Rethymno Rocks! Festival #3 live report

Rethymno Rocks! 2023

Κείμενο: Κυριάκος Αθανασιάδης

Ας μην γελιόμαστε

στην Ελληνική επαρχία έχουμε βιώσει «πέτρινα» χρόνια. Ένας από τους λόγους είναι ότι η αγαπημένη μας μουσική δεν έχει τύχει της μαζικής αποδοχής – όπως συμβαίνει στην Βόρεια Ευρώπη – λόγω της κουλτούρας που έχουμε ως λαός. Για αυτό άλλωστε καμία Ελληνική metal μπάντα δεν έχει βραβευτεί από την πολιτεία. Ενώ βλέπεις για παράδειγμα τον Michael Amott των Arch Enemy να βραβεύεται από την γενέτειρα του, το Halmstad της Σουηδίας για την προσφορά του στην τέχνη. Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε πολλούς λόγους ακόμα που έχουν να κάνουν κυρίως με την Ελληνική κοινωνία και τις χρόνιες παθογένειες της, αλλά αυτό μπορεί να γραφτεί σε άλλο άρθρο που θα τυγχάνει ιστορικού χαρακτήρα, μιας και ευτυχώς τα τελευταία 10-15 χρόνια (ίσως και παραπάνω) έχουν αλλάξει πολλά.

Το φετινό καλοκαίρι

ήταν πολύ γεμάτο από events για κάθε οπαδό της αγαπημένης μας μουσικής τόσο στην επαρχία όσο και στο λεκανοπέδιο με αποκορύφωμα το Release Athens.

Η Κρήτη τα τελευταία χρόνια πρωτοστατεί με τρία φεστιβάλ. Το Chania Rock Festival που μετράει πάνω από μια εικοσαετία ακατάπαυστης δουλειάς και εξέλιξης. Το Over The Wall στο Ηράκλειο που κάνει εξαιρετική δουλειά τα τελευταία χρόνια και φυσικά το Rethymno Rocks! Open Air Festival που πέρσι σε έναν υπέροχο χώρο έφερε δύο από τις μεγαλύτερες μπάντας στον Ελληνικό και όχι μόνο χώρο.

Η Φορτέτζα είναι ένα φρούριο που χρονολογείται από to 1573

και κατασκευάστηκε από τους Ενετούς, αργότερα κατελήφθη από τους Οθωμανούς περί το 1646. Αποτελεί ουσιαστικά την φρουριακή ακρόπολη της πόλης, μιλάμε ουσιαστικά για ένα πολιτισμικό «κόσμημα». Στο συγκεκριμένο χώρο τις τελευταίες δεκαετίες φιλοξενούνται πολλά δρώμενα, στα πλαίσια του Αναγεννησιακού Φεστιβάλ κατά κύριο λόγο.

Τα τελευταία δύο χρόνια, φιλοξενεί το Rethymno Rocks! Open Air Festival, ένα φεστιβάλ το οποίο διοργανώνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «ΣΚΙΕΣ», το οποίο φέτος έτυχε της υποστήριξης του Δήμου Ρεθύμνης όπως και της Περιφέρειας Κρήτης.

Photo Credits

Ευχαριστούμε πολύ το Rethymno Rocks! & τον Αντώνη – Antonis Pk – για τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε.

Warm Up, Πέμπτη 31/8/23 | Axeon, Planet None, The Motiff, Gemma

Αυτή τη χρονιά το φεστιβάλ είχε μια Warm Up δωρεάν ημέρα, κατά την οποία εμφανίστηκαν, οι Axeon, Planet None, The Motiff και οι Gemma. Την πολιτική να υπάρξει μια δωρεάν ημέρα την βρίσκω εξαιρετική, μιας και δίνει την δυνατότητα να διορθωθούν τυχόν προβλήματα στην οργάνωση, όπως επίσης δίνεται η ευκαιρία σε νέες μπάντες να παρουσιάσουν το υλικό τους. Λοιπόν, ο ήχος ήταν τέλειος σε όλες τις μπάντες, είχε πολύ αέρα αλλά όλα πήγαν πρίμα.

