Οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC -Thrax Punks live στο Θέατρο Κήπου: μια γιορτή μουσικής, ρυθμού και πολιτικής συνείδησης.
Θεσσαλονίκη, 17 Σεπτεμβρίου – Ένα βράδυ που ένωσε την παράδοση με την ένταση του punk και της μουσικής με τον παλμό της κοινωνικής αφύπνισης.
Οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC -Thrax Punks επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη, γεμίζοντας το Θέατρο Κήπου με ήχους, χρώματα και ανθρώπους, πλάθοντας μια εμπειρία που ήταν ταυτόχρονα γιορτή και δήλωση.
Από νωρίς, το κοινό είχε κατακλύσει τον χώρο. Με ποτό στο χέρι και διάθεση για χορό, πολλοί έσπευσαν να ρίξουν μια ματιά στον πάγκο του merch, που περιλάμβανε από t-shirts και βινύλια μέχρι κάλτσες και… ωτοασπίδες με το λογότυπο της μπάντας, μια ευρηματική και χιουμοριστική πινελιά που προϊδέαζε για το εκρηκτικό set που θα ακολουθούσε.
Kadinelia – Ένα ζέσταμα με ψυχή
Λίγο μετά τις 21:00, οι KADINELIA ανέβηκαν στη σκηνή, δίνοντας το έναυσμα για τη βραδιά. Η Εύη Σεϊτανίδου και ο Θανάσης Ζήκας βγήκαν στη σκηνή με τις κιθάρες τους να πλέκουν ρυθμούς και μελωδίες που κουβαλούν αέρα ταξιδιού, αυτή τη φορά πλαισιωμένοι από τρίτο μέλος στα κρουστά, παρουσίασαν ένα σχήμα πιο γεμάτο, με τον ρυθμό να ενισχύει τον ήδη ιδιαίτερο, χειροποίητο ήχο τους.
Το ρεπερτόριό τους αγκάλιασε το κοινό σιγά-σιγά, όπως μια φωτιά που ξεκινά διστακτικά, αλλά καταφέρνει να ζεστάνει μια ολόκληρη πλατεία. Μια ειλικρινής, ουσιαστική έναρξη που έδωσε χώρο στην προσμονή να χτιστεί. Ένας πρόλογος που δεν έψαχνε χειροκρότημα αλλά το κέρδισε.
Η παρέμβαση που συντάραξε: Gaza, καρδιά του κόσμου
ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC -Thrax Punks
Λίγο πριν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC καταλάβουν τη σκηνή, στις 21:50, ένα αναπάντεχο και φορτισμένο στιγμιότυπο κέρδισε το επίκεντρο. Τρία μέλη της ελληνικής αποστολής του March to Gaza ανέβηκαν στη σκηνή, κρατώντας δύο παλαιστινιακές σημαίες. Το κοινό σώπασε, καθώς οι φωνές τους ήχησαν καθαρές μέσα στη νύχτα, μεταφέροντας ένα μήνυμα που δεν άφηνε περιθώρια για ουδετερότητα. Με καθαρό, δυναμικό λόγο και συγκίνηση, ανέφεραν:
«Αυτό που απέτυχαν να κάνουν οι κυβερνήσεις και τα Ενωμένα Έθνη εν μέσω μιας γενοκτονίας, θα το κάνουν οι λαοί. Θα επιστρέψουμε, αυτή τη φορά μέσω της θάλασσας, μέσω των καραβιών μας, για να μην κοιτάξουμε τα παιδιά μας με ντροπή που δεν σταματήσαμε μια γενοκτονία. Στη Γάζα χτυπάει του κόσμου η καρδιά με την Παλαιστίνη ως τη λευθεριά».
Τα χειροκροτήματα που ακολούθησαν ήταν θερμά και αυθόρμητα, μετατρέποντας τη στιγμή σε ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα σημεία της βραδιάς. Ήταν μια στιγμή που πάγωσε τον χρόνο. Ένα διάλειμμα από τη μουσική και ίσως τελικά, να μην ήταν καθόλου «διάλειμμα», αλλά κομμάτι της ίδιας της παράστασης της εποχής μας, εκεί όπου ο πολιτισμός συναντά την ευθύνη.
ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC – Η έκρηξη ξεκίνησε στις 22:05
Το ρολόι έδειχνε 22:05 όταν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC πήραν τη σκηνή και την έκαναν δική τους με το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο. Το intro ήταν δυναμικό, σαν κάλεσμα σε πανηγύρι και εξέγερση μαζί, και το «Αγιά Μαρίνη» άνοιξε το setlist με ηλεκτρισμό. Η συνέχεια έφερε τραγούδια όπως τα «Βασιλικούδα», «Δέντρο (Δεντρίτσι)» το οποίο ο κιθαρίστας Πάνος Γκίνης αφιέρωσε στους γονείς του, τιμώντας την 47η επέτειο γάμου τους, που συνέπιπτε με τη βραδιά, μια συγκινητική και αληθινή στιγμή που κέρδισε το χειροκρότημα σκορπώντας χαμόγελα!
Η συνέχεια ήταν καταιγιστική:
Η Θρακιώτικη λύρα του Γιώργου Σταυρίδη έπαιρνε φωτιά ενώ το νταούλι του χτυπούσε ασταμάτητα σε ξέφρενους ρυθμούς, η γκάιντα του Βαΐτση Χαρακοπίδη έσπρωχνε τον ήχο στα άκρα και η κιθάρα του Πάνου Γκίνη σε μια απρόσμενη αλλά καθηλωτική στιγμή “μίλησε” μέσα από το δοξάρι της λύρας, μια εικόνα που έμεινε χαραγμένη!
Το σετ συνεχίστηκε με μια πληθώρα αγαπημένων κομματιών όπως το «Μαργούδι», «Ψες είδια», «Κοίτα με», «Σπυριδούλα», «Καταναλώστε» και άλλα, σε μια αλληλουχία που δεν άφηνε περιθώριο για στασιμότητα ούτε στιγμή.
Όταν το κοινό γίνεται οικογένεια
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Το θέατρο ήταν γεμάτο, όχι μόνο από κορμιά αλλά και από συμμετοχή. Κάθε τραγούδι έβρισκε απάντηση, κάθε ρεφρέν τραγουδιόταν, κάθε ρυθμός χορευόταν. Η μπάντα δεν άργησε να ανταποδώσει την ενέργεια με χιούμορ, συγκίνηση και αυθεντική επαφή με το κοινό, δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα σχεδόν οικογενειακή.
Μας μίλησαν για τους φίλους τους στη Σαμοθράκη, τους οποίους αποκάλεσαν «οικογένεια» και μας υποσχέθηκαν επιστροφή στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο.
Όταν κατέβηκαν από τη σκηνή μετά το τελευταίο κομμάτι, η βραδιά έμοιαζε να μην έχει τελειώσει σαν κάτι που συνεχίζεται μέσα σε όσους ήταν εκεί.
Μια βραδιά γεμάτη καρδιά
Οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC απέδειξαν ξανά πως η μουσική μπορεί να είναι παραδοσιακή, σύγχρονη, πολιτική, εορταστική, χωρίς να χάνει τον αυθεντικό της παλμό. Και μαζί με τους KADINELIA, χάρισαν ένα live που δεν ήταν απλώς συναυλία, αλλά μια ζωντανή εμπειρία που κουβαλούσε ρυθμό, συγκίνηση, και το αίσθημα πως έστω και για λίγες ώρες ήμασταν όλοι ένα, κάτι το οποίο θα το κουβαλάμε μέσα μας σαν υπενθύμιση ότι όταν η μουσική είναι αληθινή, ενώνει, ξυπνά και λυτρώνει.
Ευχαριστούμε πολύ τη διοργάνωση RDKL και τον φωτογράφο Τάσο Αγάπη για το φωτογραφικό αρχείο.
