Και επειδή ξέρουμε, πως αν είναι να πας για live βραδιά στο Fuzz, τότε ή καλύτερα να ξεκινήσεις νωρίς για να παρκάρεις ή να πάρεις την συγκοινωνία. Εμείς πάλι φροντίσαμε αυτήν την φορά, να ξεκινήσουμε νωρίτερα για να παρκάρουμε νωρίτερα (όπως λέει και ένα λαϊκό άσμα).
Οι πόρτες άνοιξαν όπως ακριβώς είχε ορισθεί και στο πρόγραμμα,. Ο κόσμος τόσος όσος χρειαζόταν για το πρώτο μισάωρο, αν και δεν σας κρύβω ότι στα μέσα του opening act, ο χώρος είχε ήδη γεμίσει.
Με ηλικίες κάθε λογής, με τυπάκια διαφόρων ειδών και με διάθεση να θυμίζει την αναμονή του παρελθόντος, περιμέναμε για το άκουσμα των Moan, μια μπάντα που είχαμε την τιμή να ακούσουμε και να θαυμάσουμε, στο άνοιγμα των James.
Το ιδανικό αξεσουάρ στο κεφάλι της Μαρίας Όλγας, αυτά δηλαδή τα χαρακτηριστικά αυτάκια από αρκουδίσια ή γατίσια, ήταν και εκείνο που για μένα προσωπικά, όρισε ταυτότητα της.
Όπως είπα και λίγο πριν, είχα την τιμή να τους ακούσω και να τους μάθω, στο άνοιγμα που έκαναν το καλοκαίρι που μας έφυγε, για τους μοναδικούς James. Μια φωνή που γαργαλούσε τα αυτιά σου, και ένα νάζι που ανατρίχιαζε το πετσί σου, ήταν και αυτό που “ κάτι, κάτι” μας θύμιζε από εκείνη την φορά.
Αυτό που μου αρέσει στην συγκεκριμένη μπάντα, είναι το δέσιμο που έχουν, κάτι που φαίνεται καθαρά επάνω στην σκηνή. Με κομμάτια, που μας φάνηκαν λίγα, γιατί πραγματικά τους θέλαμε λίγο παραπάνω να μας ζεστάνουν, αποχώρησαν μέσα από χειροκροτήματα και με έναν ρυθμό να θυμίζει jazz και rock n’ roll.
Για την συνέχεια, εκείνοι που μεγάλωσαν και έπλασαν γενιές, οι The Strangles.
Αν και υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση, κάτι που συμπληρώνει ο σωστός εξαερισμός του μαγαζιού όμως, έφερε το ξεκίνημα της βραδιάς, να γίνεται μέση και συνέχεια για τους επόμενους.
Τι να πρωτοπείς για τους άνδρες με τα μαύρα, που πραγματικά ξεσήκωσαν το Αθηναϊκό κοινό και δεν μιλώ μονάχα για τους μεγάλους φαν που έχουν.
Με τραγούδια όπως το Golden Brown” “Peaches” “Walk On By” “All Day and All of the Night”, “No More Heroes” και άλλα που καθόρισαν αλλά και ανέβασαν ψιλά τον πήχη για την μουσική τους καριέρα.
Μοναδικοί επάνω στην σκηνή, καθώς μπόρεσαν όχι μόνο να κρατήσουν μια πολύ καλή επαφή με το κοινό, αλλά και να το ξεσηκώσουν με τα μοναδικά φωνητικά του τραγουδιστή.
Γιομάτοι διάθεση, δυναμική και μια βαλίτσα νέα και παλιά τραγούδια, άφησαν το δικό τους στίγμα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