Οι Axeon με το παραδοσιακό τους heavy metal έδωσαν ρέστα. Οι Planet Νone με το stoner τους έφτιαξαν μια υπέροχη ατμόσφαιρα και έπαιξαν και μια διασκευή Sepultura. Εξαιρετικό εναλλακτικό ροκ παρουσίασαν οι The Motiff στα 600 άτομα που μαζεύτηκαν στον λόφο. Τέλος, οι Gemma οι οποίοι είναι και ανερχόμενο όνομα έδωσαν μια μεγάλη εμφάνιση ηλεκτρονικής μουσικής με παραδοσιακά στοιχεία.

Γενικά η warm up ημέρα είχε τα οφέλη της

ό,τι μπορεί να πήγαινε στραβά διορθωνόταν και έτσι η διοργάνωση ήταν ακόμα πιο έτοιμη για τις επόμενες ήμερες. Να σημειώσουμε και την γρήγορη ροή στο μπαρ, δεν είχε ιδιαίτερη αναμονή για να πάρεις μια μπύρα. Όπως επίσης να αναφερθώ και στην σπουδαία έκθεση “The Spectres of Venice” που ήταν αφιερωμένη στον Τάκη Χάσικο ο οποίος ήταν ο εμπνευστής των Βενετσιάνικων στολών του Ρεθυμνιώτικου Καρναβαλιού.

Day 2, Παρασκευή 1/9/23 | Kalyva, Anorimoi, Lacrimas Profundere, Venom Inc.

Το mood της ημέρας

Η δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ διέθετε μια μπάντα που είχα απωθημένο να παρακολουθήσω ξανά, τους Lacrimas Profundere με διαφορετικό line up από τότε που τους είχα παρακολουθήσει στο Vosselaar στο ανατολικό Βέλγιο, κάπου το 2010 αν θυμάμαι καλά και ήταν support στους επίσης πολύ αγαπημένους μου, The 69 Eyes. Ιστορικά να πούμε, ότι αντικατεστήσαν τελευταία στιγμή τους Christian Death. Είναι υπέροχο το ότι στη Βόρεια Ευρώπη αν υπάρξει κάποια στραβή, βρίσκουν κατευθείαν παραπλήσιο όνομα για να σώσουν την κατάσταση. Όπως λένε και οι Αμερικάνοι, η Ευρώπη είναι ένα μεγάλο «Super Market» οποιοσδήποτε πάει οπουδήποτε μέσα σε λίγη ώρα. Πόσο μάλλον τότε, που Βέλγιο και Γερμανία γειτονεύουν. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί στη χώρα μας εύκολα ή μπορεί να συμβεί αλλά με τεράστιο κόστος. Μετά είχαμε τους Ανώριμους και μετά ως Headliners τους Βρετανούς Venom Inc.. Να μην ξεχάσω και τους Kalyva που εμφανίστηκαν πρώτοι, δυστυχώς δεν τους πρόλαβα.

Αnorimoi

Οι Ανώριμοι, γνωστοί στο ευρύ Ελληνικό κοινό, ξεκίνησαν με το «Ενα κεφτεδάκι τόσο δα» και συνέχισαν με «Μήτσος The Lanister» και «Κθούλου». Πιο μετά ήρθαν οι επιτυχίες «Ασε το δίκανο γιαγιά» και «Κάμα Σούτρα» και προχώρησαν με τα «12000 πόδια» και «Καλός». Σκυτάλη δόθηκε στα εξαιρετικά «Vargsteiner poem», «Πανίσχυρος μεγιστάνας των Νίντζα», «Πέος της παρηγοριάς», «Το μέγεθος μετράει» και τελείωσαν με το «Καριόλα» και «Στο πρώτο ραντεβου».

Όπως και στο Κύτταρο πριν καμιά δεκαπενταετία περίπου και στο Chania Rock Festival του 2011, μας πρόσφεραν άπειρο χαβαλέ με το stand up comedy τους, όπως και ατόφιο Heavy Metal και ο κόσμος έμεινε κάτι παραπάνω από ευχαριστημένος.

