Μετά απο 2 αποτυχημένες προσπάθειες να δω τους Arch Enemy στις προηγούμενες επισκέψεις τους στην Σαλονίκη, 3η και φαρμακερή και τους πέτυχα…
Κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί πραγματικά αυτό που είδα την Παρασκευή στο Principal live stage με έκανε να αποδεχτώ ολοκληρωτικά αυτό που λέω ανοιχτά εδώ και αρκετά χρόνια: οι Arch Enemy συγκαταλέγονται απλά ανάμεσα στις μεγαλύτερες metal bands. Μην έχοντας μέτρο σύγκρισης με τα προηγούμενα shows της μπάντας λοιπόν, έφτασα στο Principal με αρκετό ενδιαφέρον, αλλά ανυποψίαστος για την συνέχεια…
Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα οτι το support συγκρότημα που ανέλαβε να αρχίσει να “κουνάει” τους παρευρισκόμενους (περί τους 600…) είναι στην ουσία μια all-star metal μπάντα αποτελούμενη απο local heroes…! Οι BlackDrawn μας παρουσίασαν δείγμα απο την δουλειά τους, συνθέσεις οι οποίες ήταν πραγματικά υπερ-άρτια “στημένες” και παιγμένες, , παραπέμποντας αρκετά σε Soilwork και Σουηδική σκηνή γενικότερα, φιλτραρισμένες όμως απο το δικό τους προσωπικό στυλ, με το ταλέντο και την τεχνική εμφανέστατα, κάνοντας το αποτέλεσμα κάτι παραπάνω απο άψογο. Δικαιολογημένο επίσης και το θερμό χειροκρότημα που εισέπραξαν καθώς μας καληνυχτούσαν και μας εύχονταν καλή συνέχεια για το υπόλοιπο της βραδιάς.
BlackDrawn playlist:
– Breathin
– Sound of bleeding
– Eradication theme
– Embracing darkness
– Scavengers
– Undiminished
– 1000 miles below
– Intrinsic
Το ρολόι μου δείχνει ΑΚΡΙΒΩΣ 22:30 όταν τα φώτα χαμηλώνουν και το Khaos Overture γεμίζει τον χώρο. Οι Arch Enemy καταλαμβάνουν το stage του Principal και απο το πρώτο δευτερόλεπτο καταλαβαίνει κάποιος οτι αυτοί οι τύποι είναι αληθινά πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν, δικαιολογώντας πλήρως τον όρο “metal superband”…
Ο ήχος “σκοτώνει”, τύμπανα και μπάσο παίζουν λες και είναι σιαμαίοι, ενώ η προσθήκη του Jeff Loomis δίνει πλέον στην μπάντα ενα αβαντάζ αξιοζήλευτο… Τίποτα λιγότερο απο αυτό που άξιζε δίπλα του ο κύριος Amott, συνθέτοντας έτσι απλά ένα απο τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα.
Η παρουσία της Alissa στην σκηνή είναι τουλάχιστον επιβλητική, παρόλο το μικροκαμωμένο σουλούπι της… Πραγματικά το show που μας προσφέρει η μικρή ξεχειλίζει απο θράσος, ταλέντο, κίνηση, δυναμική και μεταδοτικότητα, κάτι που κερδίζει τον κόσμο απο την πρώτη στιγμή, ο οποίος έμεινε μαζί της έως το τέλος. Συγκρίσεις όσον αφορά την προκάτοχό της δεν μπορώ να κάνω, αφού αυτή ηταν η πρώτη μου επαφή, μπορώ να πω όμως με πλήρη σιγουριά οτι η Alissa White-Gluz είναι μια ολοκληρωμένη και καθ’ όλα άψογη frontwoman.
Οι Arch Enemy τα έδωσαν πραγματικά όλα επάνω στην σκηνή, πηγαίνοντας μπρος-πίσω στην δισκογραφία τους, με ένα playlist που δε νομίζω να άφησε κανέναν παραπονεμένο. Τόνισα το ΑΚΡΙΒΩΣ νωρίτερα διότι ανακάλυψα τελειώνοντας οτι ήταν όλα οργανωμένα και προγραμματισμένα στην εντέλεια, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, καθώς με το τελευταίο κομμάτι ακολουθούν τα καθιερωμένα πλέον μεθεόρτια και η κλασική φωτογραφία με τον κόσμο στο background ενώ στα ηχεία ακούγεται το Enter the Machine, με την τελική υπόκλιση της μπάντας να πέφτει ΑΚΡΙΒΩΣ επάνω στο τελείωμα του κομματιού και το ρολόι να δείχνει ΑΚΡΙΒΩΣ 12… Ο ορισμός του everything on schedule, bravo…!
Ο απολογισμός του show κρίνεται κάτι παραπάνω απο αψεγάδιαστος, κατατάσσοντας την εμφάνιση των Arch Enemy εύκολα μέσα στο δικό μου top 10, και δεν είναι και πολύ εύκολο να το καταφέρεις αυτό…
Arch Enemy playlist:
– (intro) Khaos Overture
– Yesterday Is Dead and Gone
– Burning Angel
– War Eternal
– Ravenous
– Stolen Life
– My Apocalypse
– You Will Know My Name
– Bloodstained Cross
– Under Black Flags We March
– As the Pages Burn
– Dead Eyes See No Future
– Avalanche
– Dead Bury Their Dead
– No Gods, No Masters
– We Will Rise
– Snow Bound
(Jeff Loomis & Michael Amott Guitar Solo)
encore:
– Nemesis
– Fields of Desolation
– (outro) Enter the Machine
