Volk [USA], LIPTARDS [GR], SUPERSUCKERS [USA] Live report @ Cafe Santan, Volos

To Σάββατο 24 Μαρτίου στο Βόλο έλαβε χώρα ιστορικό γεγονός. Οι Αμερικάνοι Volk μαζί με τους θεσσαλονικείς Liptards και τους γνωστούς και μη εξαιρετέους Αμερικάνους Supersuckers έδωσαν μαθήματα rock n roll παλιγενεσίας.

Volk

Το live άρχισε στην ώρα του και εμείς ολίγον ταλαίπωροι αργήσαμε με αποτέλεσμα να χάσουμε σχεδόν όλο το σετ των Volk. Όμως και τα 4 τραγουδάκια που πρόλαβα, ήταν μπιτάτα, τσιτάτα με ωραία παιξίματα. Το σχήμα παρότι αποτελείται μόνο από κιθάρα και τύμπανα, δεν του έλειπε τίποτα στον ήχο. Μάλιστα καθώς τραγουδούσανε και τα 2 παιδιά το γεμίζανε μια χαρά. Και παρότι το κοινό του Βόλου είναι δύσκολο (επαρχία γαρ) νομίζω πως το χειροκρότημα ήταν ειλικρινές και το κέρδισαν επάξια. Και η ντράμερ που τραγουδούσε στεντόρια και ο κιθαριστας που στο τέλος μπλέχτηκε μέσα στον κόσμο κάνανε εντύπωση. Εγώ θα πω πως εκτός από μούρη τα παιδιά είχαν και το κουλούρι.

LIPTARDS

Με πολύ μικρό διάλειμμα μετά από λίγο τη σκηνή οικειοποιήθηκαν οι Liptards. Η μπάντα ξεκίνησε και αμολούσε riffs και ταμπουριές αλύπητα συνοδεύοντας τον τραγουδιστή που έδωσε κατάθεση ψυχής. Ποτέ δεν φανταζόμουνα πως μια Harley Benton και μια Epiphone θα κάνανε τόσο ωραίο σαματά. Μέχρι και στα όρια του hardcore punk. Σφιχτό παίξιμο στα έτσι και αλλιώς καλοδουλεμένα κομμάτια του δίσκου τους, Κυκλοφόρησε πέρυσι και ομολογώ πως είναι ένα πολύ καλό δείγμα punk n roll .

Αν δεν κάνω λάθος παίξανε όλο το δίσκο και κάποια κομμάτια που δεν αναγνώρισα. Μπορεί να είναι καινούργια, μπορεί να είναι παλιά, μπορεί να είναι ψαγμένες διασκευές. Δεν με ενδιαφέρει. Για την μια ώρα περίπου που ήταν στη σκηνή, με κουνήσαν από την αρχή μέχρι το τέλος. Τόσο με το παίξιμο όσο και με τη σκηνική τους παρουσία. Το σίγουρο είναι πως αν τους ξαναπετύχω θα πάω να τους δω με χαρά. Έχουν μια αλήθεια και μια ακατέργαστη ποιότητα που κάνει το μάτι τους να γυαλίζει και δίνει στη μουσική τους το στοιχείο του κινδύνου. Ακούστε το Bowery Smile αν δεν με πιστεύετε. Μη φοβάστε όμως, τα καλύτερα παιδιά είναι.

SUPERSUCKERS

Και λίγο πριν τις 11 ήρθε η ώρα που οι Supersuckers ανέβηκαν στη σκηνή.

Σαν να λέμε στο φυσικό τους περιβάλλον. Ο Eddie Spaghetti, ο Marty Chandler και ο Chris Von Streicher πιάσανε τα όργανα . Και δεν τα αφήσανε σε χλωρό κλαρί για περίπου μιάμιση ώρα. Ιntro και Pretty Fucked Up, All Of the Time & The Evil Powers Of Rock n rock n roll με μια ανάσα. Η μπάντα σε μεγάλα κέφια. Ο ξερακιανός Eddie με το χαρακτηριστικό γρέζι στη φωνή . Ο Marty να φτύνει ακόρντα και ο Chris να δέρνει τα drums λες και δεν υπάρχει αύριο.

Και ενώ το σετ προχωράει σχεδόν χωρίς παύση, σε κάποια φάση ο Eddie λεεί: We are the best rock n roll band on earth. You know why? Cause we still do it! Και μάλιστα με τέτοια αδηφάγα όρεξη που δεν τη βλέπεις ούτε σε 20άρηδες θα πω εγώ. Και αυτός είναι και ο λόγος που  εύκολα σε κερδίζουν ακόμα και αν δεν τους έχεις ξανακούσει ποτέ. Ωμή ενέργεια που σε χτυπάει στο στομάχι, ηλεκτρίζει το κεντρικό νευρικό και σε κάνει να χτυπιέσαι.

Ενώ γίνεται η παρουσίαση της μπάντας,

το σετ “σπάει”  για 3 κομμάτια που ήταν από τον προσωπικό δίσκο του Marty  σε λίγο πιο country μονοπάτια αλλά το overdrive στην κιθάρα ήταν παρών και μάλιστα δυναμικά. Εύκολα μας κατάφερε να τραγουδάμε όλοι μαζί IDAHOOOO λες και προχθές κυνηγούσαμε παρέα βίσωνες. Και το ξαναλέω. Το κοινό του Βόλου δεν είναι εύκολο. Όμως το πάρτυ είχε ξεκινήσει. Και οι Supersuckers είναι party band. Παραγγελιές για τη συνέχεια, The Girl I Know και Sleepy Vampire. Όσο έδινε ο κόσμος άλλο τόσο επιστρέφαν πίσω σε ενέργεια. Μας τίμησαν και με κάποια καινούργια κομμάτια που έχουν στη φαρέτρα τους στα ίδια επίπεδα ενέργειας.

Rocket 69 & Supersucker Drive By Blues για το τέλος. Μας αφήσαν αλλαλάζοντες να θέλουμε κι άλλο. Όμως ξέρουν πολύ καλά πότε να κατέβουν, να σε αφήσουν να θες περισσότερο. Το λένε καράτε και είναι απλό που λέει και ένας φίλος. Όταν το κάνεις με την ψυχή σου και περνάς καλά, και φαίνεται και κερδίζεις οποιοδήποτε κοινό εύκολα. Δεν ήμουνα και τρελλός φαν των Supersuckers. Tώρα είμαι with a vengeance που λεν και στο χωριό μου. Αν εξαιρέσουμε το light show που ήταν αχρείαστο, ήταν μια βραδιά που θα μου φορτίζει τις μπαταρίες για πολύ καιρό. Το ίδιο και ο γλυκός πόνος στα αυτιά. Γιατί το rock n roll πρέπει να παίζεται και να ακούγεται δυνατά. Κάτι που εισπράξαμε και από τους Liptards και από τους Volk.