Ο Antonis Livieratos κουβαλά μια βαλίτσα με το όνομα Registry of Inadequate Self-Healing Attempts, που είναι γεμάτο πειραματικούς ήχους. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον μουσικό συνονθύλευμα, που σε βάζει στην διαδικασία να σκεφτείς αν έχεις μπει μέσα στη τρύπα το λαγού, ωσάν άλλη Αλίκη και με κάθε κίνηση που κάνεις, βγαίνει και μικρή τόσο δα ιστορία. Μπορεί να μην βγάζεις νόημα από αυτό που μόλις έγραψα, κυρίως γιατί δεν ακούς αυτό που μόλις έζησα.
Και τα πέντε κομμάτια που βρίσκονται στον δίσκο, είναι πέρα για πέρα ατμοσφαιρικά και θυμίζουν απλωμένες στιγμές από ταινίες του κινηματογράφου. Ίσως αυτό να ήθελα να σου εξηγήσω παραπάνω. To The moon, όμως με έχασε λιγάκι και μπλέχτηκα σε νότες που άλλοτε με πετούσαν από εδώ και άλλοτε απο εκεί.
Θεωρώ πως κάθε κομμάτι έχει την δική του ανεξάρτητη ιστορία και κραυγή, που παράλληλα ενώνεται με κάτι άλλο. Να είναι το πριν; Να είναι το μετά; Σίγουρα είναι κάπου ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο. Συνθέσεις που πραγματικά σε ταξιδεύουν σε ένα αστρικό όνειρο που αν καταφέρεις να ξυπνήσεις είναι θαύμα.
Κάτι πιο βαθύ
Υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη, βέλτιστη στιγμή κατά την οποία το νέο σόλο άλμπουμ του Antonis Livieratos – Αντώνη Λιβιεράτου ακούγεται καλύτερα, όταν η πλειοψηφία γύρω σας έχει πάει για ύπνο, αλλά τα φώτα της πόλης λαμπυρίζουν σε απόσταση. Η τέλεια στιγμή, όταν η συνειδητότητα μοιάζει περισσότερο με ονειρικό σουρεαλισμό παρά με διαύγεια. Ο χαρακτηριστικός ήχος του φέρνει έναν ορισμένο νουάρ αισθησιασμό, χωρίς να είναι ποτέ σκληρός ή δυσάρεστος. Είναι μια αισθητική που δεν χάνει ποτέ την ιδιαίτερη γοητεία της, αν και έχει τους σχετικούς περιορισμούς της· δοκιμάστε να ξεκινήσετε μια νέα εβδομάδα ακούγοντας μερικά από τα αργά μουσικά θέματά του και ενδέχεται να καταλήξετε σε ένα αποτυχημένο ξεκίνημα.
Το έκτο σόλο άλμπουμ του Αντώνη Λιβιεράτου, “Registry of Inadequate Self-Healing Attempts”, αποτελείται από πέντε ατμοσφαιρικά κομμάτια. Η διάθεσή του είναι ταυτόχρονα συγκρατημένη και επεκτατική, οικεία και μακρινή συγχρόνως. Υπάρχει μια αφήγηση καλυμμένη με μυστήριο στον πυρήνα κάθε κομματιού. Το “Thirty Seven“, το εναρκτήριο κομμάτι, είναι χτισμένο μέσα από συνθετικά drones και ήχους κιθάρας που εξαφανίζονται στο άγνωστο, ενώ το “Muddy Waters” μοιάζει να εξερευνά τα απόλυτα όρια του επικείμενου χαμού και του δυσοίωνου μηδενισμού των drone και ίσως κατατάσσεται ως μία από τις πιο μοναχικές στιγμές του άλμπουμ. Όπου και να σε πάει η φαντασία σου, ο Λιβιεράτος έχει φτιάξει ένα άλμπουμ που αξίζει τον κόπο να κάνεις πολλά επαναλαμβανόμενα ταξίδια μέσα από τα ελκυστικά ηχητικά μονοπάτια του.
To “ Registry of Inadequate Self-Healing Attempts ” κυκλοφορεί ψηφιακά και σε βινύλιο από την Same Difference Music.
