Τι θα γινόταν αν δεν είχαμε τέτοια ακούσματα στην χώρα μας; Τι θα γινόταν αν δεν είχαμε τέτοιους μουσικούς και φωνές; Δεν αναρωτιέμαι ούτε δίνω λύση σε κάτι, θα σας πω μόνο πως πέρασα το Σάββατο 2 του Μάρτη, στο six dogs και στο live των Spineless!
Ήταν σχεδόν ένας χρόνος, όταν τους είδαμε για πρώτη φορά επάνω στην σκηνή του six dogs και μας άφησαν όχι μόνο με το στόμα ανοιχτό αλλά και με τις καλύτερες εντυπώσεις! Το νέο σχήμα της Χρύσας Τσαλταμπάση που αποτελείται από τους: Κώστα Βερίγκα (Afformance), Διονύση Μόρφη (Afformance) και Ηλία Καραχάλιο (Biotech) , έχουν το όνομα Spineless και φέρνουν τα πάνω κάτω. Οκ δεν θα πεις πως κάνεις κέφι και γλεντάς ή τουλάχιστον δεν το κάνεις με τον παραδοσιακό τρόπο, έτσι όπως έχουν μάθει και ξέρουν οι περισσότεροι. Μα εδώ είναι το θέμα, εδώ είναι η διαφορά! Δεν μοιάζουν με τους άλλους και είναι κάτι νέο, φρέσκο και δυνατό!
Ας ξεκινήσω με τα κλασικά, πως οι πόρτες άνοιξαν στις 9 ακριβώς με το κόσμο δειλά δειλά να κάνει την είσοδο του. Την εισαγωγή στην σκηνή του six dogs, έκανε ο Γιάννης Αράπης, με τις ιδιαίτερες τεχνικές του στην ηλεκτρική κιθάρα. Solo στιγμές, ψυχεδελικά riffs και πράγματα που δεν ξέρω πως να εκφράσω. Δεν είμαι γνώστρια στου τι ακριβώς έκανε και πως, ξέρω πως αυτό που άκουσα ήταν κάτι πέρα από αυτό που όλοι ξέραμε. Χαμηλών τόνων, ταγμένος και συγκεντρωμένος σε αυτό που μας παρουσίασε, αφήνοντας μας να περιμένουμε αν όχι κάτι αντίστοιχο στο μέλλον, τότε σίγουρα κάτι καλύτερο.
Το μόνο αρνητικό στην όλη υπόθεση εκείνη την ώρα, ήταν η απίστευτη πάρλα κάποιων ανθρώπων που για κανέναν λόγο δεν θα σεβαστούν, τον χώρο, τον καλλιτέχνη και το κοινό. Είναι πραγματικά αδιανόητο το να μην μπορείς να κλείσεις το στόμα σου και απλά να απολαύσεις…
Η ώρα να περνά και ο κόσμος να αρχίζει να μαζεύεται και να δένει μεταξύ του, κοντά στην σκηνή.
Για την συνέχεια, εμφανίζονται οι Spineless, στα λιγοστά φώτα, με καπνούς και μια βάση μικροφώνου σε σχήμα κεραυνού, κάτι που είχαν και την προηγούμενη φορά.
Ήταν η δεύτερη παρουσίαση του δίσκου Speaking of Chaos και γιόρτασε τον πρώτο χρόνο μουσικής ζωής στο ίδιο ακριβώς σημείο. Για όσους γνωρίζουν την Χρύσα Τσαλταμπάση, τότε σίγουρα ξέρετε τι να περιμένετε… ή μήπως όχι; Η αλήθεια είναι πως την έχω γνωρίσει μέσα από διάφορα ακούσματα και δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που θα λέγαμε η ταυτότητα της, αλλά μήπως αυτό την κάνει μοναδική, γιατί ακριβώς είναι κάτι από όλα με μια μεγάλη δόση από τον χρησμό των Spineless; Δεν το λέω τυχαία, έχω την εντύπωση πως είναι αυτό και κάτι ακόμα βαθύτερο.
Μοναδική στην ερμηνεία της, αγαπημένη σκηνική παρουσία ( κάτι που αγαπώ στην Χρύσα ) και εκφραστική σε κάθε στίχο. Ο Κώστας Βερίγκας, ο Διονύσης Μόρφης και ο Ηλίας Καραχάλιος έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στην σκήνη, με την μουσική τους αλλά και με τα “ανέκδοτα” που ήταν όπως μας είπαν, ειδικά για εκείνη την ημέρα.
Ευχαριστούμε για αυτό το spooky dark night, που είχε και μια δώσει πραγματικότητας και παρέας.