Lacrimas Profundere

Ήταν ότι πρέπει για την συνέχεια που άκουγε στο όνομα Lacrimas Profundere. Είναι μια μπάντα στην όποια έχω ιδιαίτερη αδυναμία και πιστεύω ότι αν είχε βγει στη σκηνή γύρω στα late ‘80’s θα ήταν ακόμα πιο γνωστή και ξακουστή στα επίπεδα των «θηρίων» όπως Anathema, My Dying Bride κτλ.. Με αλλαγές στο line up τα τελευταία χρόνια οι Γερμανοί έδωσαν ένα υπέροχο show, με τον Μεξικάνο Julian Larre να «οργώνει» την σκηνή σαν άλλος Michael Stanne (Dark Tranquillity). Αυτή η υπερκινητικότητα που διέθετε μου θύμισε σε μεγάλο βαθμό των Σουηδό performer. Τώρα όσοι θέλαμε άσματα από τους πρώτους δίσκους σταθήκαμε άτυχοι, η παρέα του Oliver μας παρουσίασε κομμάτια από το 2006 και μετά και το “Filthy notes for frozen hearts” (“Again it’s over”) το οποίο είναι και ένα από τα πιο αγαπημένα μου.

Για μένα όλο το show τους ήταν ένα highlight

μην ψάχνετε να βρω αδυναμίες σε μια μπάντα που δεν με έχει απογοητεύσει δισκογραφικά σε κανένα βήμα της και με ένα τόσο υπέροχο στήσιμο πάνω στη σκηνή. Πραγματικά ευχαριστήθηκα σε μεγάλο βαθμό το show τους, αν και θα ήθελα κάποια κομμάτια από το “La Naissance d’un reve” ή από τα εκπληκτικά “Memorandum”, “Burning:A wish” και “Ave end”, τέλος πάντων, αυτές είναι δικές μου παραξενιές. Μακάρι να τους πετύχω πάλι κάπου στην Ευρώπη.

Venom Inc.

Ήρθε η ώρα για το headlining act της βραδιάς, τους Venom Inc.. Η μπάντα των Demolition man και Mantas με drummer τον Jeremie King. Μιας και ο Abaddon δεν πρόκειται να επιστρέψει με καμία κυβέρνηση, η επιλογή του «βομβαρδιστικού» των πολύ καλών The Absence ήταν η καλύτερη. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω τους Venom του Conrad από μακρυά στη Βαρκελώνη στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, ίσως έφταιγε και η κούραση μιας και ήμουν στο πόδι από τις 09:00 το πρωί για το φεστιβάλ.

Venom Inc επί ελληνικού εδάφους

Φέτος λοιπόν ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να παρακολουθήσω Venom inc επί Ελληνικού εδάφους (το 1996 που είχε φέρει Venom ο Λιβάνιος, ήμουν δεν ήμουν 12 ετών). Μπάντες όπως οι Venom inc θέλω να τις βλέπω σε πιο ήρεμα φεστιβάλ με το πολύ δυο σκηνές και όχι να τρέχω σαν τον παλαβό, έτσι λοιπόν αυτή η εμφάνιση «κουμπώσε» για τα καλά στα γούστα μου. Όπως ήταν φυσικό, τα περισσότερα κομμάτια που έπαιξαν ήταν από δουλειές που έχουν κάνει με την προηγούμενη μορφή των Venom.

Ξεκίνησαν με το “Witching hour”

και συνέχισαν με κομμάτια από τα δυο πρώτα θρυλικά άλμπουμ της μπάντας από το Newcastle (“Black metal”, “Live like an angel (Die like a devil)” και “Don’t burn the witch”. Χαμός στο κοινό με κομμάτια που ουσιαστικά συνέβαλαν στα μέγιστα για τον ακραίο ήχο που γνωρίζουμε ως τώρα. Συνέχισαν με δυο κομμάτια από το πολύ καλό τελευταίο τους άλμπουμ (“Come to me” και το ομώνυμο “Theres only black”). Η συνέχεια είχε το “Buried alive” από το “Welcome to hell” και είχε και μια ευχάριστη έκπληξη για τους ορκισμένους οπαδούς της μπάντας, το “The seven gates of hell”. Στο κοινό επικρατούσε τρελό moshing και η συνέχεια ήταν ακόμα πιο συναρπαστική μιας και μετά το “Inferno” από το τελευταίο τους άλμπουμ, έπαιξαν τα “Leave me in hell”, “Sons of Satan” και φυσικά το “Countess Bathory”.

