Η Ζωή μιας Γυναίκας : Δείτε το trailer της ταινίας

Η νέα ταινία ‘Η Ζωή μιας Γυναίκας‘ του ΣΤΕΦΑΝ ΜΠΡΙΖΕ («Ο νόμος της αγοράς») που μάγεψε κοινό και κριτικούς στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας.

Η AMA FILMS παρουσιάζει την ταινία εποχής του ΣΤΕΦΑΝ ΜΠΡΙΖΕ βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του κλασικού ΓΚΥ ΝΤΕ ΜΟΠΑΣΑΝ

ΒΡΑΒΕΙΟ FIPRESCI – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ 57^Ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Στεφάν Μπριζέ

Σενάριο: Στεφάν Μπριζέ, Φλοράνς Βινιόν

Φωτογραφία: Αντουάν Εμπερλέ

Μοντάζ: Ανν Κλοτζ

Παραγωγοί: Μιλένα Ποΐλο, Ζιλ Σακουτό

Παίζουν: Ζαν-Πιερ Νταρουσέν, Γιολάντ Μορό, Τζουντίντ Γκεμλά

Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Βέλγιο

Έτος Παραγωγής: 2016

Διάρκεια: 119 λεπτά

Διανομή: ΑΜΑ Films

ΣΥΝΟΨΗ

Νορμανδία, 1819. Η Ζαν είναι μια νέα γυναίκα γεμάτη παιδιάστικα όνειρα και αθωότητα, που επιστρέφει σπίτι μετά από τα σχολικά της χρόνια που τα πέρασε στο μοναστήρι.
Παντρεύεται έναν ευγενή της περιοχής, αλλά σύντομα αυτός αποδεικνύεται τσιγκούνης κι άπιστος. Σιγά-σιγά οι ψευδαισθήσεις της Ζαν διαλύονται.
Μια ταινία εποχής –αλλά παντός καιρού– για το τέλος του ρομαντισμού και την απομάγευση που έρχεται με την ενηλικίωση, βασισμένη σ’ ένα μυθιστόρημα του Γκυ ντε Μοπασάν.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Η ίδια η ανθρωπότητα, η ευαισθησία αλλά και η «ταπεινή αλήθεια» είναι στοιχεία που τα συναντάμε στην ταινία «Η ζωή μιας γυναίκας». Πρόκειται για το χρονικό μιας πικρής κοινωνικής ανασφάλειας που βιώνουμε και στη Γαλλία του σήμερα, αλλά η μοίρα της Jeanne Le Perthuis des Vauds, ανάγεται ως μια άτυχη αδελφή της Έμμα Μποβαρύ. Η λεπτότητα του παιχνιδιού της Judith Chemla προβάλει ευαίσθητη την τραγωδία που βιώνει η Jeanne, ένα θύμα της υποκρισίας του γάμου και της ανδρικής κυριαρχίας. Επίσης, βλέπουμε την ακρίβεια των ερμηνειών των Yolande Moreau και Jean-Pierre Darroussin – στην οθόνη ως βαρόνη Αδελαΐδα και Simon Baron-Jacques Le Perthuis des Vauds αντίστοιχα  – που αποτυπώνουν την κοινωνική τύφλωση και την πτώχευση της αριστοκρατίας μετά την Αποκατάσταση της Μοναρχίας.

Η μελέτη του μυθιστορήματος του Maupassant, μας επιτρέπει να κατανοήσουμε διαφορετικά σημεία της ταινίας με τη δεύτερη ή και την πρώτη προβολή της, ενώ μπορεί να εμπλουτιστεί αυτή η κατανόηση μόνο μέσα από την προσωπική άποψη και τη σκηνοθετική προσαρμογή του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Με πολλή δουλειά και χωρίς να προδώσαμε ποτέ το μυθιστόρημα, φτιάχτηκε αυτή η ταινία με τη βοήθεια της ατμοσφαιρική φωτογραφίας και της επεξεργασίας του φυσικού ήχου μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

 Τι σας οδήγησε να κάνετε μια ταινία βασισμένη σε ένα ρομαντικό βιβλίο του
Maupassant, που κυκλοφόρησε το 1883; Είναι μια ανάμνηση από το σχολείο;

Ανακάλυψα το μυθιστόρημα το 1993, μετά το τέλος των σπουδών μου. Και
δεδομένου ότι ήταν η πρώτη ανάγνωση, η ιστορία έχει κολλήσει στο κεφάλι μου με την ιδέα ότι θα ήθελα μία ημέρα να την κάνω ταινία. Ακόμα δεν έχω επίγνωση τι με συνδέει ακριβλως με αυτό το μυθιστόρημα και με αυτό το χαρακτήρα, εγώ απλά ένιωσα ότι ο Maupassant προσωπικά μου μίλησε, μου έλεγε κάτι που αντήχησε μέσα μου. Η σύνδεση ήταν βιολογική. Τα χρόνια πέρασαν, ξαναδιάβαζα το μυθιστόρημα τακτικά, με την επιθυμία μου να γίνει ταινία να παραμένει. Μετά από κάθε
ταινία μου, αναρωτιόμουν αν αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή. Η απάντηση ήταν αρνητική κάθε φορά. Τον Ιανουάριο του 2012, με τη Φλοράνς Βινιόν, αρχίσαμε να γράφουμε το σενάριο. Η ταινία κυκλοφόρησε σχεδόν πέντε χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών. Αυτή τη φορά ήταν συντριπτική και απελπιστική. Ήταν «σύμμαχός» μου γιατί παραδόξως με ώθησε να ξεχάσω το μυθιστόρημα.
Πώς μπορέσατε να φέρετε στην οθόνη ένα μυθιστόρημα, το οποίο είναι κλασικό, όπως αυτό του Maupassant; Ποια ήταν τα στάδια της συγγραφής του σεναρίου;

