Το Σάββατο στις 15.02.2020 οι Villagers Of Ioannina City έγραψαν ιστορία. Θα μου πει κάποιος …ρε φίλε μήπως υπερβάλλεις ?
Δεν υπερβάλλω καθόλου, διότι το παρεάκι από την Ήπειρο έδωσε ένα μοναδικό Performance, σε ένα χώρο που δεν νομίζω άλλη ελληνική μπάντα και όχι μόνο να «τολμήσει» να επιλέξει.
Αυτό το Live πέρασε στην ιστορία μιας και ένα ελληνικό γκρουπ κατάφερε να γεμίσει ένα τόσο μεγάλο συναυλιακό χώρο και να μας πουν με πράξεις ότι αυτοί έχουν την μεγαλύτερη δυναμική από οποιαδήποτε άλλη ελληνική μπάντα.
Από νωρίς το Tae Kwon Do είχε πάρα πολύ κόσμο συγκεντρωμένο, κάτι που ήταν πολύ θετικό για το support, τους HALF Gramme of SOMA, και αυτή ήταν η 3η συνάντησή μου μαζί τους, πρώτη φορά όμως σε ένα τόσο μεγάλο χώρο.
Τα παιδιά κατάφεραν με πολύ ενέργεια και δυναμική σκηνική παρουσία, να σταθούν στην σκηνή και να ακουστούν, χωρίς να τους καταπιεί η οχλαγωγία που μπορεί να δημιουργηθεί σε τέτοια Live, τραβώντας την προσοχή του κοινού. Καλύτεροι από κάθε άλλη φορά, ποιο δεμένοι, έπαιξαν χωρίς να έχουν ηχητικά θέματα, τις groove-ατες – με αρκετή fuzz-ιλα και ψυχεδέλεια συνθέσεις τους και για 40 περίπου λεπτά έδειξαν ότι βαδίζουν σε πολύ καλό δρόμο.
photos : Αφροδίτη Ζαγγανά
Η ώρα πλησίαζε 22:00 και όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούμε στην σκηνή τους VIC, ρίχνοντάς μια ματιά γύρω μου, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσω ότι το Tae Kwon Do είχε γεμίσει από κόσμο.
Κορίτσια με παραδοσιακές στολές έκαναν την εμφάνισή τους με πανό στα χέρια, για τις εξορύξεις στην Ήπειρο αλλά νομίζω ότι πέρασαν αυτην την θέση και σε όποια τέτοια δράση έχει να κάνει σε όλη την Ελλάδα, από ιδιώτες που σκοπό έχουν να κερδίσουν και τίποτε άλλο, με τους VIC να συνεχίζουν ότι ξεκίνησαν στο Θέατρο Βράχων δείχνοντας το δρόμο, να μην μένουμε αμέτοχοι, και πόσο μάλλον συγκροτήματα που έχουν απήχηση σε κόσμο, απέναντι σε ζητήματα κοινωνικά / πολιτικά χωρίς να φοβόμαστε τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να μας προσάψουν.
Με τα μηνύματα που μας έστειλαν μέσο των πανό που κρατούσαν οι κοπέλες και τραγουδούσαν το «έχετε γειά βρυσούλες», για να αναρωτηθούμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε και πως τον ονειρευόμαστε η μπάντα μας καλωσόρισε με το “Welcome” και μας μετέφερε με τα φανταστικά οπτικά που έπαιζαν στο «wall» πίσω από την μπάντα στην νέα εποχή, με το “Age Of Aquarius”.
Ό ήχος εκπληκτικός, κρυστάλλινος, κιθάρες και φωνητικά, χτυπήματα στα τύμπανα, οι φωνές των τριών κοριτσιών στα back vocals, συνδυασμένα με όλες αυτές τις εικόνες που πέρναγαν από τα μάτια μας, κατάφεραν μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα να μας ταξιδέψουν, να χαθούμε σε μια άλλη διάσταση, εκτός του σταδίου.
Με τους ήχους του ρολογιού και τους δείκτες να γυρίζουν, το “Part V” διαπέρασε όλες μου τις αισθήσεις, με ανατρίχιασε, μου κουνούσε το σώμα χωρίς να έχω τον έλεγχο, με εκπληκτική ερμηνεία από τον frontman με το ξέσπασμα στο τέλος να σε απογειώνει …
«I came for recreation travelled through space and time all over the ages the planets aligned…»
Ήρθε η ώρα να περάσουμε στο υπέροχο “Nova”, με το κλαρίνο να σκάει τις πρώτες νότες πάνω στον ερμηνευτικό ρυθμό, και εν συνεχεία να sol-άρει και να μας θυμίσει πως ξεκίνησαν όλα και οι VIC έκαναν αυτήν την μοναδική ένωση.
