Home Ανταποκρίσεις Συναυλίες Live report: Daniel Cavanagh w/ The Delay, Έλενα Μαλάμου Live @...

Live report: Daniel Cavanagh w/ The Delay, Έλενα Μαλάμου Live @ Bullet

99
0
Φωτογραφίες: Ραφαήλ Αρετάκης

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι Anathema επισκέπτονται την χώρα μας είτε σαν μπάντα είτε σαν μεμονωμένα μέλη. Όπως γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο, ο αγαπημένος Danny ή Daniel Cavanagh, η φωνή και ο ιδρυτής τους, μας υποδέχθηκε στην σκηνή του Bullet στην Λ. Αλεξάνδρας, για ένα ακουστικό live. Αν και έχει παίξει στις περισσότερες μουσικές σκηνές, από μικρές έως μεγάλες, αυτήν την φορά συνέχισε από εκεί που έμεινε και πέρυσι, τον γνωστό χώρο του Bullet ή αλλιώς Bat City.

Οι πόρτες άνοιξαν στις 20:00, όπου και άρχισε να μαζεύεται ο κόσμος. Δεν μπορείς να πεις ότι ήταν αρκετός, για τα δεδομένα της μπάντας, ήταν όμως αρκετός για τον χώρο και για το Secret concert που κάνει κάθε φορά.

RAP_6799

Αυτήν την φορά, στην παρέα του είχε την Έλενα Μαλάμου, που όπως μας πληροφόρησε η ίδια, γνωρίζονται με τον Danny από το 2009. Η γνωριμία έγινε σε μια από τις συναυλίες τους στην Αθήνα, όπου διστακτικά η τότε 18νη Έλενα, πήρε την κιθάρα και τους αφιέρωσε ένα τραγούδι. η πρόσκληση για συνεργαία δεν άργησε να έρθει, κάτι που έγινε την επόμενη ημέρα ξεκινώντας για το live τη; Θεσσαλονίκης.  Αυτό ήταν και κάτι που τόνιζε συνέχεια, το πόσο μεγαλόψυχοι είναι σαν μουσικοί και το πόσο θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν. Κάτι που είχαν κάτι και παλαιότερα σε έναν διαγωνισμό τους, σχετικά με το cover album και όχι μόνο.
Σε folk μονοπάτια η Έλενα υιοθέτησε τραγούδια όπως 
Road Trippin, Diamonds and Rust, Dust in the Wind The Sound of Silence, μαζί με την μεταλλική φωνή της. Χαλαρή, ταπεινή και χαμογελαστή, έκανε ένα πολύ όμορφο άνοιγμα.

RAP_6876

Για την συνέχεια έχουμε τους The Delay. Δεν είναι καθόλου μικρό το βιογραφικό τους και ουκ ολίγες οι συνεργασίες τους

Με δικά τους κομμάτια όπως τα : Perfect Lie, Framed, No Fault on Me, αλλά και με διασκευές όπως: Stevie, Personal Jesus, Blackfield, Looking for a Girl with a Washing Machine , Come Together, Maybe Tomorrow, Standing Next to Me κ.α ήρθαν για να γεμίσουν μια ώρα στο πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι πως δεν θεωρώ ότι ταίριαζαν τόσο στο ύφος του Daniel, αλλά αυτό είναι κάτι που ισορροπεί με την σκηνική τους παρουσία, καθώς ήταν αρκετά δυναμική.

Και εκεί που είναι σκοτεινά και περιμένεις να ανέβει στην σκηνή ο Daniel Cavanagh, τον βλέπεις να συνομιλεί και να φωτογραφίζεται έξω από τον χώρο με θαυμαστή σε αναπηρικό αμαξίδιο. Κάτι τέτοιος στιγμές τις θαυμάζεις και βάζεις στην άκρη την ανυπομονησία σου. Αυτό που μου αρέσει σε κάποιους καλλιτέχνες, είναι η επαφή και η άνεση που μπορούν να νιώσουν με το κοινό τους, αφήνοντας τους όχι μόνο να απολαύσουν την στιγμή αλλά και να βιώσουν την αληθινή επαφή, όσο και αν κρατά.

Με ελαφρώς παραπανίσια κιλά, με μαλλί μακρύτερο από άλλες χρονιές και με διάθεση καλή, ξεκινά να γρατζουνά τις πρώτες νότες στην κιθάρα, για να μας τραγουδήσει με το Wish You Were Here από το αγαπημένο συγκρότημα των Pink Floyd.  Με αρκετές διασκευές αλλά και με αγαπημένα τραγούδια των Anathema από όλους τους δίσκους τους όπως: Fragile Dreams, Deep, Temporary Peace, Ariel, Inner Silence, One Last Goodbye, Are You There και The Exorcist.

RAP_6917

Ποιος θα περίμενε να ακούσει Iron Maiden και Wasted Years ή Depeche Mode και Enjoy the Silence; Και όμως είναι κάτι που κάνει τον τελευταίο καιρό και καλά κάνει.
Αν δεν κάνω λάθος ένα από τα τραγούδια που αφιέρωσε στους πρόσφυγες και στο ταξίδι που κάνουν ανάμεσα στον πόλεμο, ήταν και το One Last Goodbye από το άλμπουμ Judgement και έτος 1999. Εμφανώς ευαισθητοποιημένος, ακόμα και για τα θύματα του Παρισιού και γενικότερα της εικόνας του πολέμου.

Ευχαρίστησε αρκετές φορές το κοινό του για την συμμετοχή που είχε, καθώς και για το πόσο μας συμμεριζόταν σχετικά με το θέμα της κρίσης και για τα όσα περνά η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και κυρίως τους τελευταίους μήνες.