Ακούσαμε το νέο δίσκο των Metallica, Hardwired… to Self-Destruct

Η στιγμή που περιμέναμε όλοι για να ξεκατινιαστούμε και να πούμε αν είναι ωραίο ή όχι το νέο LP των METALLICA έφτασε.

Όπως και να το κάνουμε το όνομα που προκαλεί την μεγαλύτερη «ίντριγκα» ανάμεσα στους οπαδούς της Metal σκηνής, η μεγαλύτερη Metal μπάντα για πολλούς, επέστρεψε μετά από 8 ολόκληρα χρόνια.

Οι METALLICA μας είχαν αφήσει σε «μουσική ανομβρία», με το ασύνδετο και με κάποιες καλές συνθέσεις «DEATH MAGNETIC» να είναι η τελευταία μουσική ανάμνηση που είχαμε από την μπάντα, με αποτέλεσμα να τρέχουμε στο παρελθόν να ακούσουμε METALLICA, με τους κλασσικούς-αμετανόητους μεταλλάδες να ακούν φανατικά ότι παίζει μέχρι το Justice, τους περισσότερους να φτάνουν μέχρι και το επικό Black και κάποιους απαράδεκτους σαν και του λόγου μου να συνεχίζουν πέραν αυτών και να απολαμβάνουν κάθε στιγμή των διαφορετικών αλλά εκπληκτικών LOAD & RE-LOAD, που κατά την ταπεινή μου άποψη απογείωσαν σε θεϊκά επίπεδα την μπάντα.
Διότι είναι σχετικά αδύνατο από τις περισσότερες μπάντες του πλανήτη που έφτασαν στο απόγειο της καριέρας τους, το επόμενο βήμα τους να είναι τόσο απρόβλεπτο αλλά τόσο μεγαλειώδες.
Για όλους αυτούς που γκρινιάζουν ειδικά για την LOAD – RELOAD περίοδο θα πρέπει να αντιληφθούν κατά την ταπεινή μου άποψη ότι οι METALLICA δεν θα ήταν και δεν θα εξελισσόντουσαν σε αυτό που είναι τώρα αν δε έφτιαχναν δίσκους όπως το Black / Load / Re Load & Justice. Θα ήταν μια απλή Thrash μπάντα. Εξάλλου είχαν δείξει δείγματα τέτοιας μουσικής γραφής αρκεί να ακούσεις τα “Escape” / “Fade To Black” / “Call OF Ktulu”.
Αν δεις συνολικά την μουσική εικόνα των METALLICΑ, εύκολα διαπιστώνεις ότι από LP σε LP όσο περνούσαν τα χρόνια κάθε φορά οι διαφορές ανάμεσα στα album ήταν μεγάλες και απρόβλεπτες, ακόμα και όταν έκαναν το «κλαμπατσιμπανάτο» ST.ANGER.

Μεγάλη εισαγωγή, αλλά μιλάμε για τους METALLICA. Πρώτο κομμάτι και το πρώτο που ακούσαμε όλοι μας από το youtube.

To “Hardwired” ανοίγει το LP γρήγορα και δυναμικά με riff φρέσκο και σε φτιάχνει εννοείται δίνοντας και το σύνθημα «We’re so Fucked”. Η αλλαγή μέσα στο κομμάτι στο 1:30 μου έδωσε στην μάπα μια αίσθηση από «Metalmilitia», μου το θύμισε αρκετά και κοπανήθηκα είναι η αλήθεια πολύ αυθόρμητα.

Για να περάσουμε στο “Atlas Rise”, που όλοι ήδη έχουμε ακούσει. Ένα πολύ ωραίο κομμάτι, με ωραία φωνητικά από τον James, ωραίο δέσιμο στις αλλαγές & ωραίο solo. Μια από τις πολύ δυνατές δημιουργίες του γκρουπ και όσο την ακούς τόσο την γουστάρεις.

Για το “Now That We’ Re Dead” τι να πω…. Ερμηνεία James από τα παλιά, riff απλό- λυτό αλλά τόσο μα τόσο γαμάτο. Να πω ότι το μου αρέσει, λίγο θα είναι. Κόλλησα αρκετή ώρα να πω την αλήθεια στην επανάληψη του τραγουδιού. Ευχαριστώ ΠΟΛΥ τους METALLICA !!!
Περνάμε σε άλλη μια ωραία σύνθεση, με στοιχεία γρήγορα με πολύ ωραία ερμηνεία από τον James, άλλο ένα riff με έμπνευση. Το “Moth Into Flame” παίζει στα ηχεία και ειλικρινά ακούω σερί ωραία κομμάτια το ένα καλύτερο από το άλλο και έχω φτιαχτεί.

