Home Μουσική Η γνώμη μας Elysion: Το “Bring out your dead” είναι κάτι διαφορετικό

Elysion: Το “Bring out your dead” είναι κάτι διαφορετικό

1095
0
Elysion: Το “Bring out your dead” είναι κάτι διαφορετικό
Elysion Band

Οι Elysion είναι από άλλο πλανήτη, ναι σωστά τα μετράω τα λόγια μου. Είναι μια μπάντα από το πρώτο της άλμπουμ “Silent scream” μέχρι και το “Bring out your dead” δείχνει να μην αστειεύεται και έχει βάλει στόχο την κορυφή. Είναι ζήτημα χρόνου να βγουν Ευρώπη για εκτεταμένη headline περιοδεία. Έχουν μια φωνάρα, ένα εξαιρετικό κιθαριστικό δίδυμο, ένα στακάτο rhythm section και μαγευτικά πλήκτρα. Έχουν επαγγελματικό performance σε όλες τις δουλειές τους, κι όπως μου ανέφεραν και στα live “θερίζουν”. Οι παραγωγές και στις τρεις δουλειές είναι σοβαρές και ότι πρέπει για το είδος και για αυτό που επιθυμούν στη μπάντα. Οι Elysion έχουν βρει στο πρόσωπο της Christiannas, μια από τις καλύτερες performers του είδους στην Ελλάδα. Τρομερή ικανότητα που διαχειρίζεται την φωνή της για το είδος.

“Bring out your dead” Cover art

Τώρα θα μου πείτε γιατί θυμήθηκες το “Bring out your dead” μετά από τόσους μήνες για κριτική. Βασικά λόγω περιορισμένου χρόνου δεν το είχα κάνει κριτική και δεύτερον γιατί ήθελα πολύ απλά να παραθέσω κάποιες γενικές απόψεις για την μπάντα. Είναι να μην κολλήσω με κάτι.

Στο Abstatt γνωρίζουν…

Με το που άκουσα το “Blink of an eye” μου ήρθαν στο νου οι εποχές “Unleahed memories” και “Comalies” της αγαπημένης μας παρέας από το όμορφο Μιλάνο, Lacuna Coil. Στη μέση σου πετάει και ένα Tarja φωνήεν και σε στέλνει αδιάβαστο. Εισαγωγικό κομμάτι που σε βάζει στο κλίμα κατευθείαν. “Crossing over” και δεύτερο επίσημο clip για την μπάντα από την Αθήνα, το πρώτο ήταν το “Blink of an eye”. Φαίνεται ότι η Massacre records κάνει εξαιρετική δουλειά με την προώθηση τους, στο Abstatt γνωρίζουν. Με αυτό το κομμάτι ξεφεύγουν από την σκιά των Lacuna Coil. Εξαιρετική δουλειά του Jonas Sommer για το official clip.

Δεν τα πάω καλά με τις μπαλάντες στο είδος, το “Buried alive” με κερδίζει κατευθείαν όμως.

Θαυμάσιο κομμάτι το “Far away”, δαιδαλώδη φωνητικά, υπέροχα ατμοσφαιρικά πλήκτρα και σπουδαία κιθαριστική δουλειά. Από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Δεν τα πάω καλά με τις μπαλάντες στο είδος, το “Buried alive” με κερδίζει κατευθείαν όμως. Η ενορχήστρωση του είναι πολύ διαφορετική από πολλές συνθέσεις του χώρου. Είναι αυτό που μου αρέσει να λέω, απρόβλεπτο και challenging για τον ακροατή και κριτικό. Το “As the flower withers” ξεκινάει με Evanescence επιρροές στα riffs και μετά έρχεται το “χρώμα” των Elysion και “δένει” η όλη φάση. Πανέμορφο και έξυπνο κομμάτι στη δομή του λόγω των συνεχών αλλαγών στο tempo.

Να σου έρχεται μια αλλαγή που θα μπορούσε να ήταν σε κάποια δουλειά των Pain of Salvation ας πούμε.

Τρίτο official video clip για την μπάντα, το σαρωτικό “Raid the universe”. Αυτή η prog έναρξη του με εξιτάρει άσχημα, αυτές τις αλλαγές γουστάρω σε τέτοιες μπάντες. Να σου έρχεται μια αλλαγή που θα μπορούσε να ήταν σε κάποια δουλειά των Pain of Salvation ας πούμε. Γιατί πολύ απλά αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος στην κιθάρα μου φέρνει την μπανταρα του Daniel στο νου. Να σημειωθεί και το πιασάρικο ρεφρέν. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ‘ίσως και τους Amorphis του τεράστιου “Tuonela”.

