Οι MONOVINE δεν είναι ούτε τυχαίοι, ούτε χθεσινοί. Μετράνε πάνω από μια δεκαετία στην ελληνική ροκ σκηνή καθώς ιδρύθηκαν το 2008 στην Πάτρα ενώ ήδη μετράνε 3 studio LPs και αρκετές συναυλίες σε διάφορα φεστιβάλ και σε πόλεις σε όλη την Ελλάδα.Γνωστοί για τις έντονες και «φασαριόζικες» εμφανίσεις έχουν μοιραστεί την σκηνή με ονόματα όπως οι Iggy Pop and the Stooges, The Fuzztones, The Subways, Moby, The Prodigy, 1000mods, Naxatras, The Last Drive και αρκετά ακόμη.
To ντεμπούτο τους με τον τίτλο Cliche κυκλοφόρησε το 2011 από την Inner Ear ενώ 3 χρόνια αργότερα ηχογράφησαν το το Swallow σαν ανεξάρτητη παραγωγή. Λίγο πριν «φύγει» το 2018 και συγκεκριμένα στις 7 Νοεμβρίου κυκλοφορήσε το τρίτο studio τους LP με τίτλο D.Y.E.
Με την αγάπη τους για την Nirvana να είναι εμφανής και κυρίαρχη (ειδικά στην φωνή του τραγουδιστή, τον οποίο μπορείς ακόμη και να «μπερδέψεις» σε σημεία με τον Cobain), οι Monovine, που πλέον έχουν για έδρα τους την Αθήνα, στην ουσία έχουν επιλέξει να βασίζονται στον grunge ήχο των 90s που ξεπήδησε από το Seattle και κατέκτησε όλο τον κόσμο. Κιθάρες σε πρώτο ρόλο, τύμπανα γεμάτα ένταση και στίχοι που «καρφώνονται» στο μυαλό και όπως λένε οι ίδιοι είναι συχνά αντιφατικοί και κυμαίνονται ανάμεσα στην αναζήτηση, αδράνεια, τη δημιουργικότητα, την αυτοκαταστροφή, την άρνηση και την αποδοχή.
Το D.Y.E θυμίζει πολύ Nirvana ενώ έχει στοιχεία και από άλλα συγκροτήματα της εποχής όπως οι Pearl Jam και οι Μudhoney. Υπάρχουν, βέβαια, και έντονα Punk στιγμές (“Ring a Bell”), ψήγματα ψυχεδέλειας (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Haunt που κλείνει τον δίσκο) και μάλλον κάποιες πολύ μικρές επιρροές από desert μπάντες όπως oι Queens of the Stone Age. Και τα 11 κομμάτια του LP έχουν ενδιαφέρον αλλά αυτά που ξεχώρισα είναι η πολύ δυνατή δυάδα που έχει επιλεχθεί για την «έναρξη» (“Mellow” και “Throw Me A Bone”), το άκρως «κολλητικό» (και πιο κοντά σε Nirvana ίσως από όλα) Why Don’t You Shoot Me In The Head”, το μελωδικό “Burn It” αλλά και το “Messed Up”, που εμένα τουλάχιστον μου έφερε στο μυαλό τους Bad Religion.
