Το 3ο Φεστιβάλ Μπύρας και Μουσικής, με τη συνεργασία του συλλόγου «Γραμμόφωνο», του Δήμου Κομοτηνής και της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης διεξήχθηκε στις 17-19 Ιουνίου στην Κομοτηνή. Η δεύτερη και πιο rock μέρα του φεστιβάλ ήταν η ιδανική περίπτωση για να δούμε 1η φορά στην πόλη μας τους 1000MODS. Με την προσθήκη των Kick The Blue από την Αλεξανδρούπολη και των δικών μας συγκροτημάτων RiVO και Vertigo, η βραδιά έμοιαζε επιτυχημένη πριν καν ξεκινήσει.
Λίγο πριν το soundcheck τους, τα είπαμε λίγο με τον Γιώργο Στοϊλούδη, κιθαρίστα και τραγουδιστή των blues rockers Kick The Blue. Μπορεί να τον γνωρίζουμε στην πόλη ως το λαρύγγι των Bacchanalia, αλλά εδώ τον βρίσκουμε να παίζει ένα άλλο αγαπημένο του είδος (είχε ρίξει μια προειδοποιητική βολή όμως στο live των Bacchanalia πριν λίγους μήνες, τραγουδώντας a cappella Johnny Cash!). Ιδρυθέντες 2 χρόνια πριν και με αλλαγή drummer στα μισά του δρόμου, θέλουν να δέσουν ως μπάντα μέσω εμφανίσεων όπως μου είπε και στη συνέχεια να περάσουν σε σύνθεση δικών τους κομματιών. Σίγουρα η μουσική τους θα ταίριαζε περισσότερο αν είχε πέσει το φως της μέρας, αλλά και πάλι μας βάζουν στην κατάλληλη διάθεση με τραγούδια όπως τα Cocaine, Sweet Home Chicago ( με περιστασιακή παράφραση σε Sweet Home Κομοτηνή!) και το La Grange. Περισσότερος κόσμος μαζεύεται καθώς ακούει τις ωραίες εκτελέσεις και βλέπει και τους Kick The Blue να το διασκεδάζουν επί σκηνής, οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να παίξουν μετά από αρκετό καιρό. Το billing της βραδιάς δεν αφήνει πολύ ώρα στη διάθεσή τους, αλλά προλαβαίνουμε να ακούσουμε μερικά ακόμα μεγαθήρια της blues/rock σκηνής, όπως ο Stevie Ray Vaughan με το Pride And Joy, ο Joe Cocker με το Unchain My Heart και ο Chris Rea με το Road To Hell. Λιτοί και απέριττοι στη σκηνή, αλλά με εμφανείς παικτικές δυνατότητες όπως ορίζει το είδος, οι Kick The Blue σίγουρα (θέλουμε και) θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Μαγαζάτορες της πόλης, τσεκάρετέ τους!
Στη συνέχεια το λόγο έχει μια μπάντα που είναι συνεπής σε διάφορες μουσικές εκδηλώσεις της Κομοτηνής και το έχουν κερδίσει με το σπαθί τους. Οι RiVO είχαν ξεκινήσει ως ένα εφηβικό rock σχήμα και πλέον έχουν φτάσει στην κυκλοφορία του πρώτου τους EP, με τραγούδια γραμμένα κατά τη διάρκεια των χρόνων ύπαρξης της μπάντας. Το σκοτάδι πέφτει, πιο γνώριμο σκηνικό για rock συναυλία, και η μπάντα ξεκινά όπως συνήθως στις τελευταίες εμφανίσεις με ένα instrumental κομμάτι, πριν μπει και η Βάγια στην εξίσωση, με το True Lover. Τα παιδιά το έχουν το κοινό τους με τον κόσμο να μαζεύεται πιο κοντά στη σκηνή του Θερινού θεάτρου της Κομοτηνής και τους RiVO να παίζουν το EP τους στο σύνολό του συν ένα ακόμα instrumental κομμάτι. Πολύ καλή εμφάνιση, με τη μπάντα να κάνει εμφανή την εμπειρία που κερδίζει με κάθε συναυλία της. Περνάνε αυτοί καλά, περνάμε κι εμείς καλά και η «Βεργίνα» ρέει άφθονη (τι φεστιβάλ ΜΠΥΡΑΣ και μουσικής θα ήταν αλλιώς…). Χαρακτηριστικό επίσης των RiVO η αντίθεση της εκδηλωτικής εμφάνισης της Βάγιας στο μικρόφωνο και του Γεράσιμου στο μπάσο, με την ηρεμία του Διονύση στην κιθάρα, ενώ ο Νίκος στα drums σαν να κρατιέται λίγο για να μην ξεφύγει με το «δίμποτο»…
RiVO setlist:
- Instrumental
- True Lover
- The Stand
- Self Destruction
- Instrumental
- Road To Pandora
- Meeting Of Minds
