Τουλάχιστον αυτή ή χρονιά δεν υστερεί σε μουσική όπως σε όλα τα άλλα. Και πολύ ωραία χρονιά για τις doom μπάντες. Μετά λοιπόν τους My Dying Bride και το τελευταίο τους αριστουργηματικό πόνημα, έρχονται οι Draconian μετά από τέσσερα χρόνια και κυκλοφορούν το Under A Godless Veil.
Ο διάδοχος του πολύ καλού Sovran (2016) δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τον προκάτοχο του και σε πολλά σημεία τον ξεπερνάει. Με μια Heike Langhans να παίρνει περισσότερο χώρο και να ξεδιπλώνει την αιθέρια φωνή της κα με έναν Anders Jacobsson να συνεχίζει να έχει μια από τις καλύτερες φωνές (σε αυτό που κάνει) μέσα στο χώρο, οι Draconian κυκλοφορούν ένα αριστουργηματικό δίσκο.
Under A Godless Veil και τι περιλαμβάνει
Παρατηρώντας τα τραγούδια του δίσκου ένα προς ένα είναι αξιομνημόνευτο το γεγονός ότι παρότι έχουμε να κάνουμε με ένα doom δίσκο, τα refrain του δίσκου κολλάνε στο μυαλό σου και πραγματικά θες να βρεις και να διαβάσεις τους στοίχους, που για εμένα του δίνει πόντους παραπάνω. Έτσι συμβαίνει από το πρώτο κομμάτι κιόλας το ‘’Sorrow Of Sophia’’. Ίσως το πιο γρήγορο κομμάτι του δίσκου (μη φανταστείτε thrash tempo γρηγοράδα, μιλάμε για doom). Ευκολομνημόνευτο και άκρως κολληματίκο στο μυαλό.
Οι ρυθμοί πέφτουν στο ‘’The Sacrificial Flame’’ με την Heike να αλλάζει την χροιά της κάπως και πάλι με το refrain να σου κολλάει μέσα στο κεφάλι και να ψάχνεις τους στοίχους. Πραγματικά πανέμορφο! Στο ‘’Lustrous Heart’’ ο Anders έχει πιο κεντρικό ρόλο στα φωνητικά. Και έρχεται ή προσωπική μου αδυναμία το ‘’Sleepwalkers’’. Εδώ να πω ότι η Heike μου βγάζει μια Liv Kristine εποχής Theatre Of Tragedy.
Και στο σύνολο του το τραγούδι φέρνει έχει το feeling εκείνης της εποχής. Το πρώτο μισό του δίσκου και των singles (γιατί ρε παιδιά 5 singles;) κλείνει με το ‘’Moon Over Sabaoth’’. Ίσως από τα πιο αδύναμα αλλά σίγουρα όχι άσχημα τραγούδια του δίσκου.
Το ‘’Burial Fields’’ είναι ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι με την Heike να το ντύνει πανέμορφα. ‘’The Sethian’’ το επόμενο και εδώ μέσα στην ηρεμία και στην γαλήνη έχουμε κάποια τρομερά ξεσπάσματα που προσθέτουν μια πιο death πινελιά. Και αυτό το σόλο προς το τέλος! Αχ , αυτό το σόλο και η φωνή της Heike μαζί (ναι ξανά)! Πανέμορφο τραγούδι!
Το ‘’Claw Marks Of The Throne’’ που ακολουθεί είναι ίσως πιο τυπικό Draconian τραγούδι αλλά αυτός ο ήχος στις κιθάρες το κάνει να ακούγεται πραγματικά πολύ heavy.
Στο ‘’Night Visitor’’ έχουμε άλλη μια πιο ατμοσφαιρική στιγμή με ποια άλλη φυσικά (δεν θα πω καν ξανά το όνομα της); Ο δίσκος κλείνει με το επικό ‘’Ascend Into Darkness’’ που δείχνει τις διαθέσεις από την αρχή. Πιο ρυθμικό σε σημεία, πιο αργόσυρτο σε άλλα με τις κιθάρες να δίνουν το ρυθμό, το σχεδόν 9 λεπτά τραγούδι αυτό είναι όλη η ουσία των Draconian. Το καλύτερο κλείσιμο για ένα πάρα πολύ καλό δίσκο.
Η αναμονή φυσικά και μας αντάμειψε με αυτή την κυκλοφορία των Draconian. Το Under A Godless Veil ακούγεται εμπνευσμένο, φρέσκο, σκοτεινό, με στοιχεία από το παρελθόν που η μπάντα τα εξελίσσει και με 2 φωνές άκρως αντίθετες αλλά και τόσο ταιριαστές. Με μελωδίες που σου μένουν και που όταν φτάνεις στο τέλος τους δίσκου και παρόλο που κρατάει λίγο παραπάνω από μία ώρα, θες να τον ξαναβάλεις να τον ξανακούσεις. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς από μια μπάντα;
