Είσαι οπαδός του doom/death και μια μπάντα του χώρου έχει βγάλει ένα δίσκο πολύ ωραίο… με τα τραχιά φωνητικά, τα doom περάσματα, τις μελωδικές στιγμές, όπως ταιριάζει στο ιδίωμα. Αυτή η μπάντα μάλιστα έρχεται στη χώρα σου για συναυλίες, μια ευκαιρία που δεν την αφήνεις να περάσει φυσικά. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, τυχαίνει το album να είναι το “The Plague Within”, η μπάντα να είναι οι Paradise Lost και να έχουν και μια καριέρα 25+ χρόνων γεμάτη επιτυχίες, με δίσκους ορόσημα όπως τα “Draconian Times”, “Gothic”, “Icon”. Αξιολογότατες ασφαλώς και οι δουλειές τους μετά την παρένθεση με το πέρασμα τους από τον πιο μοντέρνο/ηλεκτρονικό ήχο, με δίσκους όπως οι “In Requiem”, “Faith Divides Us, Death Unites Us”, “Tragic Idol” που τους επανέφεραν σε πιο γνώριμο ύφος. Η παρακολούθηση της συναυλίας θεωρείται έως και εκ των ων ουκ άνευ…
Το συναυλιακό πακέτο ήταν ακόμα πιο ελκυστικό με την προσθήκη των Θεσσαλονικέων Vain Velocity, που είχαν και αυτοί νέα κυκλοφορία να παρουσιάσουν, με το φετινό “Bloodlines” EP να είναι η φρέσκια δουλειά τους. Αναφορικά με την καριέρα τους, ο χρόνος που θα μπορούσαν να παίξουν είναι περισσότερος από τα 40 λεπτά που όριζε το χρονοδιάγραμμα, καθώς έχουν και 2 full length δίσκους, “Synergies” και “Emerge & See”. Και δεν θα μας χαλούσε καθόλου κρίνοντας, τόσο προγενέστερα της συναυλίας με την ακρόαση των τραγουδιών, όσο και κατά τη διάρκεια με την εκτέλεσή τους! Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…
Με την συναυλία να γίνεται στο Principal Club Theater και την ώρα που θα άνοιγαν οι πόρτες ορισμένη για τις 20:30, βρίσκομαι 5 λεπτά αργότερα στο χώρο, με τον κόσμο να είναι ήδη στην ουρά. Μπαίνοντας μέσα έχω στο μυαλό μου να μην κάνω το ίδιο λάθος όπως στους Opeth όπου άφησε την επίσκεψη στο merchandise section για μετά τη συναυλία, αλλά και πάλι ατύχησα. Έχουν φέρει ελάχιστες μπλούζες με τις περισσότερες να έχουν φύγει ήδη από τους προηγούμενους. Οπότε ανεβαίνω και παίρνω τη θέση μου, με τον κόσμο να έχει ήδη πιάσει τα stands και τα bars, και τους υπόλοιπους που έρχονται να μαζεύονται στο κέντρο.
Το χρονοδιάγραμμα τηρείται στο έπακρο, αφού οι Vain Velocity ανεβαίνουν στη σκηνή στις 21:05, ξεκινώντας το πρόγραμμά τους. Από το πρώτο τραγούδι – το “Bloodlines” από το νέο τους EP – έχουν γεμάτο ήχο με έντονο το μπάσο που έτσι κι αλλιώς κατέχει κραταιά θέση στη μουσική τους. Δυναμική παρουσία από την αρχή για τη μπάντα με το alternative ύφος στο προσκήνιο, αλλά και μια progressive αισθητική τύπου Tool, όπως και κάποια post στοιχεία. Ένα πολύ ενδιαφέρον κράμα που παρουσιάζεται και με άλλα τραγούδια του νέου EP, όπως το “Mannequin” ή το “You’re Safe Now”, πριν περάσουν και σε παλαιότερο υλικό τους, όπως το “Lanthanum” ή το “WhoreMoans”. Ο τραγουδιστής τους αλλάζει με ευκολία μεταξύ καθαρών και σκληρών φωνητικών, ανεβάζοντας την ένταση και στον κόσμο που έχει αρχίσει να πληθαίνει. Πριν το “WhoreMoans”, βέβαια, αποπειράται να ξεσηκώσει περισσότερο τον κόσμο με αναφορά στους Paradise Lost που θα ακολουθήσουν, με τις αντιδράσεις να είναι κάπως χλιαρές. Come on people, σε συναυλία είστε, εκδηλωθείτε λίγο περισσότερο! (αυτό είναι δικό μου σχόλιο, δεν ανέφερε κάτι τέτοιο η μπάντα φυσικά!). Όπως και να έχει, οι Vain Velocity κλείνουν με το “Vinegar” και κερδίζουν το χειροκρότημα του κόσμου με την πολύ ωραία εμφάνισή τους και προσωπικά με κάνουν να λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να τους δω σε καθαρά δική τους συναυλία στις 28 του μήνα στο Silver Dollar! Τελειώνουν στην ώρα τους, 21:40, και πλέον αναμένουμε τους Paradise Lost…
