Από την εποχή του Νίκου Γκάλη 1987, έως και σήμερα, 30 χρόνια μετά, η ελληνική σκηνή απολαμβάνει να έχει στις τάξεις της μια από τις μεγαλύτερες Black Metal μπάντες του πλανήτη.
Τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάμε για τους Rotting Christ, για την πορεία τους, για το ότι έχουν καταφέρει μέχρι και σήμερα και συνεχίζουν ακάθεκτοι, μια πορεία που όταν έρθει η στιγμή να ολοκληρωθεί θα έχει γραφτεί με μεγάλα γράμματα στο μουσικό «παλμαρέ» και θα την μνημονεύουνε οι επόμενες γενιές.
Όμως μέχρι τότε , μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή εμείς όλοι θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ακούμε τις νέες τους μουσικές δημιουργίες και να τους βλέπουμε πάνω στην σκηνή, να επιδίδονται σε ανελέητα χωρίς αύριο headbanging, να μας μεταφέρουν την ανεξάντλητη ενέργεια που τους διακατέχει, που με την σειρά της συμπαρασύρει και τον όποιο δύσπιστο που θα βρεθεί, έτσι απλά τυχαία, σε μια συναυλία τους και να τους ακούσει.
Όταν ανακοινώνεται ένα Live των Rotting Christ είναι πλέον σίγουρο πως μια μέρα δεν φτάνει για να μπορέσουν όλοι όσοι θέλουν να παρευρεθούν, να χωρέσουν σε οποιοδήποτε χώρο έχουν επιλέξει.
Όσοι τα καταφέρνουμε πάντως, έχουμε την τύχη να βλέπουμε μια συναυλία, με όλα τα στοιχεία που την κάνουν μοναδική, κάθε φορά.
Με set list ατελείωτα, αλλά συνάμα και τόσο μικρά, μιας και παρακολουθούμε ένα μουσικό χείμαρρο που κρατάει 2 και πλέον ώρες και μια σκηνική παρουσία που σε κάνει να απορείς με την ενέργεια που έχουν όλα τα παιδιά στην σκηνή, να μας σφυροκοπάνε το κεφάλι, να μας μεταφέρουν σε κόσμους σκοτεινούς, να μας δίνουν την ώθηση για «κοπάνημα» μέχρι να σταματήσουμε να νιώθουμε τον αυχένα μας.
Τo Piraeus Academy ως ο μεγαλύτερος χώρος στην Αθήνα, γέμισε ασφυκτικά, με κόσμο που ήταν έτοιμος να δώσει ξανά το δικό του «ευχαριστώ» στο μεγαλύτερο ελληνικό γκρουπ.
Όλα ξεκίνησαν με το “Ze Nigmar”, Πάσχα έρχεται, έτσι μπήκαμε κατ’ ευθείαν στο mood και με το “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού” να μας διαλύει από το 1ο λεπτό, να αναρωτιέσαι αν θα αντέξεις όλη αυτή την υπόλοιπη ώρα που ακολουθεί.
Δεν θα κάνω ανάλυση ούτε θα αναφερθώ σε κάθε κομμάτι χωριστά. Το Live ξεκίνησε υπέροχα και έκλεισε φανταστικά.
Στο ενδιάμεσο, τα δώσαμε όλα και το κοινό και η μπάντα, προσευχηθήκαμε, χοροπηδήσαμε, ανοίξαμε αμέτρητους κύκλους για ξύλο, κάναμε headbanging ασταμάτητο ακολουθώντας την μπάντα που έδινε το ρυθμό, για να κλείσουμε με την «Αποκάλυψη… και οι επτά άγγελοι εσάλπισαν», μέχρι που ανέβηκε το κοινό στην σκηνή να διαλύσει τα πάντα με το “Non Serviam”.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμάς για τους εκπληκτικούς Rotting Christ… μέχρι την επόμενη φορά ΜΑΚΕ ΝΟΙΖ !!!!
