Οι Diary of Dreams επανέρχονται στο προσκήνιο με νέο άλμπουμ, μετά το πολύ καλό “Melancholin”. Κυκλοφόρησε η δουλειά που όλοι περιμέναμε και μετρούσαμε μέρες για να σας μιλήσουμε για αυτό!
Ενδιάμεσα κυκλοφόρησαν και το “Under a timeless spell” που ήταν συνοδεία της Φιλαρμονικής ορχήστρας της Λειψίας. Μιλάμε για απογέιωση των hits τους με αυτό το άλμπουμ. Πίσω στο νέα δουλειά που φέρει τον τίτλο “Dead end dreams” και έναν Adrian Hates να χάνεται σε πιο ιδιαίτερα σκοτάδια. Εμείς σας είχαμε προειδοποιήσει σε διάφορα άρθρα όπως έδω για το τι επέρχεται.
Οι Diary of Dreams σε κάθε άλμπουμ διαφορετικοί
Κοιτάξτε. Πολύ καιρό τώρα έχουμε απολέσει τους εφιάλτες των “Bird without wings”, “End of flowers”, “Cholymelan”, “One of eighteen angels”, όπως και “Necrolog 43”. Αυτά τα σκοτάδια δεν θα τα βρούμε εδώ, δεν θα βρούμε τα “δωμάτια” που δεν υπήρχε αχτίδα φωτός. Δεν θα ανατρέξουμε σε post punk αναφορές τόσο εύκολα. Από την εποχή του “Freak perfume” είχε ξεκινήσει μια μεγάλη αλλαγή στο πως προσέγγιζε ο Hates την μουσική που ήθελε να βγάλει προς τα έξω. Ίσως και η συμμετοχή του Torben Wendt στους Diary of Dreams έφερε αρκετές electro pop επιρροές, μιας και στους Diorama, την προσωπική του μπάντας, υπάρχουν σε πληθώρα.
Εδώ λοιπόν έχουμε την έναρξη κάποιων δουλειών του Adrian Hates όπου ουσιαστικά αυτές θα είναι συγκεντρωμένες σε mini album, στα πρότυπα του εξαιρετικού “Panik manifesto?” του 2002. Ουσιαστικά μιλάμε για μια συνέχεια από τότε, δηλαδή 23 χρόνια μετά της κυκλοφορία του. Μετά ήρθε και το “Menschfeind” το οποίο και αυτό ήταν mini album. Μου άρεσαν πολύ τα δυο πρώτα κομμάτια αυτής της δουλειάς, τα “Kein Alein” και “The Chemistry of pain”. Εδικά το δεύτερο είναι βγαλμένο από την εποχή του “Panik manifesto?” σχετικά με αυτό που σου μεταδίδει. Η ατμόσφαιρα είναι πίσω στο 2002 αλλά και με vibes από την πρόσφατη εποχή. Οι κιθάρες του Felix ‘Flex’ Gerlach δίνουν την ένταση που αρμόζει στη σύνθεση.
Στο “Chemistry of pain” θα βρούμε και κάποια διάσπαρτα vibes από την εποχή του παρανοϊκού μουσικά και στιχουργικά “Psychoma”. Είναι και πανέμορφο video clip by the way. Να σημειώσουμε ότι στα drums και percussions βρίσκουμε τον Jörn Schwarzburger.
Το “Tomorrow’s past” αποτελεί ένα κουβάρι που ξετυλίγονται οι Diorama φόρμες που είχαν εισάγει παλαιότερα. Ένα πανέμορφο κομμάτι με πιασάρικη μελωδία. Στα lives θα είναι σίγουρα στανταράκι. Τα πλήκτρα κάνουν μεγάλη διαφορά εδώ που δείχνουν τον δρόμο με τις όμορφες μελωδίες που προσφέρουν. Πάμε στο “Hurt people hurt people” οπού επιστρέφουν στα μονοπάτια των δυο πρώτων συνθέσεων. Ένα άλμπουμ με διαφορετική ατμόσφαιρα, πιο μελωδική και λιγότερο εφιαλτική.
Το “Dead end dreams” είναι μια πολύ καλή δουλειά
Ναι έχει ομοιότητες με την εποχή του “Panik manifesto?”, όμως μέσα βλέπουμε ότι χρησιμοποιούν ορχηστρικά μέρη όπως στο “Hurt people hurt people”. Σίγουρα ο Adrian Hates επηρεάστηκε από την συνεργασία του με την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Λειψίας στο “Under a timeless spell”. Το “Dead to me” είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια από αυτή την δουλειά με πανέξυπνα πλήκτρα και έντονες αναφορές στο “Melancholin”. Μια ακόμη πολυδιάστατη ερμηνεία από τον Adrian Hates. Τελευταίο κομμάτι και μπαλάντα είναι το “Iamnowhere” το οποίο μπορεί να θυμίζει το απίστευτο “She and her darkness”, αλλά δεν έχει την πομπώδη μορφή αυτού. Εξαιρετικό τελείωμα.
Για το τέλος
Το “Dead end dreams” σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την μπάντα, μιας και είναι η πρώτη δουλειά από μια σειρά mini albums που θα έρθουν στο μέλλον. Λογικά σύντομα θα έχουμε και το δεύτερο μέρος.
Εδώ βλέπουμε τους Diary of Dreams να εξερευνούν διαφορετικά σκοτάδια από το παρελθόν τους με εντυπωσιακές ατμόσφαιρες για άλλη μια φορά. Εμείς θα αναμένουμε το επόμενο τους βήμα που πιθανότατα δεν θα αργήσει και πολύ. Παραπάνω μπορείτε να δείτε που εμφανίζονται τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο. Τα λέμε σύντομα.
