Εμφανίζεσαι την Παρασκευή στη Ρουμανία σε φεστιβάλ, έχοντας πάει οδικώς. Ξεκινάς για Κομοτηνή, με ελάχιστη ξεκούραση και σου βγαίνουν και προβλήματα στο ταξίδι. Φτάνεις κουρασμένος και κατευθείαν ξεκινάς soundcheck… και παρόλα αυτά, κάνεις μια σπουδαία εμφάνιση με σούπερ διάθεση και επαγγελματισμό. Ε ναι ρε Need, είσαι μεγάλη μπάντα!
Το Grendel Metal Record Store και το Stage Live Komotini ένωσαν τις δυνάμεις τους για την εμφάνιση των Need στην Κομοτηνή, συνοδεία των ντόπιων Comfort In Silence – που δεν είναι για να μένουν περιορισμένοι πλέον στα εδάφη της Θράκης – δραττόμενοι της ευκαιρίας, αφού οι Αθηναίοι progsters έπαιζαν σε Ρουμανία και Θεσσαλονίκη. Η συναυλία ορίστηκε για την ενδιάμεση ημερομηνία 12/05, αν και στην πορεία βγήκε ένας αναπάντεχος αντίπαλος για την προσέλευση του κόσμου… ο ποδοσφαιρικός τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ! Γι αυτό και το αρχικό χρονοδιάγραμμα της συναυλίας επαναπροσδιορίστηκε για μισή ώρα αργότερα με ανακοίνωση , ώστε όσοι ήθελαν να μπορούσαν να προλάβουν και τα δύο…
Οι Comfort In Silence έχουν φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα στα πάτρια εδάφη, αλλά ακόμα κι έτσι η εξέλιξή τους είναι συνεχής, ειδικά μετά την προσθήκη εδώ και λίγο καιρό δεύτερου κιθαρίστα που εκτελεί και χρέη keyboard player με την ίδια ικανότητα. Έχοντας πρόσφατα κυκλοφορήσει και το πρώτο τους EP «In A Strange World», είχαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να το παρουσιάσουν και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους μπροστά στο κοινό των Need, αφού θα έπαιζαν μαζί τους και στην εμφάνιση των τελευταίων στην Θεσσαλονίκη (με την προσθήκη εκεί και των Mother Turtle). Το Stage Live Komotini μπορεί να είναι σχετικά μικρός σαν χώρος, αλλά η διαρρύθμισή του βοηθάει στην πραγματοποίηση τέτοιων συναυλιών. Αφού ολοκλήρωσαν το soundcheck τα παιδιά με την αμέριστη βοήθεια του ηχολήπτη των Need, Έκτορα, ξεκίνησαν αμέσως στην ώρα τους , με το instrumental prog rock/metal τους να ακούγεται ακόμα πιο άρτιο και ατμοσφαιρικά φορτισμένο, με την προσθήκη του Γιώργου δίπλα στον Διονύση όσον αφορά τις κιθάρες, αλλά και τα πλήκτρα του πρώτου. Νίκος και Γεράσιμος, σε drums και μπάσο αντίστοιχα, προσθέτουν πολύ όγκο στη μουσική τους, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει τη δουλειά που έχουν ρίξει για το συγκρότημα. Δεν χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη σκηνική παρουσία με την μουσική που υπηρετούν, αλλά μια χαρά έκαναν τον κόσμο από κάτω να ακολουθήσει τους ρυθμούς τους! Αρκετοί ήταν μάλιστα αυτοί που εμφανίστηκαν με τα t-shirts της μπάντας, άλλο ένα δείγμα της εκτίμησης που χαίρουν στην πόλη τους.
