Τέτοιου είδους συναυλίες είναι για λίγους. Είναι ένα κομμάτι μουσικής που δεν είναι κατανοητό από τη μάζα (όπως ισχύει για όλες τις μορφές τέχνης).
5 μπάντες στο MODU εκείνη τη βραδιά. Λίγο πιο υπόγειο να ήταν το μέρος και θα ταίριαζε περισσότερο!
Οι Warhammer ξεκίνησαν το event. Η καθυστέρηση δεν ήταν δικαιολογημένη. Συνήθως περιμένεις πολύ καλό ηχητικό αποτέλεσμα στην συνέχεια (ειδικά στο είδος που θέλει γυμνασμένο αυτί για να ξεχωρίζεις τα όργανα και τις φωνές). Παρόλα αυτά παίξαν με την καρδιά τους (αρκετή ώρα) και ίσως σε μερικά χρόνια να τους δούμε πιο προπονημένους σε μεγαλύτερες συναυλίες.
Ο Black Path μιλήσανε σαν επαγγελματίες! Για σχετικά νέα μπάντα χωρίς πολλές εμφανίσεις, νομίζω κέρδισαν το κοινό. Ωραία δυνατά κομμάτια, τους άκουσα πρώτη φορά και στο μισάωρο που έπαιξαν με έκαναν να τους ψάξω περισσότερο!
Οι Lloth ήταν εξαιρετικοί για τη συνέχεια. Πολύ καλός ήχος πραγματικά, φοβεροί στη σκηνή. Η Tristessa νομίζω τους συντροφεύει (Αθάνατη στη σκέψη τους). Η μπάντα ξέρει τη σκηνή, ωραία ριφ και double-vocals, απίστευτη ενέργεια!
Στη συνέχεια οι Womb of Maggots. Εντάξει τα παιδιά έχουν κομματάρες! Προσπερνάω τα τεχνικά προβλήματα που μπορούσαν να μην υπήρχαν. Πολύ ιδιαίτερος ήχος που θέλει πολύ προσοχή στο στήσιμο. Νομίζω όμως ότι στο χώρο έχουν σχεδόν καθιερωθεί. Το στήσιμο της σκηνής πάντως (ήχος/ θέσεις/ απρόοπτα) είναι κι αυτό στοιχείο ενός συγκροτήματος, και θέλει πιο πολύ προσοχή.
Η αλήθεια είναι ότι το genre αυτό γεννήθηκε με τα μέλη κάθε μπάντας απλά να βρίσκεται και να χτυπιέται, δημιουργώντας την ενέργεια που έλειπε από άλλες metal ζωντανές παρουσίες. Όταν εξελίχθηκε έγινε πολύ τεχνικό. Εκεί οι μπάντες άρχισαν να δημιουργούν συνθέσεις και όχι απλά συνοθυλεύματα ήχων. Αυτό νομίζω ότι αξίζει στο είδος, οπότε ελπίζω ότι στο μέλλον ο ήχος θα είναι πιο συγκροτημένος στο σύνολο κι όχι “ακούω εμένα τέλεια” για κάθε μέλος της μπάντας. Αυτό πρέπει να το κοιτάξουν οι ελληνικές μπάντες (που συνήθως δεν λαμβάνουν υποστήριξη από αλλού οπότε τα κάνουν όλα μόνοι τους) γιατί ναι μεν συνηθίζει το αυτί του ακροατή, αλλά από τα πρώτα κομμάτια μπορεί να καταλάβει κάποιος τις ανισσοροπιές του ήχου, αν δεν έχει γίνει σωστή δουλειά στο στήσιμό του. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα γιατί δεν είναι ηχολήπτες οι μουσικοί.
Η βραδιά ήταν των Hate. Μεγάλη μπάντα! Από το 1996 με πρώτο full length album, έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 10 δίσκους όλα αυτά τα χρόνια και ο Tremendum επισφραγίζει όλη αυτή τη μουσική καριέρα! Τους έχω μαζί με Behemoth (αν και ο ήχος είναι διαφορετικός). Βασικά επισκίασαν όλα τα προβλήματα που προηγήθηκαν στο event. Έπαιξαν πάνω από ώρα (που φάνηκε λίγο). Παρά το νέο σχήμα (δυο νέα μέλη νομίζω) η μπάντα είναι απόλυτα δεμένη και τα κομμάτια εύκολα στη σκηνή! Πραγματικά άψογη εμφάνιση από την αρχή μέχρι και το encore!
Προσθήκη στο ρεπορτάζ: Τα παρατράγουδα της διοργάνωσης δεν τα σχολιάζω αν και εκνευρίστηκα για άλλη μια φορά. Κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα, ελπίζοντας να φτάσουν στα αφτιά και τη σκέψη αυτών που μαυρίζουν (καμιά σχέση με το black metal) τέτοιες διοργανώσεις, και αποτρέπουν μεγάλες μπάντες απ΄το να παίξουν στην χώρα μας. Αφοσίωση, επαγγελματισμός, συνέπεια, σεβασμός λείπουν πολλές φορές δυστυχώς. /w\
