Rockwave festival: Από τον Ville Valo στους Black Keys

Τι έγινε πάλι στο Rockwave festival; Φτάσαμε αισίως στην 3η ημέρα, εκεί που ο VV συναντά την καρδιά των Black Keys και όχι μόνο!

Η Μαλακάσα θεωρώ πως είναι αυτό ακριβώς που πρέπει για ένα φεστιβαλικό γεγονός, όπως το Rockwave festival . Ωραίος, μεγάλος χώρος έξω από την πόλη. Αν και θα ήθελα περισσότερη πρόβλεψη για σκιερά μέρη, αν σκεφτείς ότι τα πρώτα συγκροτήματα βγαίνουν πολύ νωρίς το απόγευμα.

Frenzee

Βγαίνουν στην σκηνή πρώτοι, αν και ο κόσμος ακόμη είναι λίγος. Όμως η “μαγκιά” ενός συγκροτήματος είναι ακριβώς αυτή! Να παίζουν ακόμη και σε μικρό κοινό σαν να απευθύνονται σε ολόκληρο στάδιο.

Αυτό ήταν οι Frenzee!! Πολλά υποσχόμενοι και με το πάθος που ξέραμε ότι έχουν. Ο χώρος γέμισε με punk rock ήχους, βάζοντας μας στην δική τους ενέργεια.. και κάπως έτσι όμορφα, ξεκίνησε μια γεμάτη μουσική ημέρα!

Spektrum

Η συνέχεια είχε metal ήχο. Και εδώ να πω πως δεν είμαι καθοοόλου ειδική, οπότε πήγα να προμηθευτώ νερά.. Παρόλα αυτά, δεν θα αγνοήσω το γεγονός ότι είχαν τρομερή ενέργεια πάνω στην σκηνή. Σημείωσα στο να τους ψάξω λίγο παραπάνω (μου κέντρισαν το ενδιαφέρον ευχάριστα), και με έκαναν να ενθουσιαστώ με κάτι που δεν περίμενα.

Εύγε τους!!

KISHI BASHI

Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη συνέχεια μετά από τους Spektrvm, αφού ο ήχος του Kishi Bashi είναι απαλός και οι μουσικές του σε ταξιδεύουν αλλού… βέβαια η αλήθεια είναι πως δεν είναι για όλα τα αυτιά (προσωπικά πεθαίνω για βιολί), οπότε από μένα ήταν ναι!!

Όσο για την συνέχεια, νομίζω πως ήταν μία καλή γέφυρα για ότι ακολουθούσε.

Ville Valo

2017 και σκέφτεσαι τέλος, αυτό ήταν!
Ο Ville Valo η φωνή και ένας εκ των δημιουργών των θρυλικών και αγαπημένων H.I.M. χάραξε τον δικό του μοναχικό δρόμο.
Αυτή η σκοτεινή και τόσο αγαπημένη παρουσία της μουσικής που μας γεμίζει συναισθήματα, βγήκε στην σκηνή του Rockwave. Απλός, λιτός και απέριττος.

Τον καλοδεχεσαι και απλά σκέφτεσαι πως ήρθε η ώρα μόνο να απολαύσεις..

Ξεκίνησε και έκλεισε με δικά του κομμάτια, από το Neon Noir, αλλά και με κομμάτια των H.I.M.

Echolocate your Love, Poison Girl (H.I.M), The Foreverlost, Right Have in my Arms (H.I.M.) Run Away from the Sun, Buried Alive by Love (H.I.M.), HeartFul of Ghosts, Join Me in Death (H.I.M.) που εδώ πια τα δώσαμε όλα!!

Neon Noir, The Kiss of Dawn (H.I.M.), Salute the Sanguine, Wings of a Butterfly (H.I.M.), Saturnine Saturnalia.

Η σκηνική του παρουσία ήταν τόσο απλή, που το πιο “περίεργο”ήταν να μας κλείσει το μάτι και να “σκάσει” χαμόγελο.. αλλά αυτός είναι ο Ville Valo και γι αυτό τον αγαπάμε!

Puscifer

Ένα εντυπωσιακό άνοιγμα, με το ηλεκτρονικό στοιχείο σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Βγαίνοντας οι Puscifer μας δήλωσαν πως έρχονται ειρηνικά και πως δεν είναι μυστικοί πράκτορες οι οποίοι ψάχνουν εξωγήινους ανάμεσά μας.. η “παράσταση λοιπόν μόλις αρχίζει! Μαύρα κουστούμια κι ένα σόου σαν να βλέπεις ζωντανό βίντεο κλιπ επί σκηνής.