Μικρή ανάπαυλα στη συνέχεια, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές εξοπλισμού και να έρθουν οι Need στη σκηνή, οι οποίοι από το soundcheck ακόμα είχαν δείξει ότι δεν θα άφηναν την κούραση του ταξιδιού και τις αναπάντεχες αναποδιές που τους ανάγκασαν να φτάσουν 2 ώρες αργότερα από όσο υπολόγιζαν, να επηρεάσει την απόδοσή τους. Επαγγελματίες γαρ, αλλά και «μερακλήδες» στη μουσική τους… Ο Γιάννης από το μικρόφωνο θύμισε – ή έκανε γνωστό, ανάλογα με το αν κάποιος είχε παρευρεθεί τότε – στον κόσμο ότι πέρασαν 12 χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψή τους στην Κομοτηνή και υποσχέθηκε ότι δεν θα αργήσουν τόσο για την επόμενη φορά… Ξεκίνησε η εμφάνισή τους λοιπόν και παρά την μικρή σκηνή και την προαναφερθείσα κούραση, δεν σταμάτησε λεπτό να βρίσκεται σε κίνηση! Από την άλλη βέβαια δεν μπορούσε κάποιος να παραλείψει την παρουσία του Γιώργου στην κιθάρα, με τους μορφασμούς του – σαν να έκανε ασκήσεις προσώπου πριν από τις παραστάσεις που συμμετέχει! – και την σιωπηλή κυρίως αλλά εκφραστικότατη επαφή του με το κοινό. Αυτά όσον αφορά τη σκηνική τους παρουσία, ενώ η εκτελεστική τους ικανότητα στα απαιτητικά τους τραγούδια ήταν άψογη, με το rhythm section σε αρμονία, αλλά και τον πληκτρά τους να ξεδιπλώνει το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Το setlist τους βασίστηκε, όπως ήταν λογικό, στο περσινό «Hegaiamas» – έστω και χωρίς το Riverthane, ας είναι, δεν θα γκρινιάξω… – με την προσθήκη και παλαιότερων κομματιών, όπως τα Lifeknot, Mother Madness, Orvam, Lie Before You Sleep… Φτάνοντας προς το κλείσιμο, η προσφώνηση του Γιάννη για ένα τελευταίο τραγούδι ναι μεν ήταν αληθινή, αλλά η συναυλία φυσικά τελείωσε περίπου 20 λεπτά αργότερα, μιας και για το τελείωμα κράτησαν το ομώνυμο έπος του περσινού δίσκου.
Έφτασε λοιπόν το τέλος της εμφάνισής τους στην Κομοτηνή, με τους παρευρισκόμενους να έχουν απολαύσει μια από τις καλύτερες μπάντες που έχουμε στον χώρο του progressive, με επίπεδο ανώτερο από πολλές προβεβλημένες μπάντες του εξωτερικού. Χαρακτηριστική ατάκα που κράτησα από τη συναυλία ήταν ενός φίλου που, κατά τη διάρκεια της εμφάνισή τους και όσο βρισκόμουν στο χώρο του merch, ήρθε να πάρει τα άπαντα τους έχοντας εκστασιαστεί από τη μπάντα λέγοντας «τι παίζουν ρε οι τύποι!». Αυτό είναι το επίπεδο αρκετών συγκροτημάτων μας πλέον και ειδικά στον χώρο του progressive που γνωρίζει πραγματική άνθιση τα τελευταία χρόνια…
Μολαταύτα, ας γκρινιάξω και λίγο – όχι για τον ασήμαντο λόγο που ανέφερα πριν, ότι δεν έπαιξαν το Riverthane. Είναι κρίμα αυτή η ποιότητα των συγκροτημάτων που έρχονται στην πόλη μας να μην βρίσκει την ανταπόκριση που της αξίζει. Κάπου πρέπει να αφήσουμε στην άκρη, τόσο την μονοδιάστατη προσήλωσή μας σε ορισμένα μόνο παρακλάδια του metal ή του rock και να εκτιμάμε το σύνολο της μουσικής μου αγαπάμε, όσο και την «καναπεδική» υποστήριξη… Στην τελική, δεν έχει κανένα νόημα η αντίδραση στα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης ή στον καφέ, αν δεν υποστηρίξουμε έμπρακτα τέτοιες αξιέπαινες πράξεις… δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν 120-150-200 άτομα στη Θράκη που να ακολουθούν και να επικροτούν αυτή τη μουσική… Τέλος γκρίνιας…
