Πριν από καιρό ήρθε στα χέρια μας μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Κακό Ποίημα», που αφορούσε τη συνεργασία μεταξύ του ΓΙΑΝ ΒΑΝ ( Γιάννη Αγγελόπουλο) και του Παύλου Παυλίδη, στο οποίο περιέχονται έξι πρωτότυπες συνθέσεις, τρεις από αυτές είναι του Jan Van de Engel, drummer και ιδρυτή των ΓΙΑΝ ΒΑΝ, Γιάννη Αγγελόπουλου και τρεις σε στίχους του κειμενογράφου και σεναριογράφου Ευθύμη Φιλίππου, με παραγωγό τον Χρήστο Λαϊνά.
Μια συνεργασία που δεν περιμέναμε, πόσο μάλλον η φωνή του Παύλου Παυλίδη να δέσει το νέο ύφους του ΓΙΑΝ ΒΑΝ. Βρεθήκαμε λοιπόν στην παρουσίαση δίσκου στο Gagarin 205, το βράδυ της Παρασκευής, 19 Απρίλη.
Δεν μπορείς πως ο συναυλιακός χώρος του Gagarin 205 γέμισε αρκετά, όχι τόσο όσο έχουμε μάθει τουλάχιστον, έχοντας μάθει από τον Π. Παυλίδη. Αυτό όμως δεν είναι κάτι απαραίτητα αρνητικό, γιατί γέμισε με άτομα που ήξεραν ακριβώς τι θα ακούσουν και ήταν άκρως προετοιμασμένοι για αυτό. Ήρθαν σίγουρα να ακούσουν μια νέα δουλειά και να υποστηρίξουν αυτή την συνεργασία.
Λίγο μετά τις 22.00 και όπως είχε ήδη προγραμματιστεί, η σκηνή του Gagarin 205, ετοιμάστηκε χαμηλώνοντας τα φώτα και ένα video wall να εμφανίζει το «Κακό Ποίημα» με την αφήγηση του Αχιλλέα Κυριακίδη, βάζοντας μας άμεσα στο κλίμα.
Στη σκηνή εμφανίστηκαν οι ΓΙΑΝ ΒΑΝ, με τον Jan Van de Engel στα drums, τον Βαγγέλη Στεφανόπουλο στο πιάνο και τα synths, τον Παρασκευά Κίτσο στο μπάσο και τον Φώτη Σιώτα στο βιολί. Τραγούδια και συνθέσεις που ταίριαζαν το παραδοσιακό στοιχείο με το σύγχρονο, εναλλαγές της φωνής πότε από τον Φώτη Σιώτα και πότε από τον Jan Van de Engel, ένα παιχνίδισμα ανάμεσα τους αλλά και ως προς το κοινό.Δεν έλειψαν τα αστεία μεταξύ των κομματιών ή οι “ιστορίες” πίσω και μέσα από αυτά.
Τραγούδια που ακούσαμε: Άλλον Έχεις Τώρα Αγκαλιά, Δεν Έπρεπε, Ρίξε τις Πίκρες στο Γυαλό, Εκπτώσεις, Μην Λυπάσαι Που Φεύγω κ.α
Κάπου εκεί στο τέλος, δόθηκε το έναυσμα για το δεύτερο μέρος, όπου και εμφανίστηκε στην σκηνή ο Παύλος Παυλίδης. Ντροπαλός και μαζεμένος όπως συνηθίζεις και ίσως κομπιασμένος, όπως ανέφερε και ο ίδιος και αυτό γιατί χωρίς την κιθάρα του νιώθει “άδειος”. «Με την κιθάρα μου θα αισθανόμουν πιο άνετα, ακόμα και κρεμασμένος ανάποδα»!
Λιτός αλλά όχι αδιάφορος, ερμήνευσε τα: Τι Ωραίο Φαί, Μεσήλικες, Να Να Να, Κλωστή, Χωρίς Εσένα, Ο Πύργος Του Ποτέ, τα οποία ερμήνευσε όπως πάντα, με τον δικό του, χαρακτηριστικό τρόπο.
Όσο μαγκωμένος και να ένιωθε ο Παύλος, άλλο τόσο άνετα τον έκανε να νιώθει το κοινό.
Μια από τις εκπλήξεις τις βραδιάς, ήταν η εξαιρετική απόδοση από το Λιωμένο Παγωτό των αγαπημένων Ξύλινων Σπαθιών, έχοντας μια διαφορετική, ατμοσφαιρική εκτέλεση θα λέγαμε, που καθήλωσε όπως ήταν αναμενόμενο το κοινό.
