Τους Evergrey τους ακολουθώ από την εποχή του “The dark discovery” το οποίο και αγόρασα όταν και διάβασα μια κριτική-διθύραμβο στην τότε έντυπη μορφή του Metal Invader. Μετά ήρθαν όλα τα υπόλοιπα και η μπάντα από το Gothenburg έγραψε ιστορία με δίσκους γεμάτους προσωπικότητα. Είναι απίστευτο τι κατόρθωσαν στους τρεις πρώτους δίσκους και πως το διατήρησαν με επαγγελματισμό και κόπο όλα αυτά τα χρόνια. Πραγματικά αυτή την μπάντα την εκτιμάω μέχρι τέλους, έχει τρομερά αποθέματα ενέργειας σε κάθε άλμπουμ. Μπορούμε να μιλάμε για μέρες για άλμπουμ όπως το ντεμπούτο, “Solitude, dominance, tragedy”, “In search of truth”, “Recreation day”, “Monday morning apocalypse”, “Torn”, “Hymns for the truth”, “The storm within”, “The atlantic” και το εξαιρετικό από κάθε άποψη “A heartless portrait (The orphean testament)”.
Έτσι λοιπόν, οι Σουηδοί κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό τρία singles από το παρών άλμπουμ που έχουμε προς κριτική. Συζητήσαμε για αυτά σε μια δημοσίευση μας. Τα “Cold dreams”, “Falling from the sun” και “Say” ήταν τα πιο ταιριαστά ορεκτικά για ένα άλμπουμ που ερχόταν με ορμή. Η συνεργασία με τον performer των κορυφαίων Katatonia, Jonas Renkse, στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Στο οποία σύνθεση συμμετέχει και η κόρη των Tom S. Englund και Carina Englund, Salina.
Όπως λέμε και στο χωριό μου, το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει. Το “Say” λειτούργησε συγκινησιακά για την μπάντα, μιας και ο Jonas Ekdahl αποφάσισε να αποχωρήσει μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια προσφοράς στην μπάντα. Μπήκε στα 20 του χρόνια στην μπάντα και μεγαλούργησε με μεγάλους δίσκους. Το “Theories of emptiness” αποτελεί το κύκνειο του άσμα με την μπάντα.
Το “Falling from the sun” λειτούργησε ως υπέροχος προπομπός για το άλμπουμ, είναι ένα απόλυτα χαρακτηριστικό κομμάτι, όπως και τρομερό video clip. Στα συν το solo αλά Maiden κάπου στη μέση του κομματιού.
Πάμε στα υπόλοιπες συνθέσεις του άλμπουμ. Ξεκινάμε με τα “Misfortune” και “To become someone else”. Το πρώτο ξεκινάει εφιαλτικά με αριστοτεχνικά πλήκτρα να φτιάχνουν μια πομπώδη ατμόσφαιρα. Ένα groovy κομμάτι με τρομερό refrain, όπως αυτά που μας έχουν συνηθίσει οι Σουηδοί τελευταία. Στο δεύτερο η εισαγωγή θύμισε την προσωπική καριέρα του Bruce Dickinson, κάτι το οποίο δεν με “χάλασε”, μιας και η συνέχεια του κομματιού ήταν τρομερή με ατόφια ατμόσφαιρα και εξαιρετικές κιθάρες.
Τα επόμενα τρια κομμάτια για τα οποία θα μιλήσουμε είναι τα “Ghost of my hero”, “We are the north” και “The night within”. Το πρώτο είναι μια υπέροχη μπαλάντα, όπως οι Evergrey ξέρουν να μας προσφέρουν. Μια υπέροχη cinematic ατμόσφαιρα που σε καθηλώνει. Το “We are the north” είναι ένα από τα πιο groovy κομμάτια του δίσκου, εφιαλτικά φωνητικά από τον Tom και πληθώρα συναισθημάτων μέσα σε ένα εντυπωσιακό κομμάτι. Στο “The night within” έχει μια από τις καλύτερες εισαγωγές που έχω ακούσει από την μπάντα. Υπέροχες κιθάρες, “θησαυρός” τα φωνητικά του Tom.
Τα δυο τελευταία κομμάτια είναι τα “Our way through silence” και το ομώνυμο. Το πρώτο είναι ένα πολύ μελωδικό κομμάτι που πραγματικά το απόλαυσα. Πολύ όμορφη σύνθεση, γεμάτη συναισθήματα και εμπνευσμένες μελωδίες. Είναι ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν κι πιστεύω ότι θα είναι και το επόμενο video clip τους. Το ομώνυμο είναι απλά ένα πανέμορφο outro, σαν να μας αφήνει υπόσχεση για το μέλλον.
Και τι λοιπόν είναι το “Theories of emptiness” και γιατί πρέπει να μιλάμε για αυτό. Εγώ θα πω ως ακροατής της μπάντας τα τελευταία 22 χρόνια ότι είναι το νέο τους άλμπουμ είναι μια αξιοπρεπέστατη συνέχεια του προηγούμενου τους άλμπουμ. Είναι κοντά στο “Hymns for the broken” και το “The atlantic”, εκεί θα το τοποθετούσα. Όταν είχα ακούσει το “The dark discovery” είχα αναφέρει ότι οι Evergrey είναι η φυσική εξέλιξη των Nevermore και των Savatage. Κάθε φορά με έναν δίσκο σαν αυτόν που έχουμε μπροστά μας, εξακολουθώ να το υποστηρίζω όλο και πιο σθεναρά.
