Μέσα σε αυτές τις περίεργες ημέρες που διανύουμε βρέθηκα στο bandcamp του The Giant’s Fall.
To πρώτο πράγμα που είδα ήταν το λογότυπο του Album με τις αυστηρές τετράγωνες φόρμες του και το γήινο χρωματισμό με ένα ανθρωπόμορφο φανταστικό πλάσμα να κυριαρχεί…έτσι ξεκινώ την περιπλάνησή μου μέσα στα riffs και τα synths του The Giant’s Fall…
Σε ένα album που δεν έχει στίχους αλλά έχει τόσα να πει. Το The Giant’s Fall είναι ένα one man project Και θα ήθελα να εκφράσω το θαυμασμό μου στους καλλιτέχνες που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας όλη την σύνθεση, την εκτέλεση, την μίξη και την παρουσίαση των album τους. Ξεκινώντας λοιπόν το ταξίδι μας σε αυτή την ξεχωριστή δουλειά του Mike Bass, ηγείται το ICHOR. Ιχωρ είναι το αίμα που αναβλύζει από την πληγή της Θεάς της ομορφιάς, το νερό στις πύλες του Κάτω Κόσμου και πέρα από την ανάλυση σύμφωνα με την Μυθολογία, όλη αυτή η σύνθεση με τα Πλήκτρα, τις χαμηλά κουρδισμένες κιθάρες,
Tα ιδιαίτερα επιμελημένα επαναλαμβανόμενα riffs, τα σόλο, τα μπάσα και τα κρουστά αρχίζει να σε συνεπαίρνει.
Σε ένα μουσικό παραλήρημα που κι αν δεν έχει στίχους έχει τόσα να εκφράσει.
Βαριές κιθάρες, αργόσυρτος ρυθμός και σόλο σαν λυγμός που αδυνατεί να ξεσπάσει για να συνεχίσει στο Dark Inside. Το σκοτάδι που κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του παρουσιάζεται με νότες, στο 2ο μισό του κομματιού κορυφώνεται και σε απογειώνει για να διαδεχθεί την εισαγωγή από του The End of Talos. Κρουστά που σου φέρνουν την εικόνα του Ηφαίστου να δίνει μορφή στον γιγάντιο ανθρωπόμορφο φύλακα των ορέων. Με τις κλίμακες στα Synths Να ανεβαίνουν… Και πάλι χωρίς λόγια μουσικές γεμάτες εικόνες από τη μυθολογία, από την άγρια φύση στα βουνά της Κρήτης, από αναμνήσεις που φέρνουν οι μελαγχολικές επιλογές στις συγχορδίες . Και ποιος αλήθεια να είναι αυτός ο Βασιλιάς Γίγαντας? Μήπως όχι το μυθικό ρομπότ αλλά ο γίγαντας των φόβων μας να φωνάξουμε ? να αντιδράσουμε?
Κι εκεί είναι όπου ο ακροατής αρχίζει να ψάχνεται ποιος είναι ο άντρας που μιλά με παλμό σε αυτόν τον επίλογο. Γιατί μιλά για τη βία, τον πόλεμο, το ρατσισμό, την αδικία… Πατώντας πάνω σε ένα μουσικό χαλί που ενώ πριν δεν είχε φωνή τώρα το The Giant king αποκτά μια ιδιόμορφη ένταση.
Ίσως Γιατί οι μέρες αυτές του 2020 είναι γεμάτες βία, ρατσισμό, αδικία και μουσικές ρηχές. Είναι ανατριχιαστικό γιατί όλη αυτή η δουλειά βλέπω ότι δημιουργήθηκε το 2018 όπου τότε δεν φανταζόμασταν καν την εξέλιξη του σήμερα. Είναι ελπιδοφόρο γιατί υπάρχουν μουσικοί όπως ο MikeBass που μέσα από αυτά τα 4 κομμάτια κατορθώνει να συνθέσει μια πολύ προσεγμένη και άξια συγχαρητηρίων δουλειά που την ακούς ξανά και ξανά δίχως να σε κουράζει παρά μόνο να σε κάνει να σκέφτεσαι, να ταξιδεύεις, να αισθάνεσαι, να αφυπνίζεσαι.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας προτείνω να ακούσετε το album ολόκληρο δίχως να πατήσετε pause και να ταξιδεύετε μέσα από τη σύνθεσή του, να συγκινηθείτε, να ξεσπάσετε, να κινητοποιηθείτε…γιατί πιστέψτε με αληθινά αξίζει να νιώσεις ότι θα σου προσφέρει η ακρόαση του The Giant’s Fall
