Παρασκευή 15/11/24 απολαύσαμε Wiegedood & KIVA στο Temple!
Μια ακόμα “σκοτεινή” βραδιά μας περίμενε στο Temple με το φωτογραφικό μου δίδυμο, Δέσποινα Σταματάκη. Φτάνοντας στον χώρο δεν είχε πολύ κόσμο αλλά όσο περνούσε η ώρα το μαγαζί γέμισε. Σαφώς πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι οι δυο μπάντες “τράβηξαν” το κοινό και γίναμε πολλοί εμείς που θέλαμε να ανακαλύψουμε το φως σε αυτό το μουσικά δύστροπο βράδυ Παρασκευής…
KIVA
Την συναυλία άνοιξαν οι KIVA οι οποίοι πατάνε περισσότερο σε post black/sludge metal ήχους. Σχηματίστηκαν το 2021 και το πρώτο τους album “An Elegy Οf Scars Αnd Past Reflections” κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος. Από την αρχή της εμφάνισής τους γίνεται αντιληπτή η σκοτεινή τους αισθητική… Ακόμα κι αν δεν έχεις ακούσει ούτε ένα τραγούδι τους. Ηχητικά μου θύμισαν κάτι από Amenra και Cult of Luna αλλά και με τέτοια ένταση ώστε να στοιχειώσουν ολόκληρο το Temple.
Ο frontman φαίνεται να ουρλιάζει αλλά αν τον παρατηρήσεις από μια άλλη γωνία βλέπεις κάποιον που τραγουδάει με πάθος!
Δεν είχε τύχει να τους δω live, παρόλο που έχω ακούσει τον δίσκο τους. Ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Στην εποχή της πληροφορίας και της υπερπροσφοράς μουσικών ακουσμάτων και ερεθισμάτων αν μια μπάντα μπορεί να σου τραβήξει την προσοχή, να σε βάλει σε έναν άλλο κόσμο και να σε κάνει να την παρακολουθήσεις τότε σίγουρα μιλάμε για επιτυχία. Κάτι αντίστοιχο λοιπόν συνέβη και την Παρασκευή το βράδυ, όση ώρα οι KIVA βρίσκονταν επί σκηνής! ΕΥΓΕ!
Wiegedood
Τι μπορείς να πάθεις όταν κάθεσαι σχεδόν πρώτη σειρά και ο ήχος είναι τόσο δυνατός που νιώθεις τις δονήσεις από τα τύμπανα και τα μπάσα και αισθάνεσαι ότι “τρέμουν” τα σωθικά σου;
Η σοκαριστικά σκοτεινή ατμόσφαιρα και η ανελέητη επίθεση των riffs σε παρασέρνει σε άλλους κόσμους… Εν προκειμένω σε μια αιματηρή επίθεση Orks στη Μέση Γη, χωρίς ξεκάθαρο νικητή και νικημένο!!
Αυτός ο τύπος, ο Gilles Demolder έχει κάνει τρελή πατέντα και μοιράζει το σήμα της κιθάρας του σε δύο ενισχυτές (κιθάρας / μπάσου) και παίζει με τέτοια τεχνική που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ακούς κανονικότατα μπάσο και το ψάχνεις.
Μπορεί να μην είπαν κουβέντα όση ώρα βρίσκονταν πάνω στη σκηνή, αλλά ήταν τόσο έντονη η παρουσία τους που δεν χρειαζόταν. Οι κραυγές του Levy Seynaev και η επιθετικότητα της μουσικής δημιούργησαν μια πνιγηρή ατμόσφαιρα. Έμοιαζε σαν αρπακτικό που ήθελε να σου σκίσει τη σάρκα με τα γαμψά νύχια της. Και κάπως έτσι ένοιωθα σαν τον Προμηθέα αλυσοδεμένη και δε μπορούσα να κουνηθώ από τη θέση μου.
Πόσο υπέροχο συναίσθημα να νιώθεις τις νότες και τις δονήσεις της μουσικής να σε διαπερνούν. Να δημιουργούν εικόνες και συναισθήματα.
Πόσο περίεργο είναι όλα αυτά να τα βιώνεις σε μια black metal συναυλία;
Προσωπικά η εμπειρία των Wiegedood θα μείνει στην μνήμη μου ως ένα φωτεινό σημείο αναφοράς παρόλο που ήταν πνιγμένη στο σκοτάδι. Οι Βέλγοι μας είχαν ήδη εξιτάρει με το album τους “There’s Always Blood at the End of the Road” και μετά από αυτή την εμφάνισή τους τους βάλαμε στο βάθρο περιμένοντας με ακόμα μεγαλύτερη ανυπομονησία καινούργιο υλικό τους.
Credits
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την Como Estas Events για την πρόσκληση σε αυτό το μοναδικό θέαμα. Ευχαριστώ πολύ και την Δέσποινα για την υπομονή της και τις υπέροχες φωτογραφίες της.
