Υπάρχει ακόμα ένα μούδιασμα για τα 30 χρόνια των Diary of Dreams που ζήσαμε στο Κύτταρο live club! Όχι απλά είχαμε την χαρά επιτέλους να τους δούμε αλλά και να γιορτάσουμε παρέα τα τόσα χρόνια δισκογραφίας. Δεν θα σου αναλύσω πολλά για αυτό, αλλά αν πάλι θέλεις να μάθεις, μπορείς να δεις ποια κομμάτια (και λίγα λέμε), μας συγκλόνησαν.
Υπάρχει μια παράδοση που κρατούν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, όπου κρατούν τις γιορτές 3 ημέρες. Κάπως έτσι ήταν και τώρα, αφού από την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη είχε την τιμητική της με την πρώτη ημέρα του 3μερου, στο Eightball. Το Σάββατο 2 Νοέμβρη, η Λάρισσα πήρε την σκυτάλη για το Skyland και από ότι μάθαμε, είχαν ένα εκπληκτικό live, για να έρθει να κλείσει αυτή η γιορτή με την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στο Κύτταρο!
Εν αρχή
Θα στο ξεκινήσω από την αρχή και θα σε πάω λίγο πριν ανοίξουν οι πόρτες στις 20:15 όπως είχε προγραμματιστεί. Μπορεί εκείνη την ώρα να μην ήταν κατάμεστη η σειρά, αλλά έβλεπες ότι όντως κάποιοι είχαν στηθεί εκεί πολύ νωρίτερα, για να μπορέσουν να βρεθούν μπροστά στη σκηνή. Ήταν η θερμοκρασία που είχε αρχίσει να πέφτει και η αναμονή γινόταν προσμονή για να τους δούμε. Αν με ρωτάς ή αναρωτιέσαι αν είχαμε τις γνωστές ενδυματολγικές ‘προτάσεις’, τότε απλά θα σκεφτώ πως δεν ξέρεις τίποτα… Θα κάνω και ένα τστστσ, αφού ΠΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΛΕΊΠΟΥΝ; Και περίτεχνο makeup και την αγαπημένη απόχρωση του μαύρου αλλά και της δαντέλας αν όχι του vinyl.
Θα σε ενημερώσω επίσης πως στο χώρο είχαμε και κοινό από το εξωτερικό και συγκεκριμένα από Γερμανία που δεν ξέρουμε αν ήταν τουρίστες, φίλοι ή κάτοικοι της χώρας μας (δεν ήμεθα κουσκουσιάρηδες). Απλά σας το πρόσθεσα, καθώς παρατηρήσαμε μια εξτρα συμπάθια και γνωρημία στους Empire in Dust, την support band.
Photos by Jo Gogou
Empire in Dust
Αν και οι Άγγλοι είναι οκ στην ώρα τους, οι συγκεκριμένοι Βερολινέζοι, είπαν ‘Γεια σου Αθήνα‘ στις 20:45. Μας συστήθηκαν και μας χαιρέτησαν στα ελληνικά και δεν σας κρύβω πως μου έκανε εντύπωση.
Οι Empire in Dust, ταξίδεψαν από την χώρα τους για να αποδόσουν και οι ίδιοι φόρο τιμής στους Diary of Dreams ή απλά για να ανοίξουν το show. Επειδή το 2ο μου είναι λίγο ξενέρωτο, θα αφήσω την πρώτη εκδοχή στο μυαλό μου.
Στο project
αυτό ακούμε κυρίως τη φωνή του Manuel που είναι και το βασικό μέλος. Παρουσιάζονται ως indie electropop, αν και ίσως χθες να ήταν πιο έντονο το στοιχείο του electro ebm. Όχι τόσο έντονα όσο θα ήθελαν κάποιοι. Ο ρυθμός, έδινε τουλάχιστον αυτήν την εντύπωση, που σίγουρα θα ήταν η ιδανική συνοχή για να παραδώσουν τα ηνία στους εορτάζοντες.
Δε σου κρύβω πως μου θύμισε στάχτες από Blutengel και Peter Heppner. Ή τουλάχιστον κάτι για να σε βάλω στο κλίμα.
Links:
website: https://empire-in-dust.de/website/info/
Facebook: https://www.facebook.com/empireindust
Εδώ είχαμε ένα μεγάλο κενό, κοντά 50′. Που ναι μεν καλύφθηκε με μουσική, δεν παύει όμως να είναι μια καθυστέρηση. Και δεν μας πείραξε αυτό, αλλά που δεν βλέπαμε επί σκηνής τον Adrian Hates περισσσότερα.
