Dark Tranquillity: Ακούσαμε το “Endtime Signals”!

Θα ξεκινήσω διαφορετικά την κριτική μου για το νέο άλμπουμ των ηγετών του Σουηδικού μελωδικού Death Metal, Dark Tranquillity. Για το “Endtime Signals” θα αργήσω να σας μιλήσω. Θεωρώ χρέος μου να πω δυο πράγματα για τον Fredrik Johansson. Πέρασε στην μπάντα το 1994, αμέσως μετά την φυγή του Anders Friden για τους In Flames. Ανέλαβε τις κιθάρες που άφησε ο Stanne για να επικεντρωθεί στα φωνητικά. Η σημασία αυτής της κίνησης, τεράστια.

Fredrik Johansson, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για τους Dark Tranquillity

Συντέλεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό στις δουλειές “The Gallery”, “Mind’s I” και “Projector”. Στα δυο πρώτα έχει συνθέσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την μουσική, ενώ στο “Projector” δούλεψε μόνο τρία κομμάτια. Αυτά ήταν τα “To a bitter halt”, “The sun fired blanks” και “On your time”. Σε συνθέσεις όπως “Punish my heaven”, “Edenspring”, “The Dividing line”, “The one brooding warning”, “Midway through infinity” και “The emptiness from which i fed” που βρίσκονται στο θρυλικό “The gallery” έδωσε τον καλύτερο του εαυτό.

Η πρόσφορα στους Dark Tranquillity

Στο “Mind’s I” δούλεψε πάνω στα “Zodijackyl Light”, “Constant”, “Dissolution Factor Red”, “Insanity’s Crescendo”, “Still Moving Sinews”, “Atom Heart 243.5”, “Tidal Tantrum”, “Tongues” και στο instrumental “The Mind’s Eye”. Ο Johansson συνέδεσε το όνομα του με την πρώτη χρυσή εποχή των Dark Tranquillity. Η μουσική του συνέβαλε σε τεράστιο βαθμό να εδραιωθεί η μπάντα στο θρόνο του μελωδικού Death Metal. Δεν είναι “παίξε γέλασε” η εμφάνιση του στα line up αυτών των δίσκων. O Fredrik έκανε τεράστια δουλειά με τους Dark Tranquillity πριν αποχωρήσει τον Ιανουάριο του 1999 για οικογενειακούς λόγους. Μια αποχώρηση που έγινε απολύτως σεβαστή από την μπάντα τότε. Ο Martin Henriksson άφησε το μπάσο και ανέλαβε τις κιθάρες και προσέλαβαν τον Michael Nicklasson για τα καθήκοντα του μπάσου.

“Endtime signals”, ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει

Ο δίσκος “Endtime Signals” έρχεται δυο χρόνια μετά τον θάνατο του Johansson. Ο νέος δίσκος των Dark Tranquillity “σφύζει” από σκοτάδι, μελωδία και έχει και ένα αφιερωμένο κομμάτι στον Fredrik, το “One of us is gone”. Μια σύνθεση, ατμοσφαιρική και με πληθώρα συναισθημάτων. Όπως πρέπει να είναι ένας αποχαιρετισμός σε έναν φίλο.

Ένα άλμπουμ που θέλει τον χρόνο του

Το “Endtime signals” το άκουσα πολλές φορές, για την ακρίβεια ίσως να είναι και καμιά δεκαριά μέχρι τώρα. Ακολουθώ την μπάντα από την εποχή του “Projector” και είμαι φανατικός οπαδός της πρώτης περιόδου της. Όχι ότι των επόμενων δεν είμαι, δηλαδή ποιος μπορεί να πει κακή κουβέντα για τα υπόλοιπα άλμπουμ. Πάντα το επίπεδο υψηλό, πάντα για να έχει την μπάντα εκεί που της αξίζει. Στο θρόνο. Αυτό καταφέρνει λοιπόν με την σειρά του και το “Endtime signals”.

Ένας δίσκος καταδικασμένος να τον ακούς συνέχεια

Οι Dark Tranquillity δημιούργησαν έναν δίσκο που θα τον ακούω συνέχεια. Για τα τρία πρώτα single μιλήσαμε σε προηγούμενα κείμενα μας. Το “Unforgivable” μας έβαλε στο κλίμα του άλμπουμ κατευθείαν, οι Dark Tranquillity “ανέβασαν” ταχύτητες.

Το “The last imagination” ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι μας πήγε πίσω στην εποχή του “Atoma”. Το αγαπημένο μου “Not nothing” μας έστειλε αδιάβαστους, μια σύνθεση που μου έχει “καρφωθεί” στο μυαλό μέρες τώρα.

Το “Σκοτάδι” των Dark Tranquillity είναι εδώ

Η μπάντα βυθίζεται στο σκοτάδι της και το υπέροχο “Moment” αποτελεί παρελθόν. Ότι φως υπήρχε, χάθηκε. Το “Shivers and voids” σε βάζει σε ένα παρανοϊκό “θύλακα” και σε πνίγει με τα riffs και τα ακραία φωνητικά του Stanne. Η μελωδία του “Neuronal fire” σε ταξιδεύει πίσω, κάπου στην εποχή του “We are the void”. Ένα πανέμορφο κομμάτι που αποτελεί break για το δυναμικό “Drowned out voices”. Thrashy riffs με υπέροχα brutal φωνητικά και έναν Stanne τρομερό στο ατμοσφαιρικό σημείο της σύνθεσης. Στα “χαμηλά” δεν έχει αντίπαλο, τα λέμε από την εποχή του “Projector”. Το κινηματογραφικό “One of us is gone” σε βάζει στο “δέσιμο” που είχε η μπάντα με τον Fredrik Johansson.

