Toν Μoa Βones τον είχα δει πρώτη φορά ζωντανά σε ένα μικρό καφέ σε έναν πεζόδρομο της Πάτρας. Ακολούθησαν κι άλλες περιπτώσεις αλλά σε εκείνη είχα θαυμάσει για πρώτη φορά το θάρρος/δύναμη που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος για να βγαίνει στην (όποια) σκηνή με τα χαμηλόφωνα κομμάτια του, την απαλή φωνή και την κιθάρα του και να «τα βάζει» με τον (όποιο) «θόρυβο» απλώνεται από κάτω. Μόνο εύκολο δεν είναι να κερδίζεις την προσοχή με τους ήπιους τόνους αποφεύγοντας να κοντράρεις τον «θόρυβο» με ακόμη περισσότερη ένταση.
Όταν, λοιπόν, το βράδυ του Σαββάτου (23/11), από την σκηνή του Gagarin τον άκουσα σε κάποια στιγμή να ζητάει λίγη ησυχία από το κοινό που είχε γεμίσει τον χώρο, μου φάνηκε σαν το πιο ειλικρινές και πιο λογικό πράγμα στον κόσμο. Όσο και αν αστειευόταν, ήταν απόλυτα αναγκαίο να γίνει.
Ο Μoa Bones από τα Πατήσια, που οι φίλοι του –όπως μας ενημέρωσε- τον φωνάζουν Μήτσο, ανέβηκε στην σκηνή του Gagarin στις 21:45 με σαφή αποστολή να ζεστάνει τον κόσμο, που είχε γεμίσει τον συναυλιακό χώρο για να δει τους City of the Sun. Mόνος του με την κιθάρα/κιθάρες του, την φυσαρμόνικα, τα πετάλια, τις λούπες και τα προηχογραφημενα του, έκανε τον κόσμο να μπει για λίγο στον κόσμο με τα ήρεμα ταξιδιάρικα κομμάτια του όπως τα «Wake Up» και «Old Days». Για 30 λεπτά έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, εισέπραξε το χειροκρότημα που του άξιζε και φάνηκε να χαίρεται και ο ίδιος τρομερά για την βραδιά που ετοιμαζόταν να στηθεί στο Gagarin, που αποτέλεσε κεντρικό σταθμό για τους City of the Sun όσον αφορά την mini περιοδεία τους με τις 9 (!!) συναυλίες στην Ελλάδα
Το τρίο από την Νέα Υόρκη (που για το μεγαλύτερο διάστημα του live ήταν κουαρτέτο με την προσθήκη ενός –μόλις- 21χρονου μπασίστα) έχει εξελιχθεί σε ένα από τα αγαπημένα σχήματα του ελληνικού κοινού. Ξεκάθαρη επιβεβαίωση ως προς αυτό προσφέρουν όχι μόνο οι 9 φετινές εμφανίσεις σε 9 διαφορετικές πόλεις (Ηράκλειο, Χανιά, Αθήνα, Πάτρα, Ιωάννινα, Καρδίτσα, Bόλος, Λάρισα και Θεσσαλονίκη) αλλά και το γεγονός πως στην πρωτεύουσα, τον Μάιο του 2018 γέμισαν το Κύτταρο και φέτος το σαφώς μεγαλύτερο Gagarin.
Oι City of the Sun ανέβηκαν στην σκηνή γύρω στις 22:45 και για τις επόμενες περίπου 2 ώρες κράτησαν το κοινό σε πλήρη εγρήγορση με το Post-rock, gypsy jazz, flamenco, indie rock, blues χαρμάνι τους, που φρόντισαν να παίξουν σε φούλ ένταση. Με την ενέργεια στα κόκκινα από την αρχή και τον frontman John Pitta ως συνήθως να τα δίνει όλα έκαναν τον κόσμο να χορεύει, να φωνάζει, να κρατάει τον ρυθμό χτυπώντας παλαμάκια. Μαζί με τον αεικίνητο Pita, η ήρεμη δύναμη Αvi Snow (κιθάρα) και ο μέτρ του ρυθμού Zach Para (κρουστά/νράμς) χάρισαν σε όσους βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Gagarin πολλούς λόγους για να χαμογελάνε
«Δυναμωστε τον ήχο, έχουμε πάρτυ! This ain’t acoustic music» ήταν η φράση του Pitta που έδωσε το σύνθημα για να γίνει χαμός στο Gagarin και το (γυναικοκρατούμενο κατά 60-70%) κοινό να γίνει μέρος του live, απελευθερώνοντας όλη την ενέργεια του. Πρωταγωνιστής, φυσικά, υπήρξε ο Pitta που όργωσε την σκηνή, πήδησε 2-3 φορές στο κενό για να βρεθεί να παίζει κολλημένος στο κάγκελο που κρατούσε το κοινό –ελάχιστα- μακριά ενώ δεν δίστασε ακόμη να πιει και από το φλασκί, που έτεινε προς το μέρος του κάποιος από την πρώτη γραμμή. «Προσέξτε. Μπορεί να σας χτυπήσει κατά λάθος στο πρόσωπο με την κιθάρα του. Μου έχει συμβεί» προειδοποίησε –αστειευόμενος- σε κάποια στιγμή ο Zach Para και μόνο παράλογος δεν φάνηκε.
Σε δαιμονιώδη φόρμα οι City of the Sun μας «κέρασαν» κομμάτια όπως τα «Second Sun», «Brothers», «Τime», «What took you so long», «Εxplosions», το (μάλλον εκτός προγράμματος) «While We Are Young», το φρέσκο «La Luz» αλλά και τις γνωστές διασκευές στο «Intro» των The XX και το «Υoung Folks» των Peter Bjorn And John. Κέρδισαν το κοινό τόσο με τις μελωδίες όσο και την ένταση που έκρυβαν μέσα τους αλλά και αυτοί μαγεύτηκαν –σε σημείο που να τραβάνε video με το κινητό τους- όταν άκουσαν όλα το Gagarin να φωνάζει ρυθμικά το όνομα τους.