Εξάλλου μη ξεχνάμε πως ο Adrian είναι κυρίως η ψυχή του συγκροτήματος.
Diary of Dreams
Photos by Jo Gogou
‘Εφτασε επιτέλους η ώρα που ο ‘Αντρίκος’, όπως αναφώνησε και μια κοπέλα, ήταν μπροστά μας. Έτοιμος να χαρίσει και σε εμας αυτή τη βραδιά που περιμέναμε αλλά καινα ευχαριστήσει το κοινό του. Εμφανώς κουρασμένοι όλοι από αυτό το σύντομο ταξίδι στην Ελλάδα. Που αν και νοητή γραμμή στο χάρτη, δεν παύει να είναι ημερήσια ταξίδια non stop. Τους ευχαριστούμε για αυτό και ευχόμαστε και του χρόνου τέτοια εποχή να τα πούμε στην ίδια σκηνή.
Ο Adrian Hates,
εκφραστικός όπως κάθε φορά. Χαιρέτισε επίσης το κοινό του στα ελληνικά και ξεκίνησε χωρίς να χάνει πολύ χρόνο, με το Viva La Bestia κι αυτό για να πάρουμε το σωστό βάπτισμα. Έντονος στις κινήσεις του και σε κάθε λέξη που έλεγε, αφού όπως και να το κάνουμε οι λέξεις έχουν πόνο και είναι αποτέλεσμα ποίησης.
Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από μια αναδρομή των χρόνων αλλά και τις δισκογραφίας που μόνο λίγη δεν την λες. Αν και με μικρά για εμάς -μεγάλα ίσως για τους ίδιους- προβλήματα ήχου, αντιμετωπίστηκαν χωρίς να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα. Σε αυτό ίσως βοηθά και το κοινό,που δίνει μικρή σημασία σε αυτά και καλά κάνει. Γιατί τι πιο σημαντικό από τον ίδιο το καλλιτέχνη και τη μουσική του;
Από τον Epicon του ‘Hell in Eden’ έως το Malum από την τελευταία τους δουλειά με τίτλο ‘Under a timeless spell‘ που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Από αυτά τα ορχηστρικά που δυστυχώς δεν έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε. ΝΑ κάτι ενδιαφέρον για την επόμενη φορά… εκεί στο Ηρώδειο ακούτε;
Photos by Jo Gogou
Προφανώς και δεν με χάλασε ότι άκουσα χθες το βράδυ στο Κύτταρο, αφού σχεδόν τα 8 στα 10 ήταν αυτά που ανυπομονούσα να ακούσω και πάλι. Δεν λέω, ένα The Wedding μου έλειψε, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, πόσο μάλλον αν δεις το setlist. Όχι κάθε άλλο παρά αχάριστη είμαι, αφού πραγματικά αυτό το live γέμισε και ολοκλήρωσε τη βδομάδα μου. Και τι κλείσιμο ε;!
Τα darkwave στοιχεία,
η ένταση στη μουσική και η αρμονία στους στίχους που βαράνε κατευθείαν μέσα σου, ήταν και αυτό που νομίζω εμάς τους παλαιότερους (εντάξει όχι πολύ), μας έφερε μια μικρή συγκίνηση και για αυτό αξίζουν συγχαρητήρια ή όσοι πήραν μέρος ώστε να τους φέρουν! Επίσης μη ξεχνάμε πως είναι ένα συγκρότημα που δεν αλλάζει εύκολα χώρο, αφού το Κύτταρο στα τόσα χρόνια είναι δεύτερο σπίτι τους, αν εξαιρέσεις εκείνη τη φορά στο Gagarin.
Photos by Jo Gogou
Setlist
Viva La Bestia
Epicon
MenschFeind
Giftraum
The Secret
Malum
The Plague
Sinferno
Decipher Me
She and Her Darkness
AmoK
King of Nowhere
Endless Nights
The Fatalist
Butterfly:Dance!
The Curse
Encore:
Kindrom
Undividable
Encore 2:
Traumtänzer (Piano Version)
Photos by Jo Gogou
Ένα μεγάλο και θερμό ευχαριστώ στην διοργάνωση!
Φώτος δια φακού Jo Gogou.
Jo Gogou Photography | Jo Γκόγκου
