Ghost: How could it end like this?

Μετά από 9 χρόνια οι Ghost επέστρεψαν στην χώρα μας και μας προσέφεραν ένα άκρως εντυπωσιακό show! O Papa Emeritus ήρθε μαζί με τα πολυτάλαντα Nameless Ghouls του, μας ευλόγησε κι έφυγε! Έφυγε κι άφησε πίσω του συντρίμμια που λέει και το λαϊκό άσμα…

Το φετινό AthensRocks έκρυβε αρκετές εκπλήξεις τόσο στο line up όσο και στην οργάνωση. Ένα ΟΑΚΑ που άνοιξε όλες τις θύρες πάρκινγκ και κανένας δεν ταλαιπωρήθηκε στο ψάξιμο, ράμπες αναπήρων κι άλλα πολλά που κάνουν μια διοργάνωση να ξεχωρίζει.

Typhus

Οι Typhus ανέβηκαν στη σκηνή, τηρώντας αυστηρά το πρόγραμμα και ανέλαβαν το δύσκολο έργο να “ζεστάνουν” το κοινό. Ο ήχος τους speed/thrass με high pitched φωνητικά. Θα μπορούσε κάποιος να πεταχτεί πάλι και να πει ότι δεν ταίριαζαν και πολύ με το ύφος των υπόλοιπων συγκροτημάτων. Η απάντησή μου θα είναι πάντα “ε, και;” Τα παιδιά δε σκάλωσαν πουθενά και μας παρουσίασαν τραγούδια από το ντεμπούτο album τους, “Mass Produced Perfection”.

Για μισή ώρα είχαμε ξεχάσει σε ποια συναυλία βρισκόμασταν! Εξίσου ενδιαφέρουσες ήταν και οι νέες συνθέσεις που παρουσίασαν. Μετά τη συμμετοχή τους στο φοβερό και τρομερό Wacken, άφησαν το στίγμα τους και στο AthensRocks!

Setlist: Only Ashes Remain | Catacombs of Sancre Tor | Serpents of an Aberrant Reality | In Our Image, After Our Likeness  | Dyatlov Pass | Pride Breaker | Terrorzone.

Candlemass

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω… Όταν οι Candlemass ανέβηκαν στη σκηνή ένα ρίγος διαπέρασε όλο το σώμα μου. Η φωνή του Johan Langqvist με αυτό το γρέζι που έχει προσθέσει όταν τραγουδάει, δίνει σε όλα τα τραγούδια μια “γοητεία”! Με πρώτα κομμάτια τα “Mirror Mirror” και “Bewitched” το ΟΑΚΑ άρχισε να τραγουδά δυνατά!

Με σύμμαχο την συννεφιά…

που τους έκανε να νιώσουν “σαν στο σπίτι τους” όπως είπε χαριτολογώντας ο Johan Langqvist, μέσα σε μια ώρα παρέδωσαν ταχύρρυθμα μαθήματα Doom Metal! Το κοινό ακολούθησε τις doom μελωδίες και τις χαμηλοκουρδισμένες ριφάρες τους όπως μπορούσε. Προσωπικά τους χάρηκα πολύ περισσότερο απ’ότι το 2019, στο Fuzz – η ανταπόκρισή μας ΕΔΩ.

Με τα “A Sorcerer’s Pledge” και “Solitude” έκλεισε η αυλαία. Δεν υπήρχε άνθρωπος στο κοινό που να μην τραγουδούσε, που να μην είχε σηκώσει τα χέρια του στον αέρα… Νομίζω ότι όλοι μας απολαύσαμε τους Candlemass και η ενέργειά τους επί της σκηνής πέρασε και στον κόσμο!

Setlist: Mirror Mirror | Bewitched | Under the Oak | Dark Are the Veils of Death | Crystal Ball | Sweet Evil Sun | The Well of Souls | A Sorcerer’s Pledge | Solitude.

Rotting Christ

Οι local heroes, όπως τους αποκάλεσε ο Tobias Forge, οι εξαιρετικοί Rotting Christ ανέβηκαν στη σκηνή, με τον αέρα που τους ταιριάζει! Ταιριάζουν με όλα ρε παιδι μου, πως να το κάνουμε! Με όποιο line up να τους βάλεις θα βρουν τρόπο να ξεχωρίσουν, να σε κάνουν να χτυπηθείς, να τους ερωτευτείς κι ας μην ακούς black metal!

Μετά την εμφάνιση των Candlemass και την απαραίτητη ολιγόλεπτη ξεκούραση οδεύσαμε προς τα κάγκελα για να μπορέσουμε να απολαύσουμε απο κοντά τον Σάκη και τον Θέμη… Εννοείται ότι αρχίσαμε να ουρλιάζουμε ΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚΗ με το που είδαμε τον Σάκη Τόλη επί σκηνής! (είμαστε άλλωστε μικρές Τολίτσες όλοι μας, ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε) Δώσαμε πόνο, “ΚΥΚΛΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟ” όπως πρόσταζε ο αφέντης μας. Γκαρίζαμε με κάθε ευκαιρία και πιστέψτε με οι Rotting Christ μας έδωσαν πολλές!!! Αν και ξεκίνησαν με μικροπροβλήματα στον ήχο, ευτυχώς τα πράγματα διορθώθηκαν και τόσο η σκηνική τους παρουσία όσο και ο ήχος τους απογείωσε την εμφάνισή τους.