Το “This time” το λάτρεψα λόγω εξαιρετικής κιθαριστικής δουλειάς και ερμηνείας γεμάτη αυτοπεποίθηση από την Christianna. Να μην ξεχάσω και τα πανέμορφα πλήκτρα του κομματιού. Δεν έχω αναφέρει την λέξη ωριμότητα καθ’ όλη την διάρκεια της κριτικής μου. Υπάρχει λόγος και αυτό είναι το “Brand new me”. Η ωριμότητα της μπάντας σε όλο της το μεγαλείο. Τα φωνητικά που αλλάζουν συνέχεια, οι κιθάρες από μπαλαντοειδείς σου δίνουν riffs που σε πάνε από τον παράδεισο στην κόλαση ή ένα αξιοζήλευτο Rhythm section που συνοδεύει στο ακέραιο τους υπόλοιπους, δεν θες κάτι άλλο. Άσχετο, αλλά οι κιθάρες εδώ μου έφεραν στο νου και λίγο από Adrian Smith στο solo.

Στο “Blue seasons” έπιασα τον εαυτό μου να κάθεται να το σιγοτραγουδάει. Κολλητικό κομμάτι πως να το κάνουμε, με τέτοιο ρεφρέν δεν έχει άλλη τύχη. Για κάποιο λόγο μου φέρνουν στο νου τις προσωπικές δουλειές του Dickinson, τελοσπάντων μπορεί να είναι και ιδέα μου (ή μπορεί και όχι).

Το “Eternity” είναι μια διαολεμένα εμπνευσμένη σύνθεση και θα τολμούσα να την χαρακτηρίσω ως κίνηση μεγάλης μπάντας.

Τελευταίο κομμάτι δεν θα μπορούσε να φέρει καλύτερο και πιο ταιριαστό τίτλο από το “Eternity”. Βαρύ κομμάτι με εκπληκτικά φωνητικά για μια ακόμη φορά από την Christianna, ειδικά στο υμνητικό ρεφρέν. Η ατμοσφαιρική αλλαγή στο 2:20 δεν γίνεται από οποιαδήποτε μπάντα του είδους και με συνοδεία τέτοιων φωνητικών. Το “Eternity” είναι μια διαολεμένα εμπνευσμένη σύνθεση και θα τολμούσα να την χαρακτηρίσω ως κίνηση μεγάλης μπάντας.

Λοιπόν, για εγχώρια μπάντα του είδους έχω να αναφερθώ πολύ καιρό με τέτοια λόγια. Οι Elysion με κέρδισαν. 

Δεν θυμάμαι και εγώ από πότε έχω να αναφερθώ με τόσο διθυραμβικά λόγια για εγχώρια μπάντα του είδους. Είμαι πολύ αυστηρός με μπάντες του είδους γιατί όσο να ναι μεγάλωσα με performers όπως η Liv Kristine, Vibekke Stene και Christina Scabbia. Η μεν πρώτη οριοθέτησε στο τι ακούμε μέχρι τώρα στο χώρο με τους ToT, η δεύτερη δεν άφησε περιθώρια με τους Νορβηγους για αμφισβήτηση και η τρίτη συνεχίζει ακάθεκτη να προκαλεί πανικό με τους Ιταλούς. Μετά ήρθαν οι Draconian και πάει λέγοντας. Λοιπόν, για εγχώρια μπάντα του είδους έχω να αναφερθώ πολύ καιρό με τέτοια λόγια. Οι Elysion με κέρδισαν.

Η Christianna ακούγεται πιο ώριμη από ποτέ και στις ερμηνείες φαίνεται ότι έχει τρομερά αποθέματα αυτοπεποίθησης για να αμφισβητήσουν τις ικανότητες της.

Σε αυτό το άλμπουμ οι Elysion ανέβηκαν σε άλλο επίπεδο. Η Christianna ακούγεται πιο ώριμη από ποτέ και στις ερμηνείες φαίνεται ότι έχει τρομερά αποθέματα αυτοπεποίθησης για να αμφισβητήσουν τις ικανότητες της. Το κιθαριστικό δίδυμο Johnny Zero και Nid έχει κάνει εξαιρετική δουλειά με τις μελωδίες και τα riffs, το Rhythm section σταθερότατο να γεμίζει τον ήχο με μοναδικό τρόπο και τα πλήκτρα να προσφέρουν μια μοναδική ατμόσφαιρα όπου χρειάζεται. Να σημειωθεί και η φανταστική διαυγή παραγωγή που έχει πραγματοποιηθεί.

…οι Elysion έχουν βρει τον δρόμο, το τρένο έχει μπει στις ράγες και οδεύουν προς την επιτυχία…

Λοιπόν, οι Elysion έχουν βρει τον δρόμο, το τρένο έχει μπει στις ράγες και οδεύουν προς την επιτυχία. Έχουν κοινό στην Ευρώπη που τους ακολουθεί πιστά, το βλέπεις άλλωστε και στα social. Έχουν μια εταιρεία που τους υποστηρίζει και έχουν κάνει πολύ σωστές επιλογές μέχρι στιγμής. Αν συνεχίσουν έτσι, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Από την πλευρά μου, περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη κίνηση τους.