Η βραδιά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μιας και οι Venom Inc. στάθηκαν για πλάκα στο ύψος των περιστάσεων ως headliners

Μια σαρωτική old school εμφάνιση.

Έτσι, με αυτόν τον εντυπωσιακό τρόπο, έκλεισε και η δεύτερη ημέρα του Rethymno Rocks! Open Air Festival στο υπέροχο φρούριο της Φορτέτζας. H προσέλευση του κόσμου άγγιξε περίπου τα 700 άτομα. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που έτρεξαν για να βγάλουν εις πέρας όλο αυτό το εγχείρημα και να προετοιμαστούν, όντας κουρασμένοι, για την τρίτη και τελευταία ημέρα του φεστιβάλ.

Day 3, Σαββάτο 2/9/23 | Scarflood, Doomocracy, Rage, Rotting Christ

Scarflood

Η επόμενη ημέρα ξεκινούσε απογευματάκι με τους Scarflood, οι οποίοι μου θύμισαν αρκετά Alter Bridge, κάτι το οποίο και το θεωρώ προσόν για οποιαδήποτε νέα μπάντα. Οι Tremonti και Myles έχουν κάνει υπέροχη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια. Μιας και είναι η πρώτη φορά που τους βλέπω, διαπίστωσα ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μπάντες του χώρου, μιλάμε για τρομερή δουλειά σε κιθάρες και φωνητικά που Southernιζουν όπως πρέπει. Το setlist της μπάντας ήταν: “Reset reality”, “Bones don’t lie”, “Gale”, “The wrongdoer”, “Wasn’t enough” και “The killer most killed”. Οι Scarflood ήταν ότι χρειαζόταν το κοινό για να ζεσταθεί για το επόμενο act της βραδιάς, τους εξαιρετικούς Doomocracy.

Doomocracy

Μια μπάντα, που τον τραγουδιστή τον θυμάμαι από τους τρομερούς Masterreset. Λοιπόν, οι Ηρακλιώτες doomsters έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκους, οι οποίοι και οι τρεις ειναι εκπληκτικοί. Μιλάμε για φοβερή δουλειά σε όλους τους τομείς. Δεν τους είχα παρακολουθήσει ποτε ζωντανά και το φεστιβάλ αυτός ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δω τι βγαίνει και έξω από το στούντιο. Όπως και περίμενα, έδωσαν περισσότερη βάση στο τελευταίο τους «διαμάντι», “Unorthodox”. Το set list ήταν το ακόλουθο: “Novum dogma”, Prelude to the apocalypse”, “Ghosts of the past”, “The spiritualist”, “Trinity of fates”, “Eternally lost”, “Faceless” και “Doormacht”.

Η σκηνική τους παρουσία ήταν πέρα για πέρα επαγγελματική

με τον Μιχάλη να βγάζει τον καλύτερο του εαυτό στα φωνητικά και τους υπόλοιπους να συνοδοιπορούν με εξαιρετική μαεστρία. Μιλάμε για μια πολύ σοβαρή μπάντα που δουλεύει ήσυχα και όμορφα κυκλοφορώντας «διαμάντια» στο χώρο του επικού doom metal. Κατά την γνώμη μου ένα σπουδαίο μείγμα Candlemass και Solitude aeturnus με κάποια «ψήγματα» από πρόσφατους Blind Guardian.

Rage

Τους Rage τους θαυμάζω και ακόμα περισσότερο έχω σε εκτίμηση τον Peavy Wagner (δεν γίνεται να μην κάνεις εντυπωσιακή καριέρα όταν κουβαλάς το επώνυμο αυτού του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη). Όπου κι αν τον έχω παρακολουθήσει έχει δώσει τα μέγιστα, είχα επίσης την τύχη να παρακολουθήσω τους Rage με φιλαρμονική ορχήστρα πριν λίγα χρόνια στη Βαρκελώνη. Άρα πάνω κάτω ήξερα τι θα παρακολουθήσω. Έχοντας τον Jean Bormann στις κιθάρες τα τελευταία χρόνια και τον συμπατριώτη μας Βασίλη Μανιατοπουλό στα drums, o Peavy έχει φτιάξει ένα πολύ καλό line up για άλλη μια φορά. Καλό θα ήταν να μην μπούμε σε συγκρίσεις με παλαιότερα μέλη, όλοι γνωρίζουμε τι έχουν προσφέρει, πάει, αποχώρησαν και έχουν δώσει την σκυτάλη σε καινούριους. Πραγματικά καθ’ολη την διάρκεια της εμφάνισης τους ο Jean Bormann έκανε δουλειά λές και ήταν ό ίδιος στο studio που ηχογραφήθηκαν τα “Black in Mind”, “Trapped!” και “Missing link”.

