Την περασμένη Παρασκευή είχαμε την ιδιαίτερη τιμή να συναντήσουμε από κοντά έναν μοναδικό καλλιτέχνη με αστείρευτο ταλέντο, χιούμορ και μουσικές δεξιότητες.
Ο λόγος για ποιόν άλλο πέρα από τον Kip Winger! Για όσους αναρωτιούνται ακόμα ποιός είναι ο Mr. Winger αρκούν τα παρακάτω.
Ο Charles Frederick Kip Winger, γεννημένος στις 21 Ιουνίου 1961 στο Ντένβερ του Κολοράντο, είναι Αμερικανός ροκ μουσικός, μέλος του συγκροτήματος “Winger”αλλά και ως σόλο καλλιτέχνης στην μετέπειτα πορεία του. Αρχικά απέκτησε αναγνωσιμότητα ως μέλος του συγκροτήματος τουAliceCooper, παίζοντας μπάσο και κάνοντας φωνητικά στο άλμπουμ «Constrictor» και «RaiseYourFistandYell».
Η πρώτη εμπορική επιτυχία του Kip Winger ήρθε το 1984, όταν συν-έγραψε ένα τραγούδι για το τρίτο άλμπουμ του Kix, «Midnite Dynamite». Κατά το διάστημα αυτό συνεργάζεται στενά με τον παραγωγό Beau Hill, γράφοντας μπάσα και φωνητικά σε διάφορους δίσκους. Ενώ ο RebBeachδούλευε τον δίσκο «BeyondthePale» της Fiona Flanagan, ο Winger και ο Beachγνωρίστηκαν μεταξύ τους και άρχισαν αργότερα να κάνουν διάφορα demos. Το 1985, ο Winger έγινε μέλος της μπάντας του Alice Cooper. Μετά από δύο albums με τον Cooper, ο Winger έφυγε τον Μάρτιο του 1987 για να επικεντρωθεί στη δική του μπάντα.
Ο Winger επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για να δουλέψει σε τραγούδια με τον Beach. Την μπάντα πλαισίωσε ο drummer Rod Morgenstein και ο πληκτράς Paul Taylor. Ξεκίνησαν αρχικά με το όνομα “Sahara”, αλλά τελικά άλλαξαν το όνομά τους στο “Winger”, μετά από παρότρυνση του Alice Cooper.
Το συγκρότημα Winger κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ (Winger (1988), In the Heart of the Young (1990) και Pull (1993)) προτού ο καλλιτέχνης προχωρήσει σε σόλο καριέρα.
Στα καθ’ημάς τώρα…
Την Παρασκευή λοιπόν ήμασταν παρών σε ένα πολύ όμορφο μουσικό γεγονός στο Wave Club στο Γκάζι. Ένα μοναδικό ακουστικό show έλαβε μέρος με τον Kip Winger να είναι απόλυτα ο εαυτός του και να επικοινωνεί μαζί μας σαν όλοι να ήμασταν μια παρέα από τα παλιά. Άνετος, χαμογελαστός, εύθυμος και πρόθυμος για κάθε είδους χιούμορ μας εξέπληξε με τις φωνητικές του ικανότητες κάνοντάς μας να σκεφτόμαστε όλοι ότι το κρατάει αληθινό.
Την βραδιά άνοιξαν οι «Mistful» οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως ακουστικό αυτή τη φορά σχήμα λόγω του event. Η Έλενα Λαγαρία (Vocals), ο Μιχάλης Φλουράκης (ac. Guitar), o Μιχάλης Αγγελόπουλος (Synth) και o Johnnie Kontos (Bass) μας ταξίδεψαν από το 1οκίολας κομμάτι και μας έβαλαν αμέσως στο mood της βραδιάς τραγουδώντας κλασσικές ρόκ επιτυχίες όπως Wild Child, Want it All και Time after Time αλλά και προσωπική τους δουλειά η οποία ομολογούμε ήταν εξαιρετική και μας άγγιξε.
