Ετοιμαστείτε να μπείτε σε μια χρονομηχανή που ονομάζεται Nestor και να προσγειωθούμε στα Eighties. Η μπαντάρα από την Σουηδία που ιδρύθηκε το 1989 και δεν κυκλοφόρησε τίποτα μέχρι και το 2021, έχει καταφέρει να μας εκπλήξει. Το “Kids in a ghost town” μας προκάλεσε νοσταλγία και ρίγος για μια εποχή που τείνει να επιστρέψει. Παλαιότερα μπάντες όπως οι H.E.A.T., Crazy Lixx, Crashdiet, Hardcore Superstar και άλλοι έκαναν την αρχή. Μετά ήρθαν οι The Night Flight Orchestra του Bjorn Strid με το εξαιρετικό “Internal affairs” και στρώθηκε το “χαλί”. Λοιπόν, οι Nestor επιστρέφουν με το “Teenage rebel” με ένα εξώφυλλο που θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια (Ναι, εγώ τα έκανα αυτά από 1998 χαχαχ). Για να δούμε τι έχει να μας πει.
“Teenage rebel” λοιπόν, το οποίο ξεκινάει από εκεί που τελείωσε ο προκάτοχος του. Θα ακούσουμε εδώ αναφορές σε Survivor και Journey, όπως και στους W.E.T. και τους Talisman. Η τρομερά χαρακτηριστική φωνή του Tobias Gustavsson μαγεύει τον ακροατή σε όλο το άλμπουμ. Αφήστε που έχει τρομερές ομοιότητες με την φωνάρα του Jeff Scott Soto. Μόλις ξεκίνησε το άλμπουμ με το “The law of Jante” ξεκίνησε χτυποκάρδι που λέμε, τα πλήκτρα μόνο που ακούς και την φωνή της Freya Miller. Μπαίνει το “We come alive” και λες εδώ είμαστε, το άλμπουμ θα τρέξει νεράκι. Το ομώνυμο κομμάτι είναι λατρεία που λέμε, riffs που έχουν βγει κατευθείαν από τον δρόμο. Η αλήτικη φωνή του Tobias σαρώνει τα πάντα στο διάβα της. Τα ρεφρέν σπάνε “κόκκαλα” λέμε!
Το “Last to know” είναι πολύ αγαπημένο μου κομμάτι από το “Teenage rebel”, ο αργός ρυθμός του με την χαρακτηριστική ερμηνεία του Tobias σε “κερδίζει”. Και πάλι θα φωνάξω, τι γαμάτα ρεφρέν!
Το “Victorious” είναι το αγαπημένο μου μακράν κομμάτι, θες ρεφρέν που σου μένει στο μυαλό, riffs που “σκοτώνουν” και μια ατμόσφαιρα του ’80, όλα εδώ είναι!
Συνεχίζουμε με το υπέροχο “Caroline”, οι κιθάρες του Jonny Wemmenstedt ταιριάζουν τόσο γαμάτα με τα μελωδικά φωνητικά του Tobias. Ένα ακόμα αγαπημένο μου κομμάτι που άνετα έμπαινε σε soundtrack των Goonies και Stranger Things.
Μια υπέροχη μπαλάντα, που άνετα έπαιζε το πιάνο ο Meat Loaf, είναι το “The one that got away”. Ένα κομμάτι που κουβαλάει τρομερό συναίσθημα κατά την διάρκεια του. Το “Addicted to your love” έχει φοβερή πιασάρικη μελωδία στις κιθάρες και τα πλήκτρα σου φέρνουν στο νου τους θρυλικούς Journey. Πολύ καλό κομμάτι που μένει για βδομάδες στο walkman σου…εεε στο CD player σου.
Το “21” είναι ένα κομμάτι “σφηνάκι”, γρήγορο και όμορφο. Πάμε στο “Unchain my heart”, μια σύνθεση που θα μπορούσε να ακούγεται σε κάποιο άλμπουμ από τα πρώτα των Bon Jovi ή και λίγο από Cinderella μην σας πω. Το “Daughter” είναι τεράστια μπαλάντα λέμε, πραγματικά σε αγγίζει και δεν σε αφήνει. Η ατμόσφαιρα είναι καθηλωτική, ο Tobias εξυψώνει την σύνθεση και τα solo του Jonny σε ταξιδεύουν σε μια υπέροχη εποχή.
Όλο το άλμπουμ, όπως και το προηγούμενο τους άλλωστε, είναι ένας ύμνος στη δεκαετία του ’80. Σε πηγαίνει πίσω εκεί που τα πράγματα στην κοινωνία θα μπορούσες να τα πεις και πιο αγνά. Εκεί που μεγαλουργούσαν οι μπάντες του είδους, οπού τραγουδιστές όπως οι Michael Bolton, Jon Bon Jovi, Steve Perry, Dave Bickler και άλλοι όμοιοι πραγματοποιούσαν φανταστικές ερμηνείες και εμφανίσεις. Ο Tobias Gustavsson πραγματικά δίνει τον καλύτερο του εαυτό και πρεσβεύει στον ύψιστο βαθμό αυτό το είδος. Οι κιθάρες του Jonny Wemmenstedt απλά έχουν τον ήχο που χρειάζεται το άλμπουμ για να καθιερωθεί και επίσημα στα αγαπημένα μου για το είδος. Μελωδίες από άλλη διάσταση και solos που θα ζήλευαν πολλοί όμοιοι του. Άξιοι συνοδοιπόροι τους οι Marcus Åblad στο μπάσο, Martin Frejinger στα πλήκτρα και ο Mattias Carlsson στα drums. Πραγματικά ένα άριστο Hard Rock άλμπουμ που σε γεμίζει νοσταλγία.