Τρίτοι στη σκηνή του θερινού θεάτρου ανεβαίνουν οι επίσης Κομοτηναίοι Vertigo. Μπάντα διασκευών κι αυτοί, αλλά σε διαφορετικό ύφος από τους Kick The Blue, καθώς οι επιλογές τους απλώνονται στον χώρο του rock, από τα 70’s και τα 80’s έως το alternative rock και το grunge. Πατέρας και γιος σε κιθάρα και φωνή, που πλαισιώνονται από ένα πολύ καλό rhythm section, πυκνώνουν τον κόσμο ακόμα περισσότερο μπροστά από τη σκηνή, με την έντονη σκηνική παρουσία του Φώτη στο μικρόφωνο να κεντρίζει το ενδιαφέρον. Παίζουν τραγούδια, όχι μόνο από διαφορετικά είδη, αλλά και σε διαφορετικά tempos, όπως για παράδειγμα εναλλαγές από το Black των Pearl Jam σε Alice In Chains με το Man In A Box και από κει στο Crazy Bitch των Buckcherry και το Rebel Yell του Billy Idol. Και AC/DC είχε το πρόγραμμα, με τον Φώτη στο Livewire να τείνει το μικρόφωνο στα άτομα που ήταν μπροστά από τη σκηνή, προκαλώντας ακόμα πιο έντονες αντιδράσεις. Η εμφάνισή τους φτάνει στο κλείσιμο με το Roadhouse Blues των Doors, εν μέσω επευφημιών, και αναμένουμε τους headliners 1000MODS…
… Οι οποίοι 1000MODS αναλαμβάνουν δράση, για πρώτη φορά στην πόλη της Κομοτηνής, με το 7 Flies από το πρώτο full-length album τους, Super Van Vacation. Ένα απλό «είμαστε οι 1000MODS» για το ξεκίνημα, αλλά έτσι κι αλλιώς μιλάνε καλύτερα με τη μουσική τους και τη σκηνική τους παρουσία. Ο Ντάνης σε μπάσο/φωνή είναι εκδηλωτικός από την αρχή, με τον Λάμπρο στα drums να είναι σε ήρεμη κατάσταση ακόμα… Γιάννης και Γιώργος στις κιθάρες και στα δύο άκρα της σκηνής μπορεί να μην χοροπηδάνε αλλά προκαλούν τέτοιες αντιδράσεις στο κοινό με τα riffs τους. Ο κόσμος έχει γεμίσει το χώρο μπροστά από τη σκηνή του θερινού θεάτρου και ζει έντονα την εμφάνιση των 1000MODS και απόλυτα δικαιολογημένα, μιας και όπως είπαμε είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται εδώ. Τραγούδια των 2 δίσκων τους (Super Van Vacation και Vultures) εναλλάσσονται, με τη μπάντα να φορτσάρει ακόμα περισσότερο και ο Λάμπρος να επιβεβαιώνει στο ακέραιο τη φήμη του ως «θεριού» στα drums! Μας γυρνάνε πίσω στο χρόνο, στο ξεκίνημά των 1000MODS και το EP Blank Reality του 2006, απ’όπου παίζουν το Desert Side Of Your Mind, αφιερωμένο στον Σάκη που τους στήριξε, όπως αναφέρει ο Ντάνης, από την πρώτη στιγμή, αλλά και την οικογένεια του κατ’ επέκταση. Εμφανής φυσικά η χαρά του Σάκη, που απολάμβανε κι αυτός τη συναυλία, ένα μέτρο δίπλα από μένα… Επιστροφή στο Super Van Vacation με Track Me και El Rollito, με τον Ντάνη να προλογίζει το τελευταίο ως ένα πολύ ωραίο τραγούδι που έχει για μας ο Γιάννης, δείχνοντάς τον όπως ξεκινά αυτός την χαρακτηριστική μελωδία του τραγουδιού. Ο κόσμος δείχνει το πόσο καλά περνάει με λίγο υπερβολικό τρόπο, με μερικά κουτάκια μπύρας να πετάγονται εδώ και κει και πάνω στη σκηνή, αλλά όλα είναι μέρος της απόλαυσης… Πάνω που έλεγα στον Σάκη ότι λείπει το Vidage, έρχεται και αυτό να πάρει τη θέση του, πριν φτάσουμε στο κλείσιμο της βραδιάς με το Super Van Vacation. Επικό τελείωμα μιας απολαυστικής βραδιάς, το αποκορύφωμα θεωρώ του 3ου Φεστιβάλ Μπύρας και Μουσικής και μακάρι να συνεχίσει να γίνεται για πολλά χρόνια ακόμη… Α, και να ξαναδούμε τους 1000MODS στην πόλη μας, τώρα που έγινε η αρχή, ειδικά με την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, όπως τα είπαμε με τον Λάμπρο σε μια μίνι συνέντευξη κατά τη διάρκεια του soundcheck, την οποία μπορείτε να βρείτε παρακάτω…
1000MODS setlist:
- 7 Flies
- Road To Burn
- Claws
- Navy In Alice
- Low
- Vultures
- Desert Side Of Your Mind
- Track Me
- El Rollito
- Vidage
- Super Van Vacation
Υ.Γ.: Σάκαρε ευχαριστώ πολύ για το κονέ!
