξα και το εκπληκτικό “Glory to the brave”, έπεσα στη λούπα και δεν βγήκα ξανά. Μετά ήρθαν στη ζωή μου τα “Legendary tales” και “Symphony of enchanted lands” από Rhapsody. Αργότερα αγόρασα το φοβερό “Return to heaven denied” από Labyrinth. Iron Savior και “Unification”, Gamma Ray όλα και Helloween φυσικά ότι κυκλοφορούσαν μιας και είμαι φανατικός οπαδός τους. Ποιος σας είπε ότι στα ’90s ήταν σε πτώση το Metal, τουναντίον, θα το ισχυρίζομαι συνέχεια, ήταν μια από τις καλύτερες και πιο παραγωγικές περιόδους που πέρασε η μουσική μας. Αφήστε τους άλλους στο παρελθόν να λένε. Όλα τα τα είδη της αγαπημένης μας μουσικής “άνθησαν” από το 1990 και μετά. Οι Hammerfall αποτελούν αναπόσπαστο μέλος αυτής της “άνθησης”.
Hammerfall
Οι Σουηδοί λοιπόν κυκλοφόρησαν τον διάδοχο του αξιοπρεπέστατου “Hammer of Dawn”. Θυμάμαι ακόμα να σιγοτραγουδάω τον ρυθμό του ομότιτλου κομματιού όταν το άκουσα πρώτη φορά. Οι Hammerfall λοιπόν κυκλοφορούν το “Avenge the fallen“. Έχουν να αποδείξουν τίποτα στον μέσο οπαδό και στους φανατικούς, όχι βέβαια. Τα έργα τους μιλάνε από μόνα τους, η ποιότητα αυτών κυμαίνεται από αξιόλογη έως εξαιρετική. Άλλαξε τίποτα με το νέο άλμπουμ, για να δούμε.
Avenge the fallen
Ξεκινώντας δυναμικά με το συναυλιακό ομώνυμο κομμάτι, δείχνουν την αγάπη τους για μια ακόμη φορά στο παλιό επικό Heavy Metal. Οι Hammerfall δείχνουν την νοσταλγία τους για την εποχή του “Legacy of kings” με το “The end justifies”.
Γρήγορο κομμάτι με ξέφρενες κιθάρες από Drojnak και Norgren. Ο Joacim Cans πιο “φρέσκος” από ποτέ, οι ερμηνείες του απλά από τις καλύτερες των τελευταίων δίσκων. Το “Freedom” είναι ένα πραγματικά πολύ όμορφο και μελωδικό κομμάτι που τα solos σου φέρνουν και λίγο Maiden. Είναι πανταχού παρόντες σε όλο το άλμπουμ οι Βρετανοί θρύλοι.Στα “Hail to the king” και “Hero to all”, είναι προσωποποιημένο το Heavy Metal όπως το αγαπήσαμε από τους Σουηδούς. Είμαστε στα μισά του άλμπουμ και οι Hammerfall τα πάνε περίφημα. Την δουλειά την ξέρουν πολύ καλά άλλωστε, δεν θα ανακαλύψουν την πυρίτιδα αλλά δεν θα σε απογοητεύσουν κιόλας. Το αντίθετο μάλιστα.
Hope springs eternal
Εντάξει, μεγάλο κόλλημα η μελωδία του “Hope springs eternal” και τα φωνητικά του Cans είναι για άλλη μια φορά στα “χαμηλά” υπέροχα. Οι κιθάρες θυμίζουν και το “οικογενειακό” “(We make) Sweden Rock” αλλά δεν με ενδιαφέρει και πολύ.Solos σε όλο το κομμάτι σε συνεχή ρυθμό και ένα refrain κολλητικό απλά. Πάμε στο “Burn it down” με το Βρετανικό Heavy Metal παρόν, πολύ όμορφο κομμάτι που θα σας θυμίσει και Priest σε σημεία. Στο “Capture the dream” έχουμε μελωδία που θυμίζει John Norum στην αρχή και ένα κομμάτι που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Burn it down”. Επικό κλασσικό Heavy Metal made in Sweden.
Στο “Rise of evil” έχουμε βαρβάτο riffing με όμορφες μελωδίες και ένα Cans που μπορεί να σου ακουστεί πιο Europe από ποτέ, ίσως και λίγο Dokken. Πραγματικά ένα πολύ όμορφο κομμάτι. Το άλμπουμ είναι εντός comfort zone και πάει safe, δεν μας χαλάει όμως. Το “Time immemorial” είναι ότι πρέπει για “σβήσιμο”, κιθάρες που σου μένουν στο μυαλό κατευθείαν από πρώτα δευτερόλεπτα της σύνθεσης. Κλασσικό Heavy Metal όπως το έχουμε αγαπήσει από τους Σουηδούς. Ένα πολύ λυρικό κομμάτι που σε “ταξιδεύει”.
Ισχυρίστηκα στην αρχή, δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα οι Hammerfall. Είναι μια μπάντα που έχει κυκλοφορήσει από αξιοπρεπέστατους δίσκους μέχρι αριστουργήματα. Το “Avenge the fallen” είναι στο comfort zone, δεν υπάρχουν ρίσκα εδώ. Αν ακούγονται έτσι οι Hammerfall το 2024, πραγματικά δεν με χαλάει. Up the hammers!