Σύνολο κομματιών που έπαιξαν οι Γερμανοί ήταν δεκαεπτά.

Μιλάμε για πάρα πολύ υλικό για την ώρα που τους δόθηκε χωρίς σάλτσες με solos κτλ. Πολύ μεγάλη χαρά μου έδωσαν που έπαιξαν από τα αγαπημένο μου “Perfect man”, το “Don’t fear the winter”. Γενικά αφιέρωσαν πολύ χρόνο στα “The Missing link” και “Trapped!” και στη συνέχεια έπαιξαν συνθέσεις από τα “Black in mind” (“Shadow out of time”), “Ghosts” (“Back in time”), “Wings of rage” (“Let them rest in peace”), “End of all days” (“End of all days”, “Higher than the sky”), “Soundchaser” (“Great old ones”), “Resurrection day” (“Resurrection day”) και “Welcome to the other side” (“Straight to hell”).

Ουσιαστικά μιλάμε για ένα best of

με όλες σχεδόν τις επιτυχίες τους, όσες δηλαδή μπορούν να χωρέσουν στην ώρα που τους διατέθηκε. Εντάξει θα ήθελα και ένα “Black in mind” ή ένα “Sent by the devil” ή “Flowers that fade in my hand” ή ένα “Streetwolf” (καλά αυτό δεν παίζει να το θυμάται ούτε ο ίδιος ο Peavy). Εν κατακλείδι, ήταν η καλύτερη εμφάνιση που έχω παρακολουθήσει από τους Rage, η πιο γεμάτη για την ακρίβεια. Καλύτερη και από αυτή της Αθήνας που περιόδευαν με τους Pain of Salvation καμιά εικοασαρια χρόνια πριν και ελάχιστη καλύτερη από αυτή στη Βαρκελώνη που ήταν με συνοδεία φιλαρμονικής ορχήστρας. Θέλω να τους παρακολουθήσω πάλι, να είναι headliners και να παίξουν το minimum δυο ώρες.

Rotting Christ

Έφτασε η ώρα για την τελευταία εμφάνιση της τελευταίας ημέρας του Rethymno Rocks! Open Air Festival 2023. Μια μπάντα που έχω παρακολουθήσει συνολικά 18 φορές σε όλη την Ευρώπη, είτε τους πετυχαίνω σε φεστιβάλ, είτε με παρέα είτε μόνους τους. Αξέχαστη πάντως θα μου μείνει η εμφάνιση τους στην Αμβερσα μαζί με τους Bolt Thrower, μιλάμε τρομερή εμφάνιση και από τις δυο μπάντες. Γιατί όμως το αναφέρω αυτό το συναυλιακό γεγονός, μα γιατί η εμφάνιση τους ήταν σχεδόν εφάμιλη με αυτή τότε. Άντε να βάλω και το live τους στη Λευκωσία σχετικά πρόσφατα.

Η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς

Πραγματικά χαίρομαι όταν είναι headliners η παρέα του Necromayhem, γιατί η μπάντα έχει τον χρόνο να αφοσιωθεί πλήρως σε αυτό που κάνει και να ευχαριστήσει τον κόσμο. Ας πούμε εγώ, από τις τελευταίες φορές που τους έχω παρακολουθήσει έχω παράπονο γιατί δεν ακούω τίποτα από το τρισμέγιστο “Thy mighty contract”. Ε, λοιπόν εδώ επιτέλους άκουσα έστω και δυο κομμάτια. Η μεγάλη έκπληξη όμως της βραδιάς ήταν το “In Yumen-Xibalba” και την εκδοχή του με Βυζαντινή εκκλησιαστική χορωδία. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Πληροφοριακά, να πούμε ότι το συγκεκριμένο το παίζουν δεύτερη φορά, η πρώτη ήταν στο Los Angeles στις 22 Φεβρουαρίου 2023. Αυτό είναι προς τιμήν του φεστιβάλ.

