Το Παιδί Τραύμα είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Κρατάει την ταυτότητα του κρυφή, η μουσική και οι λέξεις του έρχονται από ένα διαφορετικό σύμπαν, κινείται υφολογικά με άνεση σε χώρους, όπου άλλοι θα ασφυκτιούσαν. Εμφανίστηκε πριν δυο χρόνια, τον Οκτώβρη του 2018, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ «Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις», το οποίο συνόδευε κάτι που περιγράφει ως ένα εγχειρίδιο απόκτησης υπερφυσικών δυνάμεων. «Αναδύθηκε» ξανά στην επιφάνεια δυο χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβρη του –άκρως ιδιαίτερου- 2020, όταν και κυκλοφόρησε από την Inner Ear o δεύτερος δίσκος του με τίτλο «Θα Καταστρέψω τον Κόσμο». Πρόκειται για ένα concept άλμπουμ, που βασίζεται στην αληθινή (;) ιστορία ενός παρανοϊκού εγκληματία που συνελήφθη από τις αρχές στα μέσα της δεκαετίας του 1990, λίγο πριν ολοκληρώσει το φρικτό του σχέδιο να καταστρέψει τον (μικρό) κόσμο (του).
Το Δελτίο Τύπου που συνοδεύει την κυκλοφορία εξηγεί με «ποιητικό» -ή λογτεχνικό- τρόπο: «Η αληθινή ιστορία: Μέσα δεκαετίας 1990. Οι αρχές συλλαμβάνουν έναν παρανοϊκό εγκληματία, λίγο πριν ολοκληρώσει το έργο του. Οδηγείται στον ανακριτή. Αυτοαποκαλείται «Άνθρωπος Κακός» και σοκάρει τους πάντες με την απολογία του: Μια γυναίκα κλειδωμένη σ’ ένα δωμάτιο. Εκρηκτικά στους δημόσιους χώρους. Δηλητήριο στα υδραγωγεία. Έχει ένα φρικτό σχέδιο: Να καταστρέψει τον κόσμο. Καταδικάζεται ομόφωνα σε ισόβια και η υπόθεσή του μένει αυστηρά απόρρητη για λόγους καθησυχασμού της κοινής γνώμης. Στον καινούριο του δίσκο, Θα Καταστρέψω τον Κόσμο, το Παιδί Τραύμα δημοσιεύει το απόρρητο έγγραφο της πολυσέλιδης απολογίας του παρανοϊκού εγκληματία, η οποία παρέμενε μυστική σχεδόν τρεις δεκαετίες. Το άλμπουμ περιλαμβάνει δέκα τραγούδια, βασισμένα αυτολεξεί στην απολογία αυτή».
Το «Θα καταστρέψω τον κόσμο» δεν είναι ένας ευχάριστος δίσκος. Είναι, όμως, ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα.
Το «Θα καταστρέψω τον κόσμο» είναι ένα OST για το τέλος του κόσμου. Ταιριάζει απόλυτα με το 2020 και όλα αυτά που ζούμε αυτή την χρονιά. Δεν θα μπορούσε, μάλλον, να κυκλοφορήσει σε πιο κατάλληλη στιγμή. Υπάρχει, όμως, μια παράμετρος, που ίσως να τα ανατρέπει όλα αυτά. Το άλμπουμ περιέχει δέκα αριστοτεχνικά δομημένα και σμιλεμένα κομμάτια που μυρίζουν άσφαλτο, τσιμέντο, πολυκατοικίες, άγχος, πίεση και κυρίως (πάρα πολύ) 90s. Όχι μόνο γιατί η ιστορία του concept θεωρητικά έχει τις βάσεις της σε εκείνη την εποχή αλλά επειδή παράλληλα ο ήχος έρχεται κατευθείαν από εκείνες τις ημέρες, από την δεκαετία 1995-2005.
Καταλαβαίνω πως σε αρκετούς ίσως θυμίσει σε κάποιο μικρό βαθμό The Boy αλλά αν κλείσεις τα μάτια και συγκεντρωθείς θα ακούσεις να ξεπηδάνε οι Τρύπες (ίσως χωρίς τις κιθάρες τους), τα Ξύλινα Σπαθιά (κυρίως και πολύ έντονα-ειδικά οι πιο ηλεκτρονικές στιγμές τους), ο Βασίλης Γκονταρούλης (τόσο της εποχής των Σπαθιών όσο και εκείνης της προσωπικής του δουλειάς που είχα λιώσει στο στρατό) οι Στέρεο Νόβα (μάλλον περισσότερο οι συνεργασίες τους με γυναικείες φωνές), γενικότερα η electronica που έπαιζε εκείνα τα χρόνια, ακόμη και οι Pet Shop Boys εκείνης της περιόδου, σε μια πιο γκρίζα εκδοχή.
Το «Θα καταστρέψω τον κόσμο» δεν είναι ένας ευχάριστος δίσκος. Είναι, όμως, ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα. Που ευχάριστα θα τον βάλεις να παίξει για να σε τραβήξει στην μελαγχολία του. Θα σε κάνει να προσέξεις τους στίχους του, να σκαλώσεις από τα συναισθήματα που προκύπτουν αβίαστα από την σχεδόν «μουρμουριστή» ερμηνεία τους. Θα εκπλαγείς από τους ήχους που φτάνουν στα αυτιά σου, θα πατήσεις το Replay ξανά και ξανά. Κυρίως πιστεύω στο «Ακαταλαβίστικο», τα «Ασθενοφόρα», το «Με λένε Μαρία» και το «Πάτσι».
Και θα καταλάβεις πως «Θα ‘πρεπε να ξέρεις, γρήγορα ή αργά, κι οι αθώοι ένοχοι θα γίνουν»
Όχι απλά πως θα γίνουν… Ότι θα πρέπε ήδη να το ξέρεις…
info
Στίχοι, μουσική, ανδρική φωνή: Παιδί Τραύμα
Παραγωγή, μίξη, όργανα: Κτίρια τη νύχτα
Γυναικείες φωνές: Sophie Lies
Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος
Σχεδιασμός artwork, φωτογραφίες: Παιδί Τραύμα
Γραφιστική επιμέλεια: Ήρα Σταματοπούλου
Κυκλοφορεί σε LP, CD και digital από την Inner Ear τον Σεπτέμβριο του 2020.