Δηλώνοντας rock-‘n’-roll συγκρότημα, εγώ θα έλεγα πως τείνει (και είναι) electro rock.

Τι ακούσαμε? Fake Affront, Postulous, Upgrade, The Underwhelming, Horizons, Momma Sed, Bullet Train to Lowa, Man Overboard, Flippant, Conditions of my Parole, The Remedy. Ταυτόχρονα υπήρχε και ένα κυνηγητό με εξωγήινους οι οποίοι κρατούσαν φωτόσπαθα.. δηλαδή ήταν ένα ολοκληρωμένο μουσικοθεατρικό κόνσεπτ, εναρμονισμένο πλήρως σε αυτό που ήθελαν να παρουσιάσουν.

Εγώ λοιπόν που (θα πω την αμαρτία μου) δεν τους ήξερα, μπορώ να πω πως με εξέπληξαν ευχάριστα! Ωραίος, φρέσκος ήχος και σκηνική παρουσία που δεν σε κούραζε ή σου προκαλούσε βαρεμάρα.

Black Keys

Και ήρθε η ώρα που περίμενα (μετά τον Ville Valo).. επιτέλους θα έβλεπα και τους Black Keys! Το 2015 που είχαν έρθει, δεν είχα την τύχη να παρευρεθώ. Οπότε δεν είχα μέτρο σύγκρισης, συνεπώς, ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος!

Ξεκινώντας με το I Got Mine έγινε ένας μεγαλοχαμούλης, ο οποίος και δεν σταμάτησε ποτέ. Τα τραγούδια τους άλλα πασίγνωστα και αγαπημένα, άλλα λιγότερο παιγμένα ή διασκευασμένα, διαδέχονταν το ένα το άλλο, με το κοινό να παραληρεί!

οι Black Keys είναι όνομα και πράγμα…

Ήμασταν σχετικά μπροστά και βλέπαμε με άνεση την σκηνή και ο ήχος στο Rockwave είναι θεωρώ ο καλύτερος, αλλά στους Black Keys άκουγα τις φωνές του κοινού (τόσος ήταν ο ενθουσιασμός όλων), όλο τραγουδούσαν δυνατά, παρέα με την μπάντα.

Όχι απλά τραγουδούσαν… ούρλιαζαν και ζητοκραύγαζαν!! Και δικαίως θα πω, γιατί οι Black Keys είναι όνομα και πράγμα… άρτιοι στο παιξιμο τους, επαγγελματίες και με πολύ αγάπη για ότι κάνουν (αυτό πια ήταν ξεκάθαρο)!

Έχοντας και το χούι να παρατηρώ τους ανθρώπους και γνωρίζοντας και την ιστορία αυτών των δύο τύπων που είχα μπροστά μου, έβλεπα ξεκάθαρα όσα ήξερα ήδη. Τον ανεπιτήδευτο αυθορμητισμό τους. Το πάθος που είχαν για την μουσική, την αγάπη τους για τις indie-blues-garage rock μελωδίες, τον ενθουσιασμό της παιδικότητας που ξεχείλιζε στον ήχο και στα πρόσωπά τους..

Αφού έδωσαν όλο τους το είναι στα: Gold On the Ceiling, Your Touch, It Ain’t Over, Tighten Up, Have Love Will Travel (διασκευή), Everlasting Light, Next Girl, Lo/Hi, Have Soul, Weight of Love, Howlin’ For You, έρχεται το Fever που εκεί πια μέχρι και την μουσική τραγουδούσαμε (!!!) -οχι ότι στα υπόλοιπα ήμασταν ήσυχοι.

Eίπαμε, χαμός – για να συνεχίσουν με τα Your Team is Looking Good, She’s Long Gone.

Μετά από μία ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ερμηνεία του Little Black Submarines

που μας έριξε λίγο τους τόνους, ήρθε η ώρα για το κλείσιμο της βραδιάς (χωρίς encore) με το Lonely Boy φυσικά, που εκεί πια κουνήθηκε η γη απο το χοροπηδητό!

Αυτό που είδα, ένιωσα και έζησα στο συγκεκριμένο live, ήταν αυτό ακριβώς που θέλω όταν πάω σε μία συναυλία. Να ακούσω τα αγαπημένα μου τραγούδια. Ν γίνω ένα με την μπάντα, να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεθυμάνει τραγουδωντας δυνατά και χορεύοντας. Γιατί για εμένα, οι συναυλίες δεν είναι μόνο ο αγαπημένος μου τρόπος διασκέδασης, αλλά κάποιες φορές και η ψυχοθεραπεία μου.

Rockwave festival ευχαριστούμε για αυτό που ζήσαμε!

Φωτογραφίες Δέσποινα Σταματάκη