Fortress Under Siege: Ακούσαμε το “Envy”!

Είστε έτοιμοι για μια ακόμα δισκοκριτική; Αυτή τη φορά ακούσαμε τη νέα δουλειά των Fortress Under Siege και έχει τον τίτλο “Envy”!

Ας το δούμε αναλυτικά:

Επέστρεψαν οι Fortress Under Siege και έχουμε γιορτή…

Με μεγάλη χαρά αποδέχτηκα την πρόταση να πραγματοποιήσω κριτική στο νέο άλμπουμ των Fortress under siege, “Envy”. Μπορεί να έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους μόνο, όμως στο κουρμπέτι βρίσκονται από το 1996. Το προηγούμενο τους άλμπουμ, “Atlantis”, το βρήκα θαυμάσιο. Πραγματικά δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από μεγάλες μπάντες του είδους του εξωτερικού. Απλά τα πράγματα λοιπόν, ποιοτικό μελωδικό heavy/power metal της Αμερικάνικης σχολής. Και μάλιστα της εποχής ’85-’89. Να τονίσουμε ακόμα και τις πιο έμμεσες επιρροές από Crimson Glory, Fates warning, Queensryche, Savatage και κάτι λίγα από Jag Panzer και Dream Theater. Μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε μόνο με επιρροές, μιας και η προσωπικότητα της μπάντας έχει διαμορφωθεί πολλά χρόνια τώρα. Τις έχουν φιλτράρει και προσαρμόσει στον ήχο τους με μεγάλη επιτυχία.

Το “Envy” είναι ένα “διαμάντι” Power/Progressive ήχου

Το “Envy” είναι ένα πραγματικά πολύ καλό άλμπουμ, δεν χάνει σε τίποτα. Σεμιναριακή κιθαριστική δουλειά, υπέροχα φωνητικά που χαίρεσαι να ακούς τέτοιες ερμηνείες και εξαιρετικό rhythm section που σε καμιά περίπτωση δεν σε κάνει να βαριέσαι. Μιλάμε το άλμπουμ κατεβαίνει μονορούφι, δεν έχει fillers και το skip είναι άγνωστη λέξη. “Bring out your Dead”, “Ride the thunder”, “Distant voices” και “Look at you” σε παίρνουν από το χέρι και σε ταξιδεύουν. Πραγματικά η ερμηνεία του Τάσου Λάζαρη είναι φοβερή, η δισολίες δίνουν και παίρνουν και το μπάσο είναι άξιος συνοδοιπόρος. Το μπάσο του Στέφανου Κοπανάκη δεν περιορίζεται στο rhythm section αλλά ακολουθεί τις μελωδίες των κιθάρων. Να σημειωθεί ότι τα “Distant voices” και “Ride the thunder” έχουν γίνει και video clips.

Συνεχίζουμε το “ταξίδι”…

Ακολουθούν τα “Disobey”, “Envy” και “Broken and torn”. Το τελευταίο έχει τα πάντα μέσα, ότι θέλει να ακούσει ένας λάτρης των Crimson glory και των Savatage. Αστείρευτη κιθαριστική δουλειά στα δυο πρώτα με απίστευτα ποιοτικά solos. Για το “Disobey” έχει γίνει ένα θαυμάσιο και επίκαιρο videoclip που μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω. Συνέχεια έχουν τα “Deceptor”, “Straits of glory” και τέλος, το “Burning fleshes”. Το δεύτερο παίζει στο repeat αρκετό καιρό τώρα, περισσότερο από τα υπόλοιπα. Και εδώ φτάνουμε στη φάση που δεν θες να τελειώσει ο δίσκος.

Πιο αναλυτικά…

Ειδική μνεία στον Τάσο Λάζαρη που έχει μελετήσει πολύ καλά Geoff Tate και “κουμπώνει” τέλεια πάνω στα υπόλοιπα. Μάλιστα σε αυτό το άλμπουμ πειραματίζεται αρκετά με την φωνή του και είναι κάτι που εκτίμησα πολύ. Το πιο δυνατό σημείο τους για μένα είναι το κιθαριστικό δίδυμο το οποίο έχει απορροφήσει σαν “σφουγγάρι” την πλούσια Αμερικάνικη Power/progressive σκηνή. Το μπάσο ακολουθεί τα χνάρια της κληρονομιάς που έχει αφήσει ο θείος Steve των Iron Maiden. Τα πλήκτρα του Γιώργου Γεωργίου δίνουν χρώμα στην όλη ατμόσφαιρα και σου φέρνουν κάτι λίγα από παλιούς Dream Theater της εποχής του Kevin Moore. Εξαιρετικό drumming από τον Δημήτρη Καπουκάκη που συνυπάρχει τέλεια με το μπάσο σε όλα τα κομμάτια. Η παραγωγή που έχει πραγματοποιηθεί από τον Φώτη στα Devasoundz Studios είναι ιδανική.

Εν κατακλείδι για τους Fortress under siege του “Envy”…

Το “Envy” είναι ένας ολοκληρωμένος, ώριμος και ο καλύτερος της μπάντας μέχρι τώρα. Έχει όλα αυτά που χρειάζεται ο ακροατής που αρέσκεται στην Αμερικάνική σκηνή και όχι μόνο. Οι Fortress under siege, οι οποίοι συνεχίζουν και σε αυτόν τον δίσκο κάτω από την ίδια στέγη (Rock of angels records), επέστρεψαν καλύτεροι από ποτέ. Πραγματικά μου πρόσφεραν ένα υπέροχο απόγευμα.