Πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια για να δω τους Annihilator και πάλι επί σκηνής. Και μόνο αυτό ήταν τόσο δυνατό που μου δημιουργούσε ένα υπέροχο συναίσθημα, μια νοσταλγία.
Την βραδιά άνοιξαν οι «Foray Between Ocean», η πρώτη φορά που έβλεπα το γκρουπ και από τα λεγόμενα του τραγουδιστή αυτό ήταν το 3ο live τους.
Κομμάτια με πολλά «κοψίματα» στα riff, πολύ όγκο, με τον drummer να επιδίδεται σε πολλά σημεία σε ανελέητα σφυροκοπήματα, με πολλή ενέργεια στην σκηνή, ιδιαίτερα ο μπασίστας που εξίσου έσκαβε, με τις κιθάρες να προσθέτουν σε αρκετά σημεία ωραία μελωδικά solos, οι “F.B.O” έδειξαν πως μια πολύ δεμένη μπάντα.
Τα φωνητικά περνάγανε με πολλή δύναμη από τα βρώμικα στα καθαρά σημεία, που ερμηνευτικά ήταν πολύ ωραία, έδιναν χρώμα χωρίς να χάνονται μέσα στις «δυνατές» δονήσεις που ερχόντουσαν από τα μουσικά όργανα.
Αν και δεν είμαι του συγκεκριμένου «είδους», λίγες μπάντες μπορώ να ακούσω και οι “F.B.O” είχαν πολύ ωραία μουσικά δείγματα και μας τα παρουσίασαν άψογα.
Στις 21:30 ακριβώς, ακούγοντας JUDAS PRIEST το «Suicide Society» από την τελευταία ομώνυμη δουλειά του Jeff και της παρέας του, έσκασε πρώτο στα αυτιά μας.
Ο Jeff σε μεγάλα κέφια, δεν σταμάτησε ενδιάμεσα στα κομμάτια να σχολιάζει για πολιτική, να αστειεύεται, να επικοινωνεί με το κοινό και όταν ζωγράφιζε στην κιθάρα του, με όλα τα μέλη να έχουν ακριβώς την ίδια ενέργεια και κέφι πάνω στην σκηνή, απολαύσαμε για 1 ώρα και 30 λεπτά ένα υπέροχο Live.
Το «King Of The Kill» που ακολούθησε απλά ξεσήκωσε του πάντες που τραγούδησαν, χοροπήδησαν και από τα πρώτα λεπτά το Academy πέρασε στην διάσταση των Annihilator.
Τα “Creepin’ Again”, “Annihilator” & “No Way Out” πήραν την σειρά τους, με τον Jeff ενδιάμεσα να αναφέρετε στον Καναδά και στον χιονοπόλεμο που θα κάνουν στις ΗΠΑ και να «πειράζει» τον drummer του μιας και ηλικιακά φαινόταν ότι ήταν πολύ πιτσιρικάς.
Εγώ όταν τον είδα, με το καπελάκι ανάποδα, μου έκανε κάτι σαν Σταμάτης Γαρδέλης στα 80’s αλλά σε ξανθό. Ο Jeff τον ρώτησε ποτέ γεννήθηκε και είπε το 1993, την χρονιά που οι Annihilator κυκλοφόρησαν το “Set The World On Fire” .
Το Academy ταρακουνήθηκε για τα καλά με το κοφτό riff του κομματιού, ο κόσμος τραγούδησε, για να περάσουμε στο φανταστικό “StoneWall” από το μαγικό LP “Never Neverland”, με τον Jeff να αναφέρεται στην συναυλία του 1991 στον Rodon, μιας και ήταν στα πλαίσια της περιοδείας αυτού του θεσπέσιου album.
Οι Annihilator τίμησαν τα πρώτα μοναδικά 3 LP, μιας και πέραν του “Syn.Kill 1” & “Second To None”, που ακολούθησαν, το υπόλοιπο Live περιείχε κομμάτια από το 1989 έως το 1993.
Θα ήθελα περισσότερη δόση από “Never Neverland”, αλλά οκ μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Μέχρι τις 23:00 τα “No Zone”, “Brain Dance” με το υπέροχο «πλακατζίδικο» σημείο που έχει, στο οποίο έγινε και ο ανάλογος χαβαλές, συνέχισαν να μας κάνουν να χοροπηδάμε για να πάρει σειρά το μοναδικό “Alison Hell”.
Για το τέλος έμεινε η 3πλέτα που διέλυσε το Academy. Με «χαζές» μάσκες, όπως ανέφερε μετά ο Jeff κάνοντας και πλάκα για το πώς μπορεί να νιώθουν οι Slipknot φορώντας στα κεφάλια τους τέτοια αξεσουάρ, το “Phantasmagoria” μας σφυροκόπησε, για να κλείσει αυτή η υπέροχη βραδιά με το “W.T.Y.D” & το “Human Insecticide”.
STAY NOIZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ μέχρι την επόμενη φορά!!!
