ERRORR: Ακούσαμε το νεο EP των Βερολινέζων, με τίτλο ‘Servant’

Οι Βερολινέζοι noise – popers ERRORR κυκλοφόρησαν νέο vinylio και συγκεκριμένα νέο EP, που φέρει τον τίτλο “Servant“.

Η νέα αυτή δουλειά κυκλοφόρησε επίσημα πρώτη του Δεκέμβρη! Το συγκρότημα που βάρεσε ERRORR, βρίσκεται σε συνεργασία με την αμερικανική εταιρεία Little Clouds και την Anomic Records στην ΕΕ. Έχοντας νέο βινύλιο λοιπόν, να σας πούμε πως κυκλοφόρησε με 3 ακυκλοφόρητα αποκλειστικά bonus tracks.

Το “Servant“

κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2021 και κρατάει ένα εκρηκτικό fuzz-drenched ηχοτοπίο που κινείται κάπου ανάμεσα στο post-punk και το shoegaze.

Να προσθέσω έτσι στα γρήγορα, πως έχουν στα άμεσα σχέδια τους την Ελλάδα, καθώς θα βρεθούν τον Μάρτιο στην σκηνή του Death Disco. Για να μην λέτε ότι δεν σας ενημερώνουμε.

Servant

Ας αφήσουμε τα γενικά και ας πάμε στα ειδικά που εμείς ακούσαμε.
Ο δίσκος (κυριολεκτικά), αποτελείται από 7 κομμάτια, που είναι όλα ιδιαίτερα μεταξύ τους. Ο ήχος του shoegaze και του noise-pop είναι καθαρός στο αυτί μας, αφού διαθέτει και μια μικρή ψυχεδέλεια.

Ξεκινάμε με το Smash it. Θεωρώ πως είναι μια καλή αρχή για αυτήν τη δουλειά, αφού έχει και τα κατάλληλα τύμπανα για αυτό αλλά και τον ρυθμο που χρειάζεται μια εισαγωγή.

Το εξώφυλλο λογικά έχει τη σημαία του μέρες που είναι..ζωή σε μας.

Wrong direction: Ανέφερα παραπάνω την ψυχεδέλεια που μπορεί να έχει ο δίσκος … το βρίσκεις σίγουρα εδώ! Μη σε παραπλανά ο τίτλος, δεν έχεις χαθεί, αρκεί να ακούς σωστά και δυνατά.

Fuzzy: Είναι μια μπαλάντα χαμένη στο χρόνο. Είναι από εκείνες θέλεις να γύρεις λίγο το κεφάλι σου στο ώμο του, να κλείσεις τα μάτια και να αφήσεις στιγμές να περάσουν από μπροστά σου. Ομολογώ πως είναι από εκείνα που διάλεξα και ξεχώρισα. Όχι τόσο για την μπαλάντα, αλλά γιατί είναι καλοδουλεμένη και πονεμένη.

Servant: Ηχωτοπία και μια ζάλη στο κεφάλι. Κιθάρες, τύμπανα, ότι χρειάζεται να ακούσεις για να πας στο επόμενο βήμα. Να πάρε μια γεύση και από το βίντεο του. Post -punk και που θέλει ένταση.

Ο δίσκος δεν είναι κάτι νέο, το είπαμε και παραπάνω. Είναι όμως μια δουλειά που ήρθε πρόσφατα στα χέρια μας και θέλει και αυτό ειδική μεταχείριση.

Συνεχίζουμε με το Repeater και το Run Rabbit run. Αυτά τα 2 έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους στον ήχο και σίγουρα είναι λίγο πιο βαριά. Τι εννοώ.. πως μπορεί να σε κουράσει γιατί είναι ίδιος ήχος (όχι απόλυτα κακό, εκτός και αν έχει εξασκηθεί το αυτί).

I am nothing για το κλείσιμο. Όπως ξεκινά έτσι και ολοκληρώνεται αυτός ο δίσκος, στους ίδιους σχεδόν χρόνους, στο 3 παρα κάτι. Είναι αυτό που λέμε θόρυβος, πειραματικό και μια κραυγή ίσως για όσους δεν τολμούν να φωνάξουν.