Η έκπληξη της βραδιάς ήταν το “The Raven”

Σε γενικές γραμμές όμως το set list τους βασίστηκε σε τραγούδια που έκαναν το κοινό να μην παίρνει ανάσα! Φωτιές άναψαν επί σκηνής αλλά κι εκτός σκηνής. Στο άκουσμα του “In Yumen-Xibalba” είχα διακτινιστεί ένα “τσικ” από το κάγκελο, τρεις άνθρωποι με χώριζαν από το pit!

H παρουσία τους ήταν ΟΠΩΣ έπρεπε!

Setlist: 666 | Kata Ton Daimona Eaytoy | Fire, God and Fear | Dub-sag-ta-ke | Demonon Vrosis | Societas Satanas | Non Serviam | In Yumen-Xibalba | Grandis Spiritus | Diavolos | The Raven | Noctis Era

Ghost

Νερό ήπιαμε, αναψυκτικό ήπιαμε, κάτσαμε σ’ ένα πεζούλι να ξαποστάσουμε γιατί ξέραμε τι θα ακολουθήσει. Ξέραμε; Νομίζαμε ότι ξέραμε… Η σκηνή μεγάλωσε, επεκτάθηκε ένας διάδρομος προς το κοινό. Το ΟΑΚΑ γέμισε ασφυκτικά. Ευτυχώς που υπήρχαν και οι γιγαντοοθόνες γιατί εμείς οι ένα μέτρο κι ένα milko ακόμα θα προσπαθούσαμε να δούμε.

Για όσους “κράζουν” ότι γεγονός ότι οι Ghost δεν είναι metal…

ΞΙΔΙ! Οι Ghost παίζουν rock/ hark rock, έχουν σκηνικά που θυμίζει θεατρική παράσταση και η σκηνική τους παρουσία είναι εντυπωσιακή! Για τους “κριτές” του πληκτρολογίου και μη, να θυμίσω ότι ούτε ο Alice Cooper παίζει metal και όλες οι συναυλίες του βασίζονται σε show. Με σύμμαχο έναν εξαιρετικό ήχο, το συγκρότημα, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο “peak” του, έχει έναν χαρισματικό frontman και πλαισιώνεται από φοβερούς μουσικούς. Εκείνη τη βραδιά στο κοινό έβλεπες μικρούς και μεγάλους, να καλύπτουν το χάσμα γενεών συμμετέχοντας  στο show των Σουηδών. Θα το έλεγα και μουσικοθεατρική παράσταση, υπερθέαμα!

Ακούσαμε κυρίως από τα “Impera” και “Prequelle” και χορέψαμε χωρίς δισταγμό. Tα Nameless Ghouls ήταν αλάνθαστα! 9 άτομα on stage δεν ήξερες ποιον να πρωτοπαρατηρήσεις! Οι νότες του “Ritual” ξεσήκωσαν τους οπαδούς. Είδαμε και τον “πατέρα” του Papa Εmeritus, τον Papa Nihil, να έρχεται με φορείο στη σκηνή. Μετά από δυο προσπάθειες με τον απινιδωτή, ο ζωντανός-νεκρός Πάπας αρπάζει το σαξόφωνο και παίζει το σόλο του “Miasma”. Κι αφού είδαμε και τον παλιό, ας τραγουδήσουμε κι ένα τραγούδι από την εποχή του, που φυσικά δεν ήταν άλλο από το “Mary On a Cross”…

You go down just like Holy Mary
Mary on a, Mary on a cross
Not just another Bloody Mary
Mary on a, Mary on a cross

Ο Tobias Forge, άκρως επικοινωνιακός, με φοβερό “αέρα” άνεσης επί σκηνής άλλαζε συνολάκια συχνά πυκνά και θα ξαναπώ τα Nameless Ghouls ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικά!!!!

Setlist: Kaisarion | Rats | Faith | Spillways | Cirice | Hunter’s Moon | Ritual | Watcher in The Sky | Year Zero | Miasma | Mary on a Cross | Mummy Dust | Respite on the Spitalfields | Encore: Kiss the Go-Goat / Dance Macabre / Square Hammer

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους…

Περάσαμε όμορφα.
Δεν ταλαιπωρηθήκαμε ούτε στο “μπες” ούτε στο “βγες”.
Η συννεφιά βοήθησε στο να μη λιώσουμε κάτω από τον ήλιο.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που πίνω ή τρώω στα lives (πίνω γενικώς και τρώω όλο το φαϊ μου, αλλά όχι σε συναυλίες) οπότε δεν έχω άποψη για τα σημεία πώλησης αναψυκτικά/ποτά και τα σχετικά.
Οι Rotting Christ ήταν το highlight της ημέρας με το motto “KYKΛΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟ“.
Oι Candlemass, προσωπικά μου άρεσαν πολύ και δεν θεώρησα λάθος την κίνηση να παίξουν κάτω από τους R.T.
Οι Ghost είναι μια κατηγορία μόνοι τους. ΚΡΑΧΤΕ όσο θέλετε, πριν όμως αποκτήσετε εχθρικές τάσεις, δείτε τους live. Μπορεί να αλλάξοπιστήσετε, μπορεί και όχι!