Συνέντευξη με τον Λάμπρο (drums) των 1000MODS
Πασχάλης: Να σε καλωσορίσω στην Κομοτηνή Λάμπρο, μιας και εμφανίζεστε πρώτη φορά…
Λάμπρος: Πρώτη φορά που εμφανιζόμαστε αλλά και πρώτη φορά που επισκεπτόμαστε την Κομοτηνή γενικά!
Π: Αρκετά ενεργητική αυτό τον καιρό η μπάντα, καθώς χθες παίξατε στην Πάτρα και αύριο παίζετε στο Ναύπλιο…
Λ: Είχαμε σταματήσει για ένα διάστημα τις συναυλίες, από τον Μάρτιο γιατί βρισκόμαστε στην διαδικασία σύνθεσης του νέου μας δίσκου, αλλά τώρα το καλοκαίρι έχουμε αρκετές εμφανίσεις σε φεστιβάλ. Κάποια από αυτά ήταν κλεισμένα από πέρυσι ακόμα, κάποια είναι πιο πρόσφατα. Ίσως και να βοηθήσει αυτό το διάλλειμα από το στούντιο και να γυρίσουμε ανανεωμένοι για τα νέα τραγούδια!
Π: Σε τι στάδιο αλήθεια βρίσκεται ο νέος δίσκος?
Λ: Σε ένα ποσοστό θα έλεγε 90% έχει ολοκληρωθεί η σύνθεση των τραγουδιών και είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Κάποιες πινελιές απομένουν, σε εφέ ή σόλο, διάφορες μικρολεπτομέρειες…
Π: Να φανταστώ δεν θα βγάλουμε είδηση για τίτλους από τώρα…
Λ: Εεεε, δεν έχουμε κάτι που να μπορώ να πω ακόμα (γέλια)
Π: Πότε αναμένουμε την κυκλοφορία του?
Λ: Αν όλα πάνε καλά και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμά μας, τέλος Σεπτεμβρίου θα βγει.
Π: Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε κάποιο δείγμα απόψε (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε λίγο πριν τη συναυλία)?
Λ: Είπαμε να μην το κάνουμε, να ολοκληρώσουμε πρώτα τα τραγούδια και μετά να τα παρουσιάσουμε. Είχαμε παίξει ένα τραγούδι στην Αθήνα πρόσφατα, αλλά απ’ότι βλέπω εκείνη η δομή δεν θα είναι αυτή που θα μπει στον δίσκο, οπότε θεωρήσαμε καλύτερο να μην το επαναλάβουμε.
Π: 10 χρόνια ύπαρξης για τη μπάντα φέτος, με ξεκίνημα εκείνο το Blank Reality EP του 2006… Έχει μείνει έως τώρα το αρχικό πλάνο που είχατε στο μυαλό σας ότι θα ακολουθούσατε?
Λ: Σίγουρα όχι, καμία σχέση! Πάντα όμως, έτσι κι αλλιώς, κοιτάζαμε την πορεία μας βήμα βήμα. Μετά το EP ψάξαμε να κλείσουμε εμφανίσεις να δούμε την άποψη του κόσμου. Μετά και αφού είδαμε ότι το υλικό μας αρέσει στο κοινό και υπήρχε κινητικότητα στον χώρο, αποφασίσαμε να βγάλουμε το 7’’ και ούτω καθεξής… Βγήκε το ντεμπούτο, μετά ασχοληθήκαμε να βγούμε και σε Ευρωπαϊκή περιοδεία. Σίγουρα αυτό για παράδειγμα δεν υπήρχε στο μυαλό μας όταν ξεκινούσαμε. Ούτε και τώρα κοιτάμε πολύ μπροστά, απλώς τώρα τα πλάνα μας είναι πιο σοβαρά, καθώς οι υποχρεώσεις έχουν αυξηθεί, τόσο σε θέματα περιοδειών όσο και σε προθεσμίες.
