Με το ζόρι θα γράψω αυτό το κείμενο λόγω απέραντου ενθουσιασμού για μια μπάντα που γούσταρα από την πρώτη νότα που έγραψε. Για όσους δεν γνωρίζουν λοιπόν, οι Blazing Eternity είναι από την Δανία και είπαν το εξής: Δεν επιστρέφουμε μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια και να κυκλοφορήσουμε έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Μαζεύτηκαν λοιπόν στην συνήθως συννεφιασμένη και βροχερή Κοπεγχάγη και το έπραξαν. Κυρίες και κύριοι, το “A certain end of everything” δεν είναι ένας ακόμα Doom/Death Metal δίσκος, είναι ένα άλμπουμ “θησαυρός” για τους απανταχού λάτρεις του Doom/Death Metal με Gothic “πινελιές”.
Εγώ τους έμαθα στο “Times and unknown waters”, ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο που έχουν κυκλοφορήσει στο χώρο. Μάλιστα όταν κυκλοφόρησε το έμαθα από το τότε Metal Invader που αγόραζα από το περίπτερο της γειτονιάς στο Ρέθυμνο. Φαντάζεστε λοιπόν την χαρά μου όταν κυκλοφορεί άλμπουμ αυτή η μπάντα μετά από τόσα χρόνια. Το “A certain end of everything” είναι ένα “πλοίο” που έχει χαράξει ρότα στα πελάγη της μελαγχολίας και του θρήνου. Τα κιθαριστικά μέρη παραμένουν όπως πρέπει, σκοτεινά και μελαγχολικά, το rhythm section αργόσυρτο ακολουθεί τις υπέροχες μελωδίες των λιγοστών πλήκτρων. Ο Peter Mesnickow στα φωνητικά “φτύνει” θρηνωδίες και χαίρομαι πολύ που δεν έχει αλλάξει τον τρόπο που ερμηνεύει. Οι κιθάρες είναι της Σχολής που ίδρυσαν οι Paradise Lost, Anathema, Katatonia και συνέχισαν οι Opeth στις αρχές των 90’s.
Η Σχολή είναι εδώ, για την ακρίβεια δεν χάθηκε ποτέ.
Νοσταλγία για μια Σχολή που έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από χιλιάδες κόσμο, αυτή την σχολή πρεσβεύει το “A certain end of everything”. Το άλμπουμ ξεκινάει με το πανέμορφο “One thousand lights” το οποίο αποτελεί και το πρώτο single της κυκλοφορίας. Είναι ότι καλύτερο για να ξεκινήσει αυτή η δουλειά. Ακολουθεί το “The secrets of white” έρχεται και η ατμόσφαιρα νιώθεις να κατακλύζει το δωμάτιο σου όσο το ακούς. Ένα αίσθημα θαλπωρής από μια μπάντα που λόγω οικογενειακών τραγωδιών δεν μπόρεσε να συνεχίσει το “ταξίδι” που άρχισαν με τα δυο πρώτα εξαίσια άλμπουμ τους. Σειρά έχει η ομώνυμη σύνθεση, δεύτερο single και πρώτο video clip.
Η αγάπη και η αφοσίωση τους για την μουσική έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, στο ύψιστο. Πάθος, έμπνευση, χαρισματική απόδοση και μεράκι αποτελούν τους οδηγούς για ένα άλμπουμ που έχει έρθει για να μείνει. Το ομώνυμο κομμάτι δίνει την σκυτάλη στο “The ghosts of another broken life” και η μοναδικότητα της μουσικής των Blazing Eternity σε παρασέρνει σε ωκεανούς τραγωδίας και θλίψης. Ο τίτλος τους επόμενου κομματιού τα λέει όλα, “No bringer of light”. Το “αποτύπωμα” της προσωπικότητας των Blazing Eternity είναι εδώ, δεν χάθηκε στη λήθη του χρόνου ποτέ και για κανένα λόγο. Το ατμοσφαιρικό Doom/Death Metal τους κυλάει σαν γάργαρο νερό.
Ο θρίαμβος του “A certain end of everything” είναι δεδομένος.
Το άλμπουμ δεν έχει ούτε μια μέτρια στιγμή, το “Your mountains will drown again” με τα πανέμορφα πλήκτρα που δίνει μια τάση αισιοδοξίας ακολουθεί. Ο θρίαμβος του “A certain end of everything” είναι δεδομένος. Το άλμπουμ σε ταξιδεύει μέσα στα συναισθήματα της μπάντας, όπως αυτά αναπτύχθηκαν τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τελευταία σύνθεση το “The bells”, riffs με μια πολύ συγκρατημένη τάση χαράς σε περιλούζουν. Από τους καλύτερους τρόπους για να κλείσει ο κύκλος του “A certain end of everything”.
Λοιπόν, καλωσορίζουμε πίσω στις τάξεις της αγαπημένης μας μουσικής τους Blazing Eternity και να ευχηθούμε να μην αποχωρήσουν για κανένα λόγο πάλι. Μπάντες, όπως αυτοί εδώ οι Δανοί, δεν πρέπει να λείπουν από καμία σεβαστή δισκοθήκη. Το εξώφυλλο του άλμπουμ χαρακτηρίζει το περιεχόμενο του άλμπουμ, αυτή είναι η αέναη μάχη του σκότους και του φωτός.
Και τώρα που γράφω αυτές τις τελευταίες γραμμές, μπορώ να πω ότι το “A certain end of everything” είναι ένα βίωμα για τον ακροατή. Ένα άλμπουμ που θα το αγαπήσει.