Οι οποίοι βγαίνουν στη σκηνή περίπου στις 22:10, χωρίς φυσικά τον Adrian Erlandsson στα τύμπανα όπως ξέραμε αφού ο Waltteri Väyrynen τον αντικαθιστά σε όλη την περιοδεία, αλλά και με το Principal να μην έχει γεμίσει. Περίμενα να γίνεται το αδιαχώρητο αλλά τελικά ήμαστε υπερβολικά άνετα… Όπως και να έχει, το ξεκίνημα είναι φυσικά με το νέο δίσκο και μάλιστα με ένα από τα singles που είχαν βγει από το “The Plague Within”, “No Hope In Sight”. Σίγουρα συναυλιακό τραγούδι, για να ζεσταθεί το κοινό, με τον ήχο να έχει λίγο ανισορροπία ως προς τα μπάσα, αλλά η μπάντα να φαίνεται ορεξάτη. Ο Holmes έχει διάθεση και για λίγο βρετανικό χιούμορ, όπως σχολιάζει πριν να παίξουν το τρίτο τραγούδι τους, “The Painless”, καθώς αναφέρει ότι μάλλον ξέρουμε ποιο κομμάτι από το “Gothic” ακολουθεί, μιας και μπορεί κάποιος να βρει εύκολα τα setlists στο internet. Νέα και παλιά τραγούδια εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους, με το “Erased” να είναι το πρώτο τραγούδι όπου το κοινό κάνει πραγματικά αισθητή την παρουσία του. Οι επιλογές της μπάντα απλώνονται σε ένα μεγάλο μέρος της καριέρας τους, με απουσίες όπως από το ντεμπούτο τους ή το “Host”, αλλά και από το “Tragic Idol” που με εξέπληξε. Από το νέο δίσκο πάντως παίζουν τραγούδια για κάθε γούστο, όπως το τραχύ “Flesh From Bone” αλλά και το αργόσυρτο “Beneath Broken Earth”, κομμάτια στα οποία ο Holmes επιδεικνύει την ικανότητα του να γρυλίζει ακόμα… Επιστροφή στη συνέχεια στο μακρινό 1992, όταν ο Holmes ήταν ακόμα στα happy 20’s του όπως αυτοσαρκάστηκε, για το all-time classic και αγαπημένο του κοινού όπως φαίνεται τραγούδι τους “As I Die”, το οποίο χαρακτήρισε «uplifting song»! Με το “Requiem” κλείνει το πρώτο μέρος της συναυλίας και αποχωρούν από τη σκηνή οι Paradise Lost αλλά, όπως και οι ίδιοι σχολίασαν στο ξεκίνημα, ξέρουμε ότι έχει και συνέχεια…
Επιστρέφουν λοιπόν μετά από λίγο, και αφού το κοινό τους επιβραβεύει με ρυθμική αναφώνηση του ονόματός τους, ξεκινούν και πάλι με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του νέου δίσκου – κατά την ταπεινή μου άποψη. Επιβλητική χρήση καπνού και φωτισμού για το “Return To The Sun” με τα χέρια να σηκώνονται ψηλά από το κοινό… και εκτός από τα χέρια να σηκώνεται και αρκετός καπνός και από τσιγάρα, κάτι που σχολίασε ο Holmes, ζητώντας πριν το επόμενο τραγούδι “Faith Divides Us, Death Unites Us” να μην καπνίσει ο κόσμος για το υπόλοιπο της συναυλίας. Ακόμα ένα τραγούδι από το νέο δίσκο για τη συνέχεια, “An Eternity Of Lies”, και ο κόσμος δείχνει την ευχαρίστησή του, με τον Holmes να ανταποδίδει τις ευχαριστίες: «Θα ήθελα να σας πω ‘God bless you’, αλλά δεν πιστεύω στις ευλογίες… καταλαβαίνετε τι εννοώ!». Επειδή έπεσαν πολύ οι ρυθμοί όμως, επιστρέφουμε σε πιο γρήγορα τραγούδια με ακόμα ένα fan favorite όπως αποδεικνύεται, το “Say Just Words”, όπου ο κόσμος τραγουδάει μαζί με τη μπάντα. Τελειώνει το τραγούδι και οι Paradise Lost αποχωρούν, φαίνεται όμως ότι θα επιστρέψουν με λίγη ώθηση από το κοινό (αλλά και από την γνώση που προσέφερε η τεχνολογία, όπως σχολιάστηκε και πιο πριν…). Οι ιαχές του κόσμου επιστρέφουν – αν και πάλι θα μπορούσαν να είναι πιο εκδηλωτικές, σε metal συναυλία είμαστε! – και λίγο μετά επιστρέφει και οι μπάντα για το κλείσιμο, με το “The Last Time” όπου στο chorus εναλλάσσεται η φωνή του Holmes με του κοινού. Έτσι τελειώνει η εμφάνιση των Paradise Lost μετά από ένα setlist 17 τραγουδιών…
Η συναυλία ήταν αρκετά χορταστική, με ένα ωραιότατο άνοιγμα από τους Vain Velocity και ένα εκτεταμένο setlist από τους Paradise Lost. Σίγουρα αν μας ρωτούσαν θα θέλαμε να παίξουν κι άλλο, με τη δισκογραφία που έχουν και ανάλογα με τις προσωπικές προτιμήσεις του καθενός. Αν και κρίνοντας με βάση τις μέσες αντιδράσεις του κόσμου, μπορεί και να μην απαντούσαμε αν μας ρωτούσαν… Σαν να έχει χάσει κάπως τη σπιρτάδα και την φλόγα ο κόσμος, καιρός να ξαναγίνουμε από τα καλύτερα κοινά για να εμφανίζονται τα συγκροτήματα!
Paradise Lost setlist:
- No Hope In Sight
- Widow
- The Painless
- Terminal
- Erased
- Praise Lamented Shade
- Victim Of The Past
- Enchantment
- Flesh From Bone
- Beneath Broken Earth
- As I Die
- Requiem
- Return To The Sun
- Faith Divides Us – Death Unites Us
- An Eternity Of Lies
- Say Just Words
- The Last Time
