Το πέμπτο στούντιο άλμπουμ των Palmiyeler ‘İkimiz‘ που ξεκίνησε αμέσως μετά τη δεύτερη περιοδεία του συγκροτήματος στις ΗΠΑ με τους PAINT και τον Jared Mattson του Καλιφορνέζικου τζαζ ντουέτου The Mattson 2, κυκλοφόρησε στις 21 Ιουνίου 2022. Υπάρχουν 9 τραγούδια στο άλμπουμ, όλα ηχογραφημένα και μαστεραρισμένα στην Κωνσταντινούπολη. Ο εμβληματικός σχεδιασμός του εξωφύλλου του άλμπουμ έγινε από τον Mertcan Mertbilek.
Οι Palmiyeler σας προσκαλούν για ένα ποτό δίπλα σε κυματιστές παραλίες όπου μπορείτε να απολαύσετε τους fun-psych-surf-pop ήχους τους με σοβαρούς στίχους που σκοτεινιάζουν από το γνήσιο χάος της Κωνσταντινούπολης.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω τούρκικα για να μπορώ να καταλάβω τι λένε τα τραγούδια των Palmiyeler. Όμως όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός (μια που έρχονται εκλογές γαρ), η μουσική και ο έρωτας σύνορα δεν γνωρίζουν. Και αυτό ισχύει σίγουρα για το εν λόγω δισκάκι. Να πω εδώ πως κυκλοφορεί σε πανέμορφο πορτοκαλί βινύλιο, και ως συνήθως, δεν κυκλοφορούν πολλές κόπιες. 300 μόνο. Buy now or cry later κατάσταση. Και επειδή σας νοιάζομαι μη σας κάψει ο Μάρτης , μπορείτε να το ακούσετε και να το πάρετε από εδώ. Αλλά και από εδώ.
Μουσικά
Σε 9 κομμάτια σχετικά μικρής διάρκειας, η μπάντα ζωγραφίζει σε ένα πολύχρωμο μουσικό καμβά.Με πολύ συγκεκριμένα ηχοχρώματα όμως. Η vintage 60’s – 70’s αισθητική είναι διάχυτη. Στο οργανικό Intro ξεκινάνε με surf κθάρες, το κομμάτι όμως είναι για slow dancing στην κουζίνα με το αμόρε. Και εκεί που νομίζεις ότι το έπιασες το νόημα, έρχεται μια κιθάρα με wah wah pedal να το κάνει εντελώς δακρύβρεχτο. Από αυτά που μου πατάνε τον κάλο και αλυχτάω από ευχαρίστηση ακούγοντάς τα. Στο Yollar έρχονται με funky ψυχεδελική διάθεση που θυμίζει πολύ και τους δικούς μας συνθέτες της εν λόγω δεκαετίας. Γείτονες είμαστε ντε. Γκρούβα από το ρυθμικό που σε κουνάει και ωραίες φωνές. Και εδώ θα σταθώ για να πως σε όλο το δίσκο έχουν καταφέρει να δώσουν μια μουσικότητα στα τούρκικα σαν γλώσσα που δεν την περίμενα. Όχι μόνο δεν ενοχλεί αλλά καραγουστάρω.
Στο Yaz Bittiginde έχουμε μια πανέμορφη μίξη pop και psych. Kinks & Strawberry Alarm Clock. Μέσα σε 2 λεπτά και κάτι, έχεις τη μεσογειακή λιακάδα σε μουσική. Στο ομώνυμο του δίσκου, έχουμε επιστροφή στη funky εκδοχή της μπάντας. Το Ikimiz άνετα το άκουγα σε blaxploitation soundtrack. Το ρυθμικό καθορίζει τα πάντα, αλλά οι πνιγμένες σε reverb κιθάρες του δίνουν αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει. Στο Gul Renkli Safak έχουμε εισαγωγάρα που είναι και το σημείο – υπογραφή της μπάντας, με wah κιθάρες και flower power 60’s αισθητική . To Riff είναι Morriccone ενώ στη σολάρα οι κιθάρες δίνουν λίγο από όλα, τόσο όσο πρέπει χωρίς να φλυαρίσουν .
Ακολουθεί τo Schick & Schon
που είναι μια ομορφιά από μόνο του. Απλό και με πολύ ωραία μελωδία, μια ακουστική κιθάρα και φωνές. Άντε και λίγο ντεφάκι διακριτικά. Δεν του λείπει τίποτα. Bakma Ona Buna για τη συνέχεια. Ηλιόλουστη pop, βρετανική, ίσως λίγο πιο βρετανική 90’ς αλλά έρχεται το solo με reverb και echo και σε βάζει στη θέση σου. Ιδιαίτερο χρώμα και κάποια κρουστά που χρησιμοποιούν οι Palmiyeler και σε ταξιδεύουν 50 χρόνια πίσω.
Το Ciceklerden Bir Yol έχει μια εισαγωγή που σε ξεγελάει. Ίσως είναι η μόνη στιγμή του δίσκου που νομίζεις πως θα ακούσεις κάτι πιο σοβαρό, Δεν είναι σκοτεινή η εισαγωγή σε καμία περίπτωση όμως δεν αποπνέει τη λιακάδα και τη χαρά που έχουν τα άλλα κομμάτια. Όμως όλα ξεδιαλύνουν και η λιακάδα ξαναβγαίνει μόλις μπαίνει το κομμάτι. Αυτή η εναλλαγή διάθεσης είναι που κάνει το κομμάτι υπέροχο. Ο Δίσκος κλείνει με το Bilseydim που σε καλεί να το χορέψεις.
Γενικά τους Palmiyeler
τους πρόσεξα από το προηγούμενό τους album . Μπορώ όμως να σας πω με βεβαιότητα πως και σε αυτή τους την προσπάθεια με εντυπωσίασαν εξίσου. Μπάντα που θα ήταν ωραία να την έβλεπες κάπου το καλοκαίρι να μοιράζεται την μουσική της ηλιοφάνεια.
