Είχαμε την χαρά και την τιμή να βρεθούμε στην πρώτη ημέρα του “Led Zeppelin Symphonic orchestra” concert, την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2021, μια συναυλία που είχε ήδη πάρει αναβολή λόγω της πανδημίας, πριν ένα χρόνο.
Το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, κατάμεστο για τα σημερινά δεδομένα και ένας κόκκινος ουρανός έπαιζε με τις φοβίες μας. Μπορεί κάποιοι να μετράνε 135 μέρες Αυγούστου, αλλά ένα φουτεράκι ή μια ζακετούλα όπως λέει και η μαμά, χρειαζόταν. Σύντομα θα ξεκινούσε το μεγάλο αφιέρωμα για τους Led Zeppelin, ένα ταξίδι 50 χρόνων.
Όλα στην ώρα τους: φώτα, κάμερα, πάμε!
Ας ξεκινήσουμε
Για αρχή να σας συστήσω τις τρεις μεγάλες φωνές όπως αυτή του Peter Eldridge, γνωστός στο αθηναϊκό κοινό από το «Queen Symphonic», του Jesse Smith, frontman των Cauterize, και της Mollie Marriott. Στο πλευρό τους ήταν η Φιλαρμονική Ορχήστρα Αθηνών, υπό την μαεστρία του Richard Sidwell, που κατάφερε να μας καθηλώσει, όπως και να δώσει δύναμη στο μπάντα που άφηνε σόλο κιθαριστικές μελωδίες.
Τρεις μεγάλες φωνές
Όπως αναφέραμε παραπάνω λοιπόν, δυο ανδρικές και μια γυναικεία φωνή, όλες εξαιρετικές στο είδος τους, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Ας τα δούμε αναλυτικά:
Ο Peter Eldridge, για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν τον έχουν ακούσει από κοντά. να πούμε πως έχει μια εξαιρετική και αυτό που λέμε ΡΟΚ φωνή. Έδινε παλμό σε κάθε κομμάτι, όπως και η παρουσία του επί σκηνής. Δεν έχει σημασία αν από πίσω υπήρχε φιλαρμονική, ο άνθρωπος είναι από μόνος του one man show. Ήταν ο πρώτος που πήρε τη σκυτάλη για να μας συστήσει αργότερα τον Jesse Smith. Αν συγκρίνουμε, ο Peter έχει πιο βαρύ μέταλλο από τον Jesse και αυτό έκανε την διαφορά. Ήταν σαν να ακούς δυο κλασικές ροκ (συγνώμη που επαναλαμβάνομαι) φωνές, άλλης χρονιάς και ύφους.
Jesse Smith: Έχει μια όμορφη ιδιαιτερότητα στη φωνή του, ίσως για αυτό και ο κόσμος που τον ακούει ή τον έχει ακούσει, τον έχει χαρακτηρίσει ως τον δεύτερο Robert Plant. Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, ηταν ο κεντρικός τραγουδιστής των CAUTERIZE, από τον Καναδά. Ερμηνείες κυρίως σε τραγούδια των Who και των Led Zeppelin (τυχαίο;).
Mollie Marriott: Τι να πούμε για αυτήν την φωνή; Που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει στίχο και τα σφυρίγματα έπεφταν βροχή όπως και τα χειροκροτήματα. Είναι το νεότερο μέλος της ομάδας αυτής και ίσως κάτι που την έκανε να κερδίσει επάξια, ήταν όταν το 2016 μοιράστηκε τη σκηνή με τον Robert Plant. Αυτό όμως είναι ίσως το λιγότερο, αφού έχει μια πλούσια βιογραφία και δισκογραφία.
Κόρη του Steve Marriott, ένα κρυφό ταλέντο που αναπτύχθηκε στα 12 της χρόνια. Μια φωνή που αν και ειδικεύεται σε πιο pop/ rock μουσικές, θεωρώ πως τα blues, είναι και εκείνα που της ταιριάζουν περισσότερο. Είναι που θα ανατριχιάσεις νομίζω και η συγκεκριμένη, εκείνο το βράδυ το κατάφερε μια χαρά.
Η σειρά των καλλιτεχνών ήταν εναλλάξ, με την σειρά που προαναφέρθηκαν, κάτι που θα το δείτε και στο setlist.
Από μικρές blues μπαλάντες σε μεγάλες ηλεκτρισμένες ερμηνείες όπως Whole Lotta Love, Black Dog, Kashmir, Rock & Roll, Dazed & Confused, That’s the way, Stairway To Heaven, Going to California κ.α.
Χρειάστηκε να γίνει ένα μικρό break, όταν ο Jesse Smith ξεκίνησε να κουρδίζει την κλασική του κιθάρα, για την εισαγωγή του Going to California -ένα dueto με την Mollie Marriott– αλλά ο ήχος δεν μας έκανε την χάρη. Φυσικά δεν υπήρχε λόγος να πτοηθεί κανείς και έτσι το κοινό άρχισε να ξεσπά σε χειροκροτήματα. Κυρίως για να πάρει το άγχος της Mollie που πάλευε να σώσει την κατάσταση.
*Έτσι για να το πω… “έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τα setlist”!
Ρώτα βρε άνθρωπε πρώτα. Πως βουτάς το ξερό σου ενώ φωτογραφίζω; (Συγνώμη αλλά έπρεπε να το πω).
Υ.γ. Ζητάμε συγνώμη για το φωτογραφικό υλικό. Απαγορευόταν η χρήση φωτογραφικής μηχανής και όλες είναι με κινητό τηλέφωνο.