Rotting Christ set list

Γενικά η εμφάνιση τους επικεντρώθηκε στα “Rituals”, “Aealo”, “Kata ton daimona eautou” και φυσικά “The Heretics”. Εντάξει, μην περιμένουμε εύκολα να παίξουν από “A dead poem”, “Sanctus diavolos”, “Khronos”, “Genesis” κτλ. Γιατί τα χρόνια έχουν περάσει και υπάρχει πολύ μεγάλη δισκογραφία για να καλύψουν. Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να στηρίζεις το πρόσφατο υλικό σου για να είσαι στον «αφρό» και να επιλέγεις προσεκτικά από το παρελθόν κομμάτια. Οι Rotting Christ το κάνουν με μεγάλη επιτυχία αυτό. Από τα παλαιά έπαιξαν: “King of a stellar war” από το “Triarchy of the lost lovers” και “The sign of evil existence” και “Transform all suffering into plagues” από το συγκλονιστικό “Thy Mighty contract”. Να μην ξεχάσω και το ομώνυμο από το “Non serviam”.

Αυτό που μου αρέσει σε αυτή την μπάντα και τις εμφανίσεις της είναι ότι είτε παίζουν μπροστά σε 1000 άτομα είτε στο Brutal Assault – ας πούμε – θα παίξουν με την ίδια όρεξη. Αυτό έκαναν και στο Rethymno Rocks! Open Air Festival, μπροστά σε 1000 άτομα έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Μιλάμε για μια συγκλονιστική εμφάνιση ισάξια με αυτή που είχαν πραγματοποιήσει στο καμίνι του Trix που σας ανέφερα πρωτύτερα.

Μια μεγαλειώδη εμφάνιση από μια μπάντα ορόσημο για την χώρα μας που μας έχει κάνει περήφανους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Είχα δεν είχα ξεπέρασα τις 2.800 λέξεις

είχα όμως πολλή όρεξη για να γράψω αυτές τις αράδες για την προσπάθεια που γίνεται στην πόλη που μεγάλωσα και ως ένα βαθμό έχω παρακολουθήσει τον μόχθο που δίνουν όλοι, την αγάπη και πάθος για να πραγματοποιούνται όλο και περισσότερα events της αγαπημένης μας μουσικής. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλά μεγάλα φεστιβάλ στο εξωτερικό γίνονται στην επαρχία ή κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα. Το «κοντά» για την Γερμανία είναι 200χλμ. Σπουδαία η τοποθεσία για μια ακόμη φορά για να πραγματοποιηθεί το Rethymno Rocks! Open Air Festival 2023, το φρούριο της Φορτέτζας είναι ο ιδανικός χώρος. Και το Brutal Assault γίνεται κι αυτό σε αρχαιολογικό χώρο, στο υπέροχο Josefov – ένα αμυντικό φρούριο του 18ου αιώνα.

Rethymno Rocks!

Η οργάνωση ήταν εξαιρετική, χωρίς ιδιαίτερα κενά η οποία διέθετε και μέσο για την μεταφορά πολιτών ΑμεΑ. Για τα δεδομένα του φεστιβάλ ο ήχος ήταν πολύ καλός, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Πάντως άκουσα ότι ήρθε κόσμος από όλη την Κρήτη. Aπό την Σητεία μέχρι και την Παλαιόχωρα και από την Ιεράπετρα μέχρι και την Κίσσαμο. Όπως επίσης από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Αγρίνιο ακόμα και από Κύπρο (συνταξίδευα μαζί τους). Έχει μεγάλη δυναμική το φεστιβάλ και αυτό οφείλεται στο μεράκι δεκάδων ατόμων που έτρεξαν μέρα νύχτα για να στηθεί.

Τα λέμε τον Αύγουστο του 2024 στα ίδια χώματα!

Links: Rethymno Rocks! Festival |  Facebook | Instagram