Από το Live των Kustoms στο Κύτταρο, έφυγα μαζί με ένα t shirt και ένα cd. Ο τίτλος αυτού beat on the rhythm. 6 κομμάτια για 7 ευρώ. Ακόμα και εγώ το αντέχω οικονομικά. Από όσο ξέρω η μπάντα έχει ακόμα κόπιες. Ευκαιρία σας λέω.
Αλλά ας πάμε στο προκείμενο που είναι αυτά τα 6 κομμάτια που απαρτίζουν το cd που είναι και παντελώς δικιά τους κυκλοφορία. Αυτό το λέω γιατί σε κάποια φάση θα τα ψάχνετε αυτά τα πράματα και δεν θα βρίσκετε. Ξεκινάει λοιπόν το mini album με το Time Traveller. Για αυτό το κομμάτι σας έχουμε ήδη μιλήσει εδώ.
Συνεχίζουμε με το Playing with Fire. Υπέροχες διφωνίες σε παλιομοδίτικο country κατά βάση τραγούδι με western κιθάρες να παίρνουν και να δίνουν. Διακρίνω και λίγο old school folk ίσως αλλά μπορεί να όχι. Το κομμάτι είναι παλιακό μεν αλλά με ένα φρέσκο αέρα που του φέρνει η πολύ προσεγμένη παραγωγή. στοιχείο άλλωστε που είναι αξιοπρόσεχτο σε όλο το cd.
Συνεχίζουμε με το Drop Stomper. Twangy κιθαριές, και shake του θανάτου. Σαν να ακούς Πλέσσα 10 χρόνια πριν ηχογραφήσει τα δικά του. Είναι και το μόνο instrumental του cd αλλά σε σηκώνει για χορό πιο εύκολα από τα άλλα.
Μετά έρχεται το Downtown.
Γρήγορο blues bop με υπέροχη μαφλαρισμένη φυσαρμόνικα που σε παραπέμπει σε παλιό ήχο. Από τις λίγες φορές που η φυσαρμόνικα ροκάρει την ελληνική δισκογραφία. Άμεσα αγαπημένο για το φύσημα και μόνο. Και τα Howling vocals βεβαίως βεβαίως.
Runaway Child για τη συνέχεια. Ξανά έμφαση στην παραγωγή. H δουλειά στις κιθάρες στις φωνές και τα φωνητικά μοναδική. Ξεχωρίζει άμεσα από οτιδήποτε έχετε ακούσει. Ακούγεται τόσο αυθεντικό απλά γιατί τέτοια είναι και η ψυχή των παιδιών που το έγραψαν. Αλλά αυτά τα απόκοσμα φωνητικά με τις steel κιθάρες είναι το κάτι άλλο.
Για το τέλος έχουμε το Lonesome Tears In My Eyes. Αν δεν κάνω λάθος είναι και η μόνη διασκευή του cd αλλά δεν είμαι και ειδήμονας. Αυτό το κομμάτι του Johnny Burnette είναι παιγμένο ένα τι πιο αργά, αλλά πιο ατμοσφαιρικά. Οι κιθάρες είναι λίγο πιο latin από το αυθεντικό που ακούγονται σαν κουφωτές νότες. Αλλά αυτό σημαίνει πως η μπάντα το έχει κάνει δικό της. Θα τολμήσω να πω πως εμένα αυτή η εκτέλεση μου αρέσει περισσότερο. Μιλάμε λοιπόν για ένα νέο rockabilly standard.
Aκόμα και αν δεν είστε θιασώτες αυτού του ήχου, η παραγωγή του εν λόγω cd αποτελεί αντικείμενο κουβέντας. Τα κομμάτια έχουν όλα το σπίρτο που μπορεί να ανάψει φωτιά. Αν πάλι σας αρέσει αυτός ο ήχος, το beat on the rhythm εύκολα μπαίνει στο τοπ 5 του 2023.