Ο James είναι στα πάνω του στα φωνητικά αλλά και σε δημιουργία μιας και το LP έχει riff. Ο Kirk έχει καλές και πολύ καλές στιγμές με τα solo του να κινούνται σε υψηλό επίπεδο.
Ήρθε τόσο σύντομα η στιγμή να επαναλάβω κομμάτι πάρα πολλές φορές. “Dream No More” θα ξεκινήσω αντίθετα και θα πω εξ’ αρχής ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ METALLICA!!!

Το 1ο μέρος κλείνει με το ”Halo On Fire”. Πόσες επαναλήψεις στο κομμάτι δεν ξέρω ….Ζαλίστηκα και από το κοπάνημα ενώ έγραφα…. Δεν ξέρω τι να πω. Απλά απολαμβάνω τα πάντα…
Τα riff που ο χώνει ο βλαχοαμερικάνος frontman είναι αλήτικα, τα φωνητικά του είναι εξαιρετικά, η solara του Kirk, όλα έχουν δέσει τόσο όμορφα, με αποτέλεσμα άλλο ένα υπέροχο τραγούδι και συνολικά ένα καταπληκτικό 1ο μέρος.

Το 2ο μέρος μπαίνει με το “Confusion” και έχω περιέλθει σε μια σύγχυση, γιατί ακούω πλέον «εποχή LOAD & RELOAD» εδώ και ώρα με λίγα ψήγματα από κάτι παλιότερο, αλλά έχουν συνδυάσει αυτή την εποχή με ήχο ποιο heavy και ειλικρινά είναι αυτό που εγώ αναζητούσα από τους METALLICA.

Ωραία στακάτα riff, εμπνευσμένα, φωνητικά με την υπέροχη μεταλλική χροιά από τον καλύτερο για πολλούς frontman James Hetfield.

Το “Manunkind” που ακολουθεί απλά επιβεβαιώνει αυτό που μόλις ανέφερα παραπάνω. Ειλικρινά ξαναβάζω τα κομμάτια που μόλις άκουσα από το 2ο μέρος για να τα χορτάσω.
Ακολουθεί το “Here Comes Revenge” και μάλλον οι METALLICA παίρνουν την δικιά τους εκδίκηση για ότι έχουν ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Άλλη μια εκπληκτική σύνθεση.
Με υπέροχο ξεκίνημα το “Am I Savage” και με την στακάτη riff-αρα που μπαίνει δεν γίνετε να κρατηθείς στο να μην κουνήσεις το κεφάλι σου.

Το “Murder One”, είναι ένας φόρος τιμής στον Lemmy. Αν θα έλεγα ποιο είναι αισθητά λιγότερο καλό από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, το συγκεκριμένο θα πάρει αυτή την θέση.
Το κλείσιμο του δίσκου είναι ……. Δεν το περίμενα να πω την αλήθεια. Το εφτά λεπτό “Spit Out The Bone” είναι speed-άτο, μας φτύνει στην μάπα την επιθετικότητα και την γκαύλα της μπάντας. Περνάνε 2:40 με ταχύτητα για να έρθει μια αλλαγή που σπέρνει, που τα έχει όλα την τρέλα μου μέσα και τελειώνει με τέτοιο τρόπο που σε αφήνει κάνα 10 λεπτό ακίνητο να συνειδητοποιήσεις τι άκουσες.

Οκ πέρασαν 8 χρόνια και ναι άξιζε ο κόπος να περιμένουμε. Δεν έχει σημασία που θα κατατάξει κάποιος αυτό το LP ανάμεσα στα υπόλοιπα. Είναι ένα εξαίσιο LP !!!!

Αυτό που θα ήθελα είναι οι METALLICA να επανεκτιμήσουν από την αρχή και οι ίδιοι όλα τα τους τα LP και να επιλέγουν από όλα τα album κομμάτια στα Live τους. Τα τελευταία χρόνια έχουν επιδοθεί σε set list’s που αφορούν τα πρώτα album, δεν λέω ότι δεν μου αρέσει αλλά θα ήθελα να ακούσω πλέον αυτήν την διαφορετικότητα που έχουν και on stage.

Καλή ακρόαση σε όλους. Οι METALLICA επέστρεψαν!!!