Για όσους αγαπούν και στηρίζουν “Mistful” ψαχτείτε λίγο παραπάνω:
https://www.facebook.com/MistfulBand/
Συνέχεια στη βραδιά έδωσε ένας καλλιτέχνης τον οποίο προσωπικά δεν γνώριζα ή δεν είχε τύχει ποτέ να ακούσω (ξέρω ξέρω ντροπή μεγάλη αλλά τουλάχιστον το παραδέχομαι δημόσια). Ένας καθαρόαιμος ροκάς με απίστευτη χροιά στη φωνή του και πολύ ταλέντο. George Gakis κατά τον κόσμο. Όταν βλέπω άτομα σαν τον George σκέφτομαι μόνο θετικά. Ο λόγος είναι απλός. Ξέρεις ότι η ροκιά δεν θα πεθάνει ποτέ και ότι δεν χρειάζεται μόνο το ταλέντο για να συμβεί αυτό. Υπάρχει και κάτι που λέγεται ψυχή και ο George με την παρέα του το έχουν στο έπακρο. Μαζί του στην ηλ. Κιθάρα ο Bob Saganas, ο οποίος πέρα από εξαιρετικός δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής είναι και ιατρός στην Ελβετία (respect) αλλά και ο Ιάσωνας Μαυρογιώργος ο οποίος τους συνόδευσε με μελωδικότητα και ακρίβεια στην ακουστική του κιθάρα. Με τέτοιο σχήμα δύσκολο να φύγεις παραπονεμένος από το live αν σκεφτείς ότι παίξαν τη μία κομματάρα πίσω από την άλλη. Τραγούδια που μας χαράχτηκαν στο νου όπως Soldier of Fortune, River Of Love, Street Of Broken Dreams, It’s My Life, In My Dreams και το ηπειρώτικο “Mην με κοιτάς” το οποίο ο George Gakis αναφερόμενος στον έναν και μοναδικό Γιάννη Σπάθα, του το αφιέρωσε.
Για όσους θέλουν να μάθουν τι εστί George Gakis:
https://www.facebook.com/George-Gakis-110675839038320/
και τώρα…
Kip Winger goes minimal!
Με μία δωδεκάχορδη και στα cajon/κρουστά τον Robby Rothschild, ο Kip Winger απέδειξε ότι δεν χρειάζεται πολλά μουσικά όργανα για να ροκάρεις. Κάπως αποσβολωμένος υποφέροντας από τον καπνό αναφέρθηκε στο ότι εμείς οι Έλληνες καπνίζουμε πολύ καθώς είναι ασθματικός. Γκρίνιαξε λιγάκι στην αρχή αλλά ανέφερε πως έτσι κάνει με όσους νιώθει οικεία οπότε τον συγχωρούμε γι’αυτό! (?)
Έντονος, συναισθηματικός και με αγάπη για αυτό που κάνει μας απέδειξε πως τα 40 του έτη στη μουσική δεν είναι καθόλου τυχαία. Φωνητικά ήταν εξαιρετικός σαν η φωνή του να βγαίνει αλώβητη στο πέρασμα των χρόνων.
Λόγω του χαρακτήρα του αλλά και των περιστάσεων ήταν πολύ εκδηλωτικός με το κοινό καθώς ανάμεσα στις παύσεις έκανε χιούμορ ή προλόγιζε το επόμενο κομμάτι.
Επιτυχίες του όπως “Easy Come, Easy Go”, “Can’t Get Enuff”, “Hungry”, “Rainbow In The Rose”, “Madalaine” & “Seventeen” ικανοποίησαν κάθε παρευρισκόμενο και ξεσήκωσαν ακόμα περισσότερο τους πιο πιστούς του ακόλουθους.
Λίγο αργότερα καλεί στη σκηνή τον Γιώργο Γάκη και μαζί με τον Robby Rothchild ερμήνευσαν όλοι μαζί το “Miles Away” καθώς και το “Ghosts”.
Τέλειο κλίμα και ατμόσφαιρα επικρατούσαν μέχρι και το πέρας του live ενώ προς το τέλος μας εξέπληξε με το “A Song For Nothing” που είχε για συνοδεία μία προηχογραφημένη ορχήστρα που έπαιξε από το κινητό του τηλέφωνο. Όχι ακριβώς όπως το είχε στο μυαλό του αλλά η σκηνική και μουσική παρουσία του μας επιβεβαίωσε ότι το ροκ των 80’s ζει και βασιλεύει.
Το ρόκ το αληθινό, αυτό που πηγάζει από την ψυχή και όχι μόνο από ταλέντο ή τεχνική κατάρτιση.
Μας αποχαιρέτησε με encore και το Blue Suede Shoes των Winger ενώ οι εντυπώσεις μας από το όλο vibe της βραδιάς είναι ότι θα τον ξαναδούμε σίγουρα στην Ελλάδα.
(ελπίζουμε σύντομα Kip!)