Π: Και σε όλα αυτά τα χρόνια, έχετε κρατήσει το ίδιο line-up, πολύ σημαντικό και σπάνιο θα έλεγα…
Λ: Δεν μπορώ να φανταστώ τους 1000MODS με κάποια άλλη σύνθεση… είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν πάντα, σίγουρα με τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον καθένα ξεχωριστά. Προστριβές μπορεί να υπάρχουν βέβαια, μιας και μιλάμε ότι βρισκόμαστε τόσα χρόνια τα ίδια άτομα και στις περιοδείες, όπου κοιμόμαστε μαζί, ταξιδεύουμε μαζί, κάνουμε τις ετοιμασίες μας μαζί… γενικά όταν είσαι με τα ίδια άτομα 24 ώρες το 24ωρο, για 1 μήνα σε μια περιοδεία για παράδειγμα, λογικό είναι να υπάρχουν και προστριβές. Πρέπει να ανεχτούμε το ροχαλητό του άλλου (γέλια)! Γνωριζόμαστε όμως από παιδιά, πολύ πριν φτιάξουμε τη μπάντα, και αυτή η φιλία μας κρατά δεμένους.
Π: Υπήρχαν και κοινά ακούσματα τότε? Ή ακόμα και τώρα…
Λ: Στην αρχή μας ένωσε όλους το metal. Φυσικά όσο περνά ό καιρός διευρύνονται τα ακούσματα του καθενός, που ίσως να περνάνε και ως επιρροές στον καθένα όταν γράφουμε νέα μουσική. Εγώ για παράδειγμα αυτό τον καιρό ακούω περισσότερο post, όπως Russian Circles ή Isis, ακούω Tool – που επηρεάζει αυτό το άκουσμα και τον νέο δίσκο – και πάντα παρούσα είναι και η ψυχεδέλεια, είτε από τα 60’s και 70’s ή και πιο πρόσφατη…
Π: Μέχρι τώρα έχετε κάνει 4 Ευρωπαϊκές περιοδείες… θα ακολουθήσει τώρα 5η?
Λ: Ναι, αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου θα βγούμε στο εξωτερικό, με κλεισμένες εμφανίσεις. Έχουμε μπει σε μια εταιρία promotion, την Sound Of Liberation πρόσφατα και έχει κανονιστεί η περιοδεία. Τέλη Νοέμβρη – αρχές Δεκέμβρη θα ακολουθήσει και το Ελληνικό σκέλος της περιοδείας για την προώθηση του νέου δίσκου. Το κάναμε και για το Vultures σε ένα βαθμό, αλλά τώρα πραγματικά θέλουμε να παίξουμε σε όλη την Ελλάδα.
Π: Μιας και ανέφερες το Vultures, σε σχέση με αυτό, που κινείται ο νέος δίσκος?
Λ: Νομίζω περισσότερο τείνει προς το Super Van Vacation και λιγότερο στο Vultures, πιο αργοί ρυθμοί… Βέβαια το τελικό αποτέλεσμα ούτε κι εμείς δεν το έχουμε ακούσει ακόμα, οπότε δεν μπορώ να πω σε σιγουριά, αλλά βγαίνει ένα heavy feeling που υπάρχει στο ντεμπούτο μας με την σκοτεινή διάθεση του Vultures.
Π: Που οφείλεται κατά τη γνώμη σου η πολύ δυνατή σκηνή και το αφοσιωμένο κοινό του stoner στην Ελλάδα?
Λ: Μια μίξη πιστεύω των ικανοτήτων των Ελληνικών συγκροτημάτων με τη δυνατότητα που έχει ο κόσμος εδώ και μερικά χρόνια να βλέπει αξιόλογες μπάντες του εξωτερικού που κινούνται σε αυτό το χώρο. Δεν περιορίζονται πλέον σε 1-2 συναυλίες το χρόνο, αλλά και οι Ελληνικές μπάντες έχουν αποκτήσει μια καλή φήμη. Το βλέπουμε όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό, που μας αντιμετωπίζουν ως ισάξιους.
