Μωρέ όσα χρώματα και αν περάσουν, αυτό το ΜΠΛΕ θα είναι πάντα στον ρυθμό μας. Και δεν το λέω τυχαία, όχι φίλοι μου, κάθε άλλο. Αν δεν έχεις βιώσει το χρώματα και τον παλμό του, τότε μην βιαστείς να με κρίνεις για αυτά που θα σου γράψω.
Όλοι τους ξέρουμε σαν συγκρότημα χρόνων, όλοι έχουμε χορέψει και έχουμε ακούσει τα τραγούδια τους, χρόνια πριν, πόσοι όμως τους έχετε δει από κοντά; Γιατί αυτά που θα σας γράψω ή θα σας φανούν ξένα ή έχουμε το ίδιο βίωμα και συναίσθημα.
Ήταν από εκείνα τα βράδια, που το μυαλό μου γύριζε από το 2000 και πίσω, εκεί που το ροκ είχε χρώμα, είχε φωνή, είχε στίχο με νόημα. Για μένα αν θες, που έζησα τα 90s στο πετσί μου. Ήταν λοιπόν από εκείνα τα μελωδικά βράδια που πρόσμενα μέρες, για να δω και πάλι από κοντά του ΜΠΛΕ. Αυτήν την φορά τους συναντάμε στο Κύτταρο live stage, όπου για ακόμα μια φορά τα έσπασαν. Και θα μου πεις εσύ ο κακεντρεχής “νταξ, τι χαμό μπορεί να κάνουν;” Μα είδες τώρα; Αν δεν ξέρεις, πως θες να σε διδάξω;
Ας ξεκινήσω όμως λέγοντας σου πως υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση στο πρόγραμμα και αυτό γιατί το συγκρότημα έφτασε στις 10 (την ώρα που ήταν να ξεκινήσουν), λόγω καθυστέρησης από την Λαμία ή Λάρισα (δεν θυμάμαι ρε παιδιά) που κόλλησαν στην κίνηση για την επιστροφή τους στην Αθήνα. Πήραν λοιπόν το τρενάκι και έφτασαν στην πόλη μας, έτσι για τα προεόρτια των Χριστουγέννων. Το μαγαζί ήδη γεμάτο, με κόσμο να κάθεται στα τραπέζια, στα bar αλλά και όπου έβρισκε λίγο κομμάτι από το μαγαζί, για να μπορέσει να τους ακούσει από κοντά. Όχι εντάξει, η καθυστέρηση δεν ήταν τραγική, ίσα ίσα που μας αποζημίωσαν οι Μπλε, τραγουδώντας επάνω στην σκηνή non stop για 2 ώρες σχεδόν.
Έχοντας πάνω τους μια τεράστια δισκογραφία, εκεί που η Θ. Τσάτσου κινούσε τα νήματα αλλά και χρόνια μετά, με την φωνή και την σκηνική παρουσία της Τζώρτζια να σε απογειώνει. Το ίδιο κάνουν να ξέρετε και επάνω στην σκηνή… ή που θα σε ξεσηκώσουν ή που…όχι δεν έχεις άλλη εναλλακτική! Και αυτό γιατί θα πρέπει να είσαι “τρελός” για να μην το κάνεις, θα πρέπει να τα βάλεις με “τον ίδιο τον Θεό”, μόνο και μόνο για να δώσεις ένα “κόκκινο φιλί”. Πως θα σου φαινόταν όμως αν αυτή η χαριτωμένη φωνή της Τζώρτζιας σου έδινε Rage Against the Machine ή System Of A Down;
Σε πληροφορώ πως τα έδωσαν όλα επάνω στην σκηνή (και σε τραπέζια ανέβηκαν, και τα ποτά τους ήπιαν και στον κοινό κατέβηκαν και χόρεψαν παρέα) και αυτό σημαίνει μέχρι και την ψυχή τους! Γιατί αγαπητέ μου αυτά τα συγκροτήματα σέβονται ακόμα το κοινό τους, τους ανθρώπους τους, την μουσική τους.
Εις το επανιδείν για μια ακόμα εμφάνιση τους στο Κύτταρο live stage.