Ο δρόμος στρώθηκε ομαλά και οι πρώτες νότες για την «Perdikomata» έσκασαν στα αυτιά μας, εκεί που η παράδοση έμελλε να σμίξει με την ψυχεδέλεια, το «σκληρό» ήχο της κιθάρας, με το rock solo να αγκαλιάζει την “ιστορία” και να μπαίνουμε σε ένα κόσμο που μπορούμε και τραγουδάμε παραδοσιακό ηπειρώτικο με τις κιθάρες να σε οδηγούν να κοπανάς ρυθμικά το κεφάλι σου, συνάμα όμως το κλαρίνο να σε παίρνει και να σε πηγαίνει στα βουνά, να μυρίζεις την φύση και στα καπάκια να έρχεται το solo στην κιθάρα και να σε στέλνει αδιάβαστο.
To “instrumental” «Skaros” με το κλαρίνο να ταρακουνάει όλο το στάδιο σε μια βουκολική μουσική πανδαισία έκλεισε η πρώτη προσέγγιση προς την παράδοση για να επανέλθουμε στην εποχή του “Aquarius” όπου το «Dance Of Night” μας προτρέπει να χορέψουμε και να νοιώσουμε την αλλαγή που έρχεται.
Τα σκακάτα χτυπήματα στα drums με το βαρύ και αργόσυρτο riff και την υπέροχη μελωδία στα πνευστά πλαισιωμένα με τα υπέροχα οπτικά εφέ μεταφερθήκαμε και πάλι σε μια διάσταση όπου γινόμαστε ένα με τα ζώα, την φύση, το σύμπαν.
«That’s the new beginning open your eyes…»
photos : Αφροδίτη Ζαγγανά
Ήρθε η στιγμή που όλη η arena μετακινήθηκε για τα καλά, τα πήραμε όλα “ZVARA” και όλοι έγιναν μια τεράστια παρέα, τραγουδώντας υπό τους ρυθμούς του κλαρίνου, να κάψουμε κάθε παλιό για να βγει από μέσα ο ποιο όμορφος ανθός … Τι καλύτερο θα μπορούσε να ακουστεί και να παρασέρνει όλους τους νέους αυτής της χώρας και όλου του πλανήτη. Η εκπληκτική «σολιά» του κλαρίνου υποβασταζόμενη από τον όγκο της κιθάρας και τα δυνατά χτυπήματα στα τύμπανα μετακίνησαν τα θεμέλια του σταδίου.
Την σκυτάλη πήρε το “Father Sun” … ο ήχος της τσαμπούνας έδωσε το ρυθμό να λατρέψουμε τον ήλιο, την ίδια την ζωή. Αυτή η εναλλαγή μεταξύ της παράδοσης και της κοσμικής διάστασης των νέων τραγουδιών δεν μας άφησε να πάρουμε ανάσα, είμασταν σε δύο κόσμους για δυο ώρες, ισορροπώντας πάνω στις κλαρίνο-γραμμές και στις διαστημικές συνθέσεις όπου με το «Father Sun” έγιναν ως δια μαγείας ένα.
Με το «Millennium Blues» να ξεκινάει, χαλαρώσαμε, αφεθήκαμε θα ταίριαζε καλύτερα, στις νότες, στα υπέροχα φωνητικά, τους ήχους των πλήκτρων. Φυσικά το κομμάτι έχει μια σταδιακή άνοδο και σε ανεβάζει πάλι, αλλά είναι τέτοια η ακουστική του υφή, που το κάνει να ξεχωρίζει εντελώς από τα υπόλοιπα τραγούδια του LP.
Το πρώτο τραγούδι που μάλλον ακούσαμε οι περισσότεροι από τoυς VIC, είναι το “Ti Kako” και θυμάμαι σαν τώρα την στιγμή που ένας φίλος μου έστειλε το youtube link και άκουσα την stoner-ια στο riff και το κλαρίνο από πάνω να δίνει και να έχω μείνει αποσβολωμένος μπροστά στα ηχεία μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ακούω….
Η σύνθεση που έριξε την ορολογική βόμβα που ακούει στο όνομα Villagers Of Ioannina City και ανατίναξε τα θεμέλια της ελληνικής σκηνής.
photos : Αφροδίτη Ζαγγανά
Η πρώτη μικρή διακοπή έφτασε για να μας δώσει ελάχιστο χρόνο να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Η επαναφορά έγινε με το φανταστικό “Cosmic Soul” και την υπέροχη σύνθεση που έγινε video, το “For The Innocent”.
Αλλά τελικά αυτό δεν έμελλε να είναι και το τέλος.
Τα «Karakolia» ανατίναξαν συθέμελα το στάδιο. Τα λόγια δεν νομίζω ότι μπορούν να περιγράψουν αυτό που συνέβη.
Αυτό το Live θα μείνει στην ιστορία…. Και ευτυχώς που ήμουν εκεί και το έζησα !!!
photos : Αφροδίτη Ζαγγανά