Αυτή είναι η δεύτερη προσαρμογή μου σε μυθιστόρημα, μετά από αυτό της «Mademoiselle Chambon». Κατάλαβα με αυτή την πρώτη εμπειρία μου, ότι για να είναι αληθινή η προσαρμογή θα πρέπει να προδώσει το αρχικό κείμενο – με την έννοια της ειρωνείας. Το μυθιστόρημα είναι ένα «βουνό»: όχι σε όγκο, αλλά ως λογοτεχνία. Θα πρέπει λοιπόν να απορρίψεις τη λογοτεχνική του διάσταση για να το μεταφέρεις στον κινηματογράφο. Αυτή είναι μια δύσκολη πραγματικότητα, διότι το μυθιστόρημα του Maupassant έχει μια τέτοια δομή αλλά και ένα ύφος που δύσκολα μπορείς να τα ξεφορτωθείς. Διατηρώντας παράλληλα την αφήγηση, πρέπει να καταρριφθεί
στο μυθιστόρημα η λογοτεχνική του δύναμη, και να εφευρεθεί μια νέα αφηγηματική για την ταινία. Θα πρέπει πρώτα να κάνεις την επιλογή να κρατήσεις ή όχι ορισμένους χαρακτήρες και ορισμένες κινήσεις της ιστορίας. Η προσαρμογή είναι μια πίστωση. Τα αφηγηματικά εργαλεία είναι απίστευτα διαφορετικά, ο εξαναγκασμός είναι ότι με αυτό το είδος της εργασίας, πολλοί άνθρωποι θυμούνται περισσότερο ή λιγότερο τα σημεία του πρωτότυπου έργου. Ως εκ τούτου, δημιουργούν πολύ ελεύθερα μια διαδρομή για την ταινία ώστε να συνδέσουν τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας με την αδιαμφισβήτητη αξία του μυθιστορήματος.
«Η ζωή μιας γυναίκας» είναι η ιστορία μιας ατυχίας, αλλά και το πορτρέτο μιας γυναίκας, της Jeanne Le Perthuis de Vauds. H Jeanne τι είναι για σας;

Αν και το μυθιστόρημα έχει σαφώς οριστεί στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, αυτό
δεν αποτελεί επιχείρημα σχετικά με την κατάσταση των γυναικών εκείνη την εποχή, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία μας. Οι γονείς της Jeanne δεν ζητούν τη γνώμη της για την πρόταση γάμου που έκανε ο Julien. Αυτό που διακυβεύεται εδώ
είναι καθολικό και διαχρονικό. Το βλέμμα της πρωταγωνίστριας στον κόσμο είναι βαθιά και αντήχησε μέσα μου. Η Jeanne άρχισε τη λεγόμενη ενήλικη ζωή της χωρίς να έχει «θρηνήσει» τον παράδεισο της παιδικής ηλικίας, όταν ο χρόνος της ζωής φαινόταν
τέλειος. Αυτή τη φορά οι ενήλικες είναι αυτοί που γνωρίζουν, εκείνοι που πρέπει και δεν θα πρέπει να βρίσκονται και ως εκ τούτου, δεν «ψεύδονται». Η προχωρημένη ηλικία, αποτελεί μια ιδανική σκιά. Έτσι, μερικές φορές δίνει τη θέση της στην
απογοήτευση. Για να διατηρηθεί η αθωότητα, θα πρέπει να αποκτήσει τα εργαλεία προστασίας που απαιτούνται, να διατηρεί το δικαίωμα της απόστασης χωρίς να πέσει σε μια βαθιά απογοήτευση λόγω της βιαιότητας των ανθρώπινων σχέσεων. Αλλά η Jeanne δεν θα καταφέρει να αποκτήσει αυτό το δικαίωμα, δυσκολεύεται να πει όχι, δεν μπορεί ή δεν ξέρει να αλλάξει τις προοπτικές της για τη ζωή. Αυτό την καθιστά να είναι χώρια, μια γυναίκα θαυμάσια και σπάνια γιατί το μυαλό της στερείται υστεροβουλίες, αλλά την ίδια στιγμή, ο άντρας της το καταδίκασε. Είναι αυτό το παράδοξο που με αγγίζει και με συναρπάζει.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο Στεφάν Μπριζέ είναι Γάλλος σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και ηθοποιός. Μετοίκησε στο Παρίσι, όπου και ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο και στην τηλεόραση, προτού προχωρήσει στις μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες. Η ταινία του Ο νόμος της αγοράς (2015) προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών.

Ενδεικτική φιλμογραφία

2005 Not Here to Be Love
2007 Among Adults
2012 A Few Hours of Spring
2015 Ο νόμος της αγοράς
2016 H ζωή μιας γυναίκας

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Τόσο απλό, τόσο άρτια δομημένο, τόσο σκηνοθετικά αξιοζήλευτο. Ο Μπριζέ μας προσφέρει – για μια ακόμη φορά – το σινεμά που μας αξίζει.

-Cine.gr

 H λεπτή ιστορία μας ζωής με ειλικρινή συναισθήματα και αποπνικτικές απογοητεύσεις.

–Cineuropa.org

 Eξαιρετική ερμηνεία από την Τζουντίντ Γκεμλά.

–The Hollywood News

 Σπάει τους κλασικούς φιλμικούς συμβιβασμούς ο Μπριζέ.

–The Film Stage

 Ένα μικρό μωσαϊκό ήσυχων εικόνων σε… απόγνωση.

–Cine Vue