Το “Endtime signals” κυλάει σαν τρεχούμενο νερό

Τα γκάζια αυξάνονται, η εποχή “Damage done” είναι εδώ. Το “Enforced perspective” σε πάει πίσω στις αρχές των ’00. Σουηδικά riffs, μελωδίες που έρχονται από την εποχή Henriksson/Sundin και ένα εκπληκτικό rhythm section που σε βαράει αλύπητα. Μεγαλειώδης ατμόσφαιρα στο “Our disconnect” με τα πλήκτρα του Martin να σε μεταφέρουν σε άλλη διάσταση. Τα riffs δίνουν και παίρνουν και το “Atoma” που λατρεύω βρίσκεται εδώ. Για να ξεκαθαρίσουμε, το “Atoma” έχει την σημαντικότητα των “Damage done”, “Projector” και “Fiction” σε θέμα timing. Η μπάντα σε αυτό τον τομέα παίρνει άριστα, ξέρει τι να κυκλοφορήσει και πότε και της βγαίνει απλά τέλειο.

Τα vibes από το πρόσφατο και όχι μόνο ένδοξο παρελθόν πάνε και έρχονται

Το “Wayward eyes” αποτελεί μια σύνθεση που αναμειγνύει τα brutal φωνητικά με τα “καθαρά” με τέτοιο τρόπο που σε κερδίζει κατευθείαν. Κάπου το “Fiction” εμφανίζεται εδώ και δεν είναι καθόλου αρνητικό. Άλλωστε είναι ένας από τους πιο κομβικούς δίσκους των Dark Tranquillity.

Το Σουηδικό μελωδικό Death Metal είναι εδώ στα καλύτερα του

Το “A bleaker sun” σε βάζει πάλι σε rough Death Metal μονοπάτια, ένα κομμάτι “ταυτότητα” του μελωδικού Death Metal. Ευφυή “αιχμηρά” riffs και έναν Stanne που βγάζει τον πιο ακραίο εαυτό του. Το άλμπουμ “κυλάει” θαυμάσια, όλα είναι σωστά, όλα πάνε ρολόι, δεν χάνει πουθενά, δεν υπάρχουν fillers ρε αδερφέ. Η μπάντα “πετάει”. Το “False reflection” αποτελεί τον επίλογο. Μια μπαλάντα που σε οδηγεί στον τέλος με περίσσια άνεση. Σου αφήνει μια πολύ γλυκιά γεύση για το τι άκουσες τα τελευταία σχεδόν πενήντα λεπτά. Ο ρόλος αυτού του κομματιού είναι ίδιος με αυτόν που είχαν τα “Iridium”, “None becoming”, “The mundane and the magic” ή να το πάμε και πιο μακριά, το “…of melancholy burning”. Να σημειωθεί ότι το “False reflection” είναι σύνθεση του Niklas Sundin ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει και το artwork.

Ο Niklas Sundin μετά από οκτώ χρόνια γράφει κομμάτι

Ο Niklas Sundin είναι ιδρυτικό μέλος της μπάντας και ήταν υπεύθυνος για τις κιθάρες μέχρι και το “Atoma”. Παραμένει όμως στις τάξεις της μπάντας για το artwork κάθε δίσκου. Ο Martin Henriksson ήταν στην μπάντα μέχρι και το “Construct” μετά ανέλαβε χρέη manager αυτής.

Dark Tranquillity: “Οικογενειακή” υπόθεση

Οι Dark Tranquillity είναι μια “οικογενειακή” υπόθεση, όπως και όλο το Gothenburg άλλωστε. Σε αυτή την πόλη γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και υπάρχει αλληλεγγύη. Αυτή η σκηνή δεν γιγαντώθηκε τυχαία. Δεν έφυγαν ποτέ τα ιδρυτικά μέλη, παρέμειναν σε άλλα πόστα και βοηθάνε την μπάντα που αγαπάνε. Στην παραγωγή η οποία είναι εξαιρετική για μια ακόμη φορά, υπεύθυνος είναι ο keyboard player της μπάντας, Martin Brändström. Όλα ηχογραφήθηκαν στα Rogue Studios, εκτός από τα drums τα οποία ηχογραφήθηκαν στα Fascination Street Studios του Jens Bogren. Ο τελευταίος ανέλαβε και το Mixing όσο και το Mastering. To βιολί στο “One of us is gone” το ανέλαβε η Sofia Högstadius και το cello στο ίδιο κομμάτι ο Johannes Bergion των Diable Swing Orchestra.

Μακάρι να έχουμε τους Dark Tranquillity για 20-30 χρόνια δίπλα μας

Τι μας άφησε λοιπόν το “Endtime signals”? Μας άφησε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον σίγουρα, οι Dark Tranquillity είναι μια μπάντα που ανανεώνεται συνέχεια. Μπορεί και αλλάζει το ύφος της όποτε νιώθει ότι χρειάζεται να το κάνει και δεν χαμπαριάζει από προκλήσεις. Τα νέα μέλη έχουν ενσωματωθεί πλήρως και πιστεύω ότι το “δέσιμο” αυτό είναι ότι πρέπει. Με άλμπουμ σαν το “Endtime signals” ευελπιστούμε να έχουμε τους Dark Tranquillity για πολλά χρόνια ακόμα να μας συντροφεύουν.