Οι Brian Jonestown Massacre κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες (3 και το λουρί της μάνας) το καινούργιο τους album με τίτλο The Future Is Your Past. Αν πρέπει να αποδείξει κάτι αυτός ο δίσκος σε κάποιον, 2 πράγματα τα κάνει περίτρανα. 1) Δείχνει πως ο Anton είναι σε μεγάλη φόρμα . 2) Παρόλο που η μπάντα ή αν θέλετε το όχημα έκφρασης του Anton μετράει περίπου 30 χρόνια ζωής και αυτό είναι το 20 album τους, είναι πιστοί στον ήχο που υπηρετούν και μάλιστα κάθε φορά παρουσιάζουν κάτι διαφορετικό, ενδιαφέρον. Και συνήθως πηγαίνουν και τις ηχητικές αναζητήσεις τους λίγο παραπέρα από εκεί που άφησαν τον ακροατή με την προηγούμενη δουλειά τους.
Το ίδιο προκαλούν οι Brian Jonestown Massacre και με την ακρόαση του The Future Is Your Past. Ξεκινάνε από εκεί που έμεινε το Fire Doesn’t Grow On Trees του 2021 και μας παίρνουν από το χεράκι να συνεχίσουμε παρέα το όμορφο ψυχεδελικό τους ταξίδι. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι από τα concept συγκροτήματα που αν δεν έχεις ακούσει τις προηγούμενες δουλειές δεν θα βγάλεις άκρη. Όχι. Ο δίσκος είναι μια ομορφιά από μόνος του. Η παρέα από το San Francisco έχει καταφέρει να βγάλει σε μουσική το κλίμα της δυτικής ακτής . Κοιτώντας το από ένα καλειδοσκόπιο με μια lava lamp για φωτισμό. Και όλα αυτά σε 10 κομμάτια και σε λιγότερο από 40 λεπτά. (Δεν κράτησα και χρονόμετρο).
Ας πάμε όμως στο προκείμενο που είναι η μουσική (όπως πάντα θα έπρεπε να είναι)
Ξεκινάμε με το Do Rainbows Have Ends. Υπέροχα μελωδικές κιθάρες, και μια δωδεκάχορδη σε ένα εξαιρετικό σόλο. Φωνητικά κλασικά για BJM . Το κομμάτι βγάζει ένα παράπονο και σε αφήνει να αναρωτιέσαι τον τίτλο του. Συνεχίζουμε με το Nothing Can Stop The Sound που έχει ένα υπέροχο vintage οργανάκι για το κυρίως riff και όταν μπαίνουν οι κιθάρες είναι κυριολεκτικά πνιγμένες σε αυτά τα φανταστικά reverb και tremolos που τόσο ωραία χρησιμοποιούν οι Brian Jonestown Massacre από την αρχή της καριέρας τους. Έχει και μια νότα post punk αλλά μάλλον δεν μας νοιάζει. Καθόλου όμως. Είναι όπως καταλαβαίνετε και ένας λόγος που μου τράβηξαν και το αυτί να τους προσέξω διπλά και τρίδιπλα όταν πέσαν στην αντίληψή μου. The Light Is About To Change και αλλαγή διάθεσης και ρυθμού και ο Anton κάνει μια σύντομη κριτική στο σήμερα. Εξαιρετικό ρυθμικό και fuzz στην κιθάρα και ξεχωριστή εισαγωγή στο κομμάτι .
Το Fudge με την ακουστική του κιθάρα και τα πλήκτρα και τη φωνή στην εισαγωγή σε προϊδεάζει για κάτι ωραίο. Και όντως όταν μπαίνουν τα τύμπανα και το κομμάτι αρχίζει να ξετυλίγεται, αρχίζεις να νοιώθεις διαφορετικά. How Does It feel to be real ρωτάει ο Αnton και μια δωδεκάχορδη βγαλμένη από τους Byrds έρχεται για να κορυφώσει τη σύνθεση. Το 4ο κομμάτι λέγεται Cross Eyed Gods και εδώ μου άρεσει ένα απλό ρολλάκι που έχει ενσωματώσει ο drummer στο μέτρο κανονικά και τονίζει το τέλος κάθε στίχου. Ηχόχρωμα παλιακό αλλά όλα τα όργανα μαζί δίνουν ένα ηχητικό αποτέλεσμα που σε ταξιδεύει. Το Αs The Carousel Swings μπαίνει με μια ανάποδα ηχογραφημένη κιθάρα και συνοδεύεται από μια ακουστική και το όργανο να χρωματίζει σε μωβ και πράσινες αποχρώσεις. Ψυχεδελικό ποιηματάκι και οι στίχοι να σου κλείνουν το μάτι και να σου λένε τι να κάνεις. Υπέροχο.
Το The Mother Of All Fuckers
που ακολουθεί ξεκινάει με ένα ωραιότατο feedback και πάλι έχουμε ιδιαίτερο ρυθμικό και λίγο πιο σκοτεινή και υποβλητική ατμόσφαιρα. Σπάσιμο στη μέση του κομματιού και αργά και σταθερά κρεσέντο για να οδηγηθούμε στο φως. Στο All The Feels ο Anton επανέρχεται στα αγαπημένα του κρουστά που τονίζουν την εισαγωγή και ίσως έχουμε και λίγο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα εδώ, Στιχουργικά τουλάχιστον. Η πάυση που κάνει το κομμάτι για να μπει στο σόλο είναι από τις πιο έξυπνες. Λίγο πιο ποπ η σύνθεση εδώ αλλά οι χροιές δίνουν μια ξεχωριστή ψυχεδελική ένταση. Στο Υour Mind Is My Cafe ίσως είναι η πιο rock n roll στιγμή του δίσκου . Παρόμοιο με τις rock n roll στιγμές των Velvet Underground. Για το τελείωμα το φουλ μελωδικό Stuck To Yous με το πιανάκι να χρωματίζει ξεχωριστά.
Γενικά
Το The Future Is Your Past των Brain Jonestown Massacre είναι μια δισκάρα από τις λίγες. Μάλλον θα ακουστώ βαρύγδουπος αλλά οι εισαγωγές για το top ten του 2023 μάλλον ήρθαν νωρίς. Και το αξιοθαύμαστο με αυτή την μπάντα είναι πως έχει βγάλει 20 albums και ενώ τα ηχοχρώματα και οι χροιές είναι πάντα συγκεκριμένα, κανένας δίσκος δεν μοιάζει με τον προηγούμενο. Αν τους ξέρετε, καλή συνέχεια στο ταξίδι. Αν δεν τους ξέρετε, καλώς ήρθατε στον υπέροχο κόσμο τους!
Ακούστε το και σεις εδώ
