Ένα ακουστικό – κατά τα λεγόμενα – live, με την Patti Smith να ξεσηκώνει το κοινό της.
Το βράδυ της Κυριακής, τη δεύτερη μέρα της εμφάνισης της Patti Smith στην Ελλάδα, ήμασταν προσκεκλημένοι σε μια ξεχωριστή συναυλία για καθήμενους στο Piraeus 117 Academy. Ζεστό κλίμα, ξεκούραστο και φυσικά είναι ιδιαίτερο να μπαίνεις σε ένα χώρο κατ’ εξοχήν συναυλιακό και να είναι στημένος με καρέκλες.
Η πιο ροκ – πανκ ιέρεια της μουσικής, είχε έρθει να ξυπνήσει κάθε ανάμνηση στο μέσης ηλικίας κοινό της και να δώσει μια νέα ελπίδα στους νεότερους μέσα από τα τραγούδια της. Είναι γνωστό άλλωστε πως τα τραγούδια της μεταδίδουν ένα ηχηρό μήνυμα κάθε φορά.
Η βραδιά ξεκινάει με την Patti Smith να ερμηνεύει το “Frederick”, που δεν είχε ακουστεί το προηγούμενο βράδυ, και συνέχισε με τα “Redondo Beach” και “Dancing Barefoot”. Όπως άλλωστε ήταν προγραμματισμένο, δεν έλειψαν και οι μικρές ιστορίες πριν από τραγούδια της όπως το “Ghost Dance”, ένα τραγούδι που αφορά τους Ινδιάνους Hopi και γράφτηκε το 1978 από την ίδια και τον Lenny Kaye.
Στη συνέχεια, ένα τραγούδι που θυμίζει πως υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το χρυσό, το “My Blakean Year”, και ένα τραγούδι αφιέρωμα στην Amy Winehouse, το “This Is the Girl”. Καθηλωτική και η ερμηνεία της στο “When Doves Cry”, του Prince, που λόγω των πρόσφατων γεγονότων, υπήρχε μια πιο ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Λίγο πριν αλλάξει το σκηνικό ακούμε το “Summer Cannibals” και την ίδια να αυτοσαρκάζεται μόλις ένας θαυμαστής πλησιάζει τη σκηνή να τραβήξει φωτογραφία, χαρακτηρίζοντας τον εαυτό της πιο πολύ ως πυρηνικό φυσικό παρά ως μοντέλο.
“Beneath the Southern Cross” ακολούθησε με την ίδια να έχει πάρει και την κιθάρα στα χέρια της και το “καθιερωμένο” medley από Velvet Undergound όπου και αναλαμβάνει χρέη frontman ο Lenny Kaye και η Patti πηγαίνει στα backstage. Η συνέχεια έχει “Rock & Roll” και “I Am Waiting for the Man” μέχρι που ξαναεμφανίζεται στη σκηνή η Patti Smith και ξεσηκώνει το κοινό υπό το άκουσμα του “White Light/White Heat”. Ο κόσμος είχε ήδη σηκωθεί και «κολλήσει» μπροστά στη σκηνή.
Σε μια κατάσταση απόλυτης αποθέωσης η 69χρονη Patti Smith αφιερώνει το “Pissing in a River” στην Ελλάδα και το προσωπικό μου αγαπημένο “Because the Night”. Ακολουθεί το “Gloria”, εξίσου μεγάλη επιτυχία της και το “Banga” που κατά τη διάρκεια του σήκωσε έναν θαυμαστή στη σκηνή – με την προϋπόθεση ότι γνωρίζει κιθάρα – και έκανε το όνειρο του πραγματικότητα κάνοντας τον special guest της βραδιάς.
Το τέλος δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το ανατριχιαστικό “People Have the Power” και τις τελευταίες κουβέντες της πριν κατεβεί από τη σκηνή που ήταν “don’t forget it, use your voice”.
Φεύγοντας, συνειδητοποιείς, ωριμάζεις, σκέφτεσαι, εσύ